ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΟΥ 1) Μερικές φορές νοιώθετε ότι δεν ανήκετε, όταν είστε με την οικογένεια ή τους φίλους σας; 2) Νοιώθετε καλά με τον εαυτό σας, όταν στηρίζεστε στους άλλους ή όχι; 3) Δυσκολεύεστε να ζητήσετε βοήθεια; 4) Υπάρχουν φίλοι ή η οικογένεια σας που παραπονιούνται ότι είστε απόμακροι ή επιφυλακτικοί; 5) Αισθάνεστε ότι δεν έχετε συναντήσει την ευκαιρία στη ζωή σας; 6) Θέλετε συχνά να μένετε μόνοι; 7) Νοιώθετε εξαπατημένοι; 8) Νοιώθετε μη άνετα σε κοινωνικές εκδηλώσεις; 9) Νοιώθετε συχνά απογοητευμένοι, θυμωμένοι με τον εαυτό σας; 10) Κρίνετε πολύ τον εαυτό σας περισσότερο από τους άλλους; 11) Συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλους και τον βρίσκετε ελλειπή; 12) Βρίσκετε ευκολότερο να αγαπάτε τα ζώα από τους ανθρώπους; 13) Συχνά είσαστε ευερέθιστοι ή δυστυχισμένοι χωρίς προφανή λόγο; 14) Νοιώθετε άσχημα με το τι αισθάνεστε; 15) Νοιώθετε άσχημα αντιλαμβανόμενοι την δύναμη σας ή την αδυναμία σας; 16) Υπάρχουν φορές που δεν νοιώθετε μέσα στα πράγματα; 17) Πιστεύετε ότι εύκολα θα ζούσατε σαν ερημίτης; 18) Δυσκολεύεστε να ηρεμήσετε; 19) Νοιώθετε ότι κάτι σας συγκρατεί για να είσαστε παρόντες στο τώρα; 20) Κάποιες φορές νοιώθετε άδειοι εσωτερικά; 21) Νοιώθετε ότι κάτι δεν πάει καλά με σας; 22) Παλεύετε με την αυτοπειθαρχία σας;
Απαντήστε ΝΑΙ ή ΟΧΙ και θα καταλάβετε πόσο συναισθηματικά εγκαταλελειμένοι είσαστε.ΤΑ 10 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΟΥ
1) Δεν είναι καλό να είσαστε πάρα πολύ χαρούμενος ή πάρα πολύ λυπημένος. Σαν παιδί, είχατε έντονα συναισθήματα όπως είναι φυσικό, όπως όλα τα παιδιά τα νοιώθουν. Μία πληθωρική στιγμή, έντονα απογοητευμένοι την επόμενη, χρειάζεστε κάποιον να σας δείξει πώς να καταλάβετε και να διαχειριστείτε τα συναισθήματα σας. Αλλά αντ΄αυτού λαμβάνετε ένα κρυφό μήνυμα ότι τα συναισθήματα σας είναι υπερβολικά. Αυτό που μάθατε ήταν να καταπιέζετε τα συναισθήματα σας και όχι την ικανότητα που χρειαζόσασταν για να τα διαχειριστείτε. 2) Είσαστε υπερβολικά ευαίσθητοι. Σαν παιδί φυσιολογικά στενοχωριέστε με πράγματα που σας στενοχωρούσαν. Νοιώθατε θυμό όταν σας πλήγωναν. Αυτό που χρειαζόσασταν ήταν να σας βοηθήσει ο αγαπημένος σας γονιός να ηρεμήσετε αυτά τα συναισθήματα, έτσι ώστε να μάθετε να το κάνετε κι εσείς. Αυτό όμως που μάθατε ήταν ότι τα συναισθήματα δείχνουν αδυναμία. Κι έτσι εκπαιδευτήκατε να κρίνετε τον εαυτό σας για το πώς αισθάνεσθε. 3) Οι ανάγκες σας και οι προτιμήσεις σας είναι άνευ σημασίας. Σαν παιδί είχατε ανάγκες, όπως όλα τα παιδιά έχουν. Υπήρχαν πράγματα που ήταν σημαντικά για σας, και πράγματα για τα οποία αισθανόσασταν όμορφα ή άσχημα. Αυτό που χρειαζόσασταν ήταν κάποιος να το παρατηρήσει ή να σας ρωτήσει τι χρειαζόσασταν ή θέλατε, έτσι ώστε να αισθανθείτε ότι σας υπολογίζουν, ότι είσαστε σημαντικοί. Εάν κανένας δεν σας ρωτάει αρκετά, μαθαίνετε ότι δεν αξίζετε. 4) Μιλώντας για κάποιο πρόβλημα σας θα ενοχλήσετε τους άλλους ανθρώπους. Μεγαλώνοντας, είχατε προβλήματα με το σχολείο, με τους φίλους και τα αδέλφια. Αυτό που θέλατε ήταν να γνωρίζετε ότι μπορούσατε να μιλήσετε σε κάποιον από τους γονείς σας, αλλά αντ΄αυτού βλέπατε ότι, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν. Αυτό, λοιπόν, που μάθατε ήταν ότι αφού οι άλλοι δεν μπορούν να διαχειριστούν τα προβλήματα σας, το καλύτερο για σας είναι να το κρατάτε για τον εαυτό σας. 5) Το κλάμα είναι αδυναμία. Όλοι οι άνθρωποι κλαίνε για κάποιο λόγο. Το κλάμα είναι ένας τρόπος να απελευθερώσετε και να επεξεργαστείτε τα συναισθήματα σας. Σαν παιδί, κλαίγατε μερικές φορές, μπορεί και συχνά. Αυτό που χρειαζόσασταν ήταν να νοιώσετε ότι ήταν εντάξει που κλαίγατε. Αντιθέτως, η οικογένεια σας δεν γνώριζε ότι το κλάμα έχει ένα σκοπό, έτσι σας αγνοούσαν ή σας έλεγαν ότι ήταν κακό αυτό που κάνατε. Ίσως, οι ίδιοι να μη είχαν κλάψει ποτέ. Μάθατε ότι το να κλαίει κάποιος είναι κακό και είναι καλύτερα να το αποφεύγει. 6) Οι άλλοι θα σας κρίνουν αν εκφράσετε τα συναισθήματα σας. Σας έκριναν στο σπίτι όταν ήσασταν παιδιά, γιατί δείξατε τα συναισθήματα σας; Αυτό το ισχυρό μήνυμα σας ακολουθεί. « Κρύψε τα συναισθήματα σου από τους άλλους» είναι το μήνυμα ή «οι άλλοι θα σκεφτούν άσχημα για σένα». Ή το χειρότερο απ΄όλα είναι ότι οι άλλοι θα σε εκμεταλλευτούν, θα χρησιμοποιήσουν εναντίον σου τα συναισθήματα σου. 7) Ο θυμός είναι αρνητικό συναίσθημα και πρέπει να αποφεύγεται. Σαν παιδί, φυσικά, συχνά θα νοιώσατε θυμό, καθώς αυτό το συναίσθημα είναι φυσικό μέρος της ζωής μας. Σαν παιδί, αυτό που χρειαζόσασταν ήταν να σας βοηθήσουν να αναγνωρίσετε το συναίσθημα, να το καταλάβετε και να μάθετε να το διαχειρίζεστε. Ίσως να μείνατε σιωπηλοί ή να νοιώσατε κάποιο άλλο συναίσθημα αντί του θυμού. Ίσως τιμωρηθήκατε που το εκφράσατε. Αυτό που μάθατε ήταν ότι ο θυμός είναι κακός και ότι θα πρέπει να τον καταπιέζετε. 8) Όταν βασίζεστε στους άλλους απογοητεύεστε. Τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια, χρόνο. Το ίδιο οι έφηβοι και οι ενήλικες. Σαν παιδί χρειαζόσασταν υποστήριξη, κατεύθυνση, προτάσεις και βοήθεια. Αλλά καταλαβαίνατε ότι οι γονείς σας δεν θα σας τα έδιναν. Έτσι, αυτό που μάθατε είναι ότι το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μη ζητάτε βοήθεια γενικά επειδή αυτό σας απογοητεύει. 9) Οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται γι΄αυτά που έχετε να τους πείτε. Σαν μικρό παιδί, είχατε ατελείωτες απορίες για ό,τι σας περιτριγύριζε. Καθώς μεγαλώνατε, είχατε ατελείωτα πράγματα που θέλατε και χρειαζόσασταν να ρωτήσετε και να πείτε. Αν η επικοινωνία δεν υπήρχε στην οικογένεια σας, έτσι κι εσείς ούτε ρωτούσατε ούτε ακούγατε αρκετά. Με αυτό τον τρόπο μάθατε ότι οι ερωτήσεις σας και οι κουβέντες σας δεν ενδιέφεραν κανένα, και έπρεπε να τις κρατάτε για τον εαυτό σας. 10) Είσαστε μόνοι στον κόσμο. Σαν παιδί, είχατε ανάγκη να αισθάνεστε την στήριξη ενός ενήλικα, οτιδήποτε και να συμβεί υπάρχει βοήθεια και υποστήριξη. Όμως, όταν υπήρξε ανάγκη για κάτι, ανακαλύψατε ότι οι ενήλικες σας ήταν απασχολημένοι, αδιάφοροι ή δεν καταλάβαιναν. Έτσι η εμπειρία σας ήταν ότι είσαστε ολομόναχοι.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΕΧΕΤΕ
Ο τρόπος που εκπαιδευτήκατε συναισθηματικά από τους γονείς σας καθορίζει πως θα συμπεριφερθείτε σαν ενήλικας. Όλες οι έρευνες αυτό αποδεικνύουν. Το συναίσθημα είναι αναμφίβολα κομμάτι της βιολογίας μας. Εάν αγνοήσετε τα συναισθήματα σας, θα αισθανθείτε αγνοημένοι σε κάποιο επίπεδο, και δεν έχει καμία σημασία αν εσείς οι ίδιοι φροντίζετε τον εαυτό σας με άλλους τρόπους. Το συναίσθημα είναι η ουσία όλων των σχέσεων. Αν δεν είμαστε συνδεδεμένοι με το συναίσθημα μας, χάνουμε μία ζωτικής σημασίας πηγή ενέργειας για να μπορέσουμε να συνδεθούμε με την χαρά. Εάν συναισθηματικά δεν λειτουργούμε, με την έννοια δηλαδή της συναισθηματικής νοημοσύνης, δεν πετυχαίνουμε στη ζωή μας, όση εξυπνάδα και γνώσεις κι αν έχουμε. Είναι εξαιρετικά ζωτικής σημασίας να αναγνωρίζουμε, να χρησιμοποιούμε και να διαχειριζόμαστε το συναίσθημα, καθώς επίσης πώς να το εκφράζουμε στους άλλους. Άνθρωποι που πήραν συναισθηματική αξία από τους γονείς τους στην παιδική ηλικία είναι γενικά ικανοί να το δώσουν αυτόματα στα δικά τους παιδιά. Άνθρωποι που δεν εκπαιδεύτηκαν σε αυτό, θα αγωνίζονται να το εκφράσουν σαν γονείς. Είναι σπουδαίο να αναγνωρίσουμε το κομμάτι που μας λείπει, έτσι ώστε να κάνουμε συνειδητή προσπάθεια να αναπληρώσουμε τις δυνατότητες που μας λείπουν, να γεμίσουμε το δικό μας κενό και τότε να μπορέσουμε να δώσουμε στα παιδιά μας αυτό που δεν πήραμε εμείς.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Α) Για να φερόμαστε καλύτερα στην ενήλικη ζωή μας Β) Για να μας φροντίζουμε τόσο, όσο και να το αισθανόμαστε Γ) Για να κάνουμε ωραίες σχέσεις και να χαιρόμαστε Δ) Για να αξιοποιήσουμε και όλες μας τις γνώσεις και την εξυπνάδα που διαθέτουμε Ε) Για να το μεταδώσουμε απλόχερα και συνειδητά στα παιδιά μας
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΟ
Το συναίσθημα είναι πίσω από κάθε συμπεριφορά μας. Η συμπεριφορά μας καθοδηγείται από το συναίσθημα. Η συμπεριφορά είναι το αυτοκίνητο και το συναίσθημα η μηχανή. Εύκολα βλέπουμε το αυτοκίνητο και ό,τι αυτό κάνει. Αλλά για να δούμε την μηχανή πρέπει να ανοίξουμε το καπώ. Δεν γεννηθήκαμε γνωρίζοντας τη γλώσσα του συναισθήματος. Το συναίσθημα μπορεί να είναι δυνατό, πολύπλοκο και χαοτικό. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν πιο εύκολο να το αγνοούν. Εάν έχουμε συναισθηματικά κενά οι ίδιοι, θα φερόμαστε κενά στους άλλους ανθρώπους, όπως κάνουμε και στα παιδιά μας.
ΠΩΣ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Δίνουμε προσοχή. Ξεκινάμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας πως είναι πραγματικά. Τι μας αρέσει, τι δεν μας αρέσει, με τι θυμώνουμε, τι φοβόμαστε, τι παλεύουμε; Παρατηρούμε αυτά τα θέματα στον εαυτό μας όχι επικριτικά, απλά να αισθανθούμε τον εαυτό σας, να συντονιστούμε μαζί του, έτσι ώστε να νοιώσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με αυτό που πραγματικά νοιώθουμε ακόμη κι αν είναι πόνος. Κάνουμε τις ακόλουθες ερωτήσεις στον εαυτό μας συχνά: Τι είναι λάθος; Γιατί το έκανα; Γιατί το είπα; Πως αισθάνθηκα; Τί θέλω; Τι φοβάμαι; Τί με στενοχωρεί; Τί με θυμώνει, με πληγώνει, κ.ά. Να αφουγκραστούμε τις απαντήσεις. Είναι δύσκολες ερωτήσεις, οι οποίες μερικές φορές μπορεί να έχουν δύσκολες απαντήσεις. Αλλά ο απλός τρόπος να ρωτήσουμε και να συντονιστούμε με μας είναι η αρχή να σπάσουμε τον τοίχο που μας κρατάει απομονωμένους από το συναίσθημα μας. Έχουμε πάντα υπόψη μας ότι ο στόχος μας είναι να αισθανθούμε και να διαχειριστούμε το συναίσθημα. Αυτό ίσως είναι το δυσκολότερο βήμα. Αν κατορθώσουμε αυτό, τότε είμαστε έτοιμοι να δουλέψουμε για να μάθουμε να ανεχόμαστε, να ελέγχουμε και κατάλληλα να εκφράζουμε το συναίσθημα μας. Αυτά είναι προσόντα που έχουν την δύναμη να αλλάξουμε τη ζωή μας. Ποτέ δεν πρέπει να κατακρίνουμε τον εαυτό μας για το πώς αισθανόμαστε. Είναι σημαντικό τι κάνουμε με αυτό που αισθανόμαστε. Κρίνουμε τον εαυτό μας για το τι κάνουμε, για τις πράξεις μας, όχι για το συναίσθημα.
Η Αλήθεια Αυτά τα μαθήματα φαίνονται τόσο αληθινά και πραγματικά καθώς μεγαλώνατε και τα λαμβάνατε υποσυνείδητα και ολοκληρωτικά. Αλλά μη ξεχνάτε ότι ήταν απλώς μαθήματα από την οικογένεια σας, και όχι η αλήθεια. Το γεγονός ότι τα βιώσατε, δεν σημαίνει ότι είναι και σωστά. Η αλήθεια είναι: Αυτά τα δυνατά συναισθήματα μας συνδέουν με τον εαυτό μας και με τους άλλους, κι αν αισθανόμαστε ότι τα έχουμε είναι σημάδι ότι είμαστε υγιείς και δυνατοί. Αυτή η αναγνώριση των δικών σας αναγκών και προτιμήσεων και το να τα εκφράζετε είναι το κλειδί για να ζήσετε μία ευτυχισμένη και γεμάτη ζωή. Το να συζητάτε τα προβλήματα σας, σας βοηθάει να τα λύσετε. Το κλάμα είναι υγιής τρόπος να βοηθηθείτε. Το να επιτρέπετε στους άλλους να γνωρίζουν τα συναισθήματα σας, τους βοηθάει να σας γνωρίσουν καλύτερα. Αυτός ο θυμός είναι ἐνα σημαντικό μήνυμα από το σώμα σου που σε κάνει πιο δυνατό. Αυτή η αμοιβαία εξάρτηση είναι μία μορφή ομαδικής δουλειάς που σε κάνει δυνατότερο. Ό,τι θέλεις να πείς είναι σημαντικό, και οφείλεις να το πεις. Τελευταίο αλλά σημαντικό είναι ότι είσαι άνθρωπος. Είσαι συγκροτημένος, είσαι σημαντικός. Και σίγουρα, με καμία δύναμη, δεν είσαι μόνος.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ Με όλα αυτά που είπαμε μπορούμε να ξεκινήσουμε να θεραπευόμαστε από το συναισθηματικό κενό. Θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πράγματα που μας διέφευγαν όλη τη ζωή μας.Θα νοιώσουμε αξιόλογοι ότι αγωνιστήκαμε και τώρα μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να κάνει τα πράγματα διαφορετικά, τώρα που πραγματικά γνωρίζουμε τι μας συνέβαινε.