fbpx

ΜΑΡΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ – ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Menu

Μήνας: Δεκέμβριος 2023

ΠΟΛΥΔΙΕΡΓΑΣΙΑ (multitasking): Είναι πράγματι αποδοτική; Πως επηρεάζει την ψυχική μας υγεία και την ποιότητα της ζωής μας.

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ,Διαφορα,ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ / 21/12/2023 / ,

“Το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο που πρέπει να γεμίσει αλλά μια φωτιά που πρέπει να ανάψει” Πλούταρχος

Για πολλούς η πολυδιεργασία έχει γίνει ρουτίνα, αλλά έχει νόημα η εκτέλεση πολλών εργασιών ταυτόχρονα; Ο εγκέφαλός μας δεν είναι καλός στο να κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα. Προκαλεί άγχος που μπορεί να μετρηθεί. Το άγχος βλάπτει ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου. 

Τι μας προκαλεί η πολυδιεργασία; Η μαγική δύναμη της πολυδιεργασίας είναι να δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι πετυχαίνουμε πολλά. Ως συναίσθημα τρέφεται πρώτα και κύρια από τον ψηφιακό κόσμο. Σαγηνευτικό αλλά και απαιτητικό μας κρατά διαρκώς σε κίνηση. Επειδή είμαστε διαρκώς δέκτες, ο χρόνος συγκέντρωσης μας μειώνεται. Σήμερα θεωρούμε φυσιολογικό να είμαστε προσβάσιμοι ενώ εκτελούμε κάποια άλλη εργασία.  Μερικές φορές η πολυδιεργασία είναι παραγωγική, χρειάζεται μόνο σωστό βαθμό και σωστή δομή.

 Όμως που βρίσκονται τα όρια; Πως αντιδρά ο εγκέφαλος όταν πρέπει να εκτελέσει διαφορετικές εργασίες ταυτόχρονα και τι γίνεται με το σώμα; Υπάρχουν θετικές επιδράσεις; Και χειρίζονται κάποιοι καλύτερα την πολυδιεργασία από κάποιους άλλους; Οι άνθρωποι είμαστε αρκετά ικανοί να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα αλλά αυτό εξαρτάται από τις εργασίες και τις συνθήκες. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι γονείς που εργάστηκαν στο σπίτι κατά την πανδημία. Δεν γίνεται εργασία, ενώ φροντίζουν μικρά παιδιά.

Όμως τι εννοούμε με τον όρο πολυδιεργασία; Ο όρος δεν χρησιμοποιείται με ενιαίο τρόπο. Για κάποιους σημαίνει να κάνεις δύο πράγματα ταυτόχρονα  και άλλοι εννοούν τον συντονισμό δύο διαφορετικών ρόλων ζωής όπως το να είσαι γονιός και να δουλεύεις. Ο όρος προέρχεται από τους υπολογιστές . Περιγράφει την ικανότητα ενός λειτουργικού συστήματος να εκτελεί πολλές εργασίες ταυτόχρονα. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα πολύπλοκο υπολογιστικό κέντρο. Ωστόσο η σύγκριση με τον υπολογιστή δεν είναι ακριβής. Οι μηχανές λειτουργούν ακολουθώντας μαθηματικούς κανόνες. Μπορούν να επεξεργάζονται και να αποθηκεύουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων πολύ γρήγορα. Συγκριτικά ο εγκέφαλός μας είναι αξιοσημείωτα επιλεκτικός. Δεν γνωρίζουμε καν τις πιο πολλές πληροφορίες που απορροφά. Οι περισσότερες διαδικασίες λαμβάνουν χώρα υποσυνείδητα. Εξαρτάται από το πόσες διαδικασίες είναι αυτοματοποιημένες. Μετά είναι πιο εύκολο να γίνονται παράλληλα με άλλες .Αλλά  η ικανότητα μας να επιλύουμε προβλήματα που περιλαμβάνουν σύνθετες νοητικές επιδόσεις είναι περιορισμένη.  Το συνεχές φιλτράρισμα των εισερχομένων πληροφοριών πραγματοποιείται από τον θάλαμο στον διάμεσο εγκέφαλο που είναι το κύριο κέντρο μεταγωγής των αισθητηρίων οργάνων.  Ο θάλαμος μεταδίδει πληροφορίες στο φλοιό του εγκεφάλου. Όλα όσα βλέπουμε ακούμε, αγγίζουμε ή  μυρίζουμε υπόκεινται επεξεργασία στις περιοχές του φλοιού που ευθύνεται και για ότι σκεφτόμαστε, μαθαίνουμε και απομνημονεύουμε. Αυτό στο οποίο εστιάζουμε συνειδητά την προσοχή μας ελέγχεται από τον πρόσθιο φλοιό του προσαγωγίου, το ΑCC.

Για να εκτελέσουμε τρεις διαφορετικές εργασίες με επιτυχία εστιάζουμε στην εργασία 1 ενώ καταπιέζουμε τις προκλήσεις των εργασιών 2 και 3. Όταν μεταβαίνουμε στην εργασία 2 καταστέλλουμε τις προκλήσεις 1 και 3 . Και χρειαζόμαστε δύναμη γι’ αυτό. Απαιτείται μεγάλη προσοχή και κυρίως αυτοπειθαρχία. Συχνά υπερεκτιμούμε τις δυνατότητες μας και θέτουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο.  Η οδήγηση είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη δραστηριότητα ακόμη και για έμπειρους οδηγούς.  Η χρήση του smartphone σας στο τιμόνι είναι παράνομη και για καλό λόγο. Δοκιμές στην Γερμανία και τις ΗΠΑ έδειξαν ότι η προσοχή ενός οδηγού που χρησιμοποιεί κινητό μειώνεται κατά 40% κάτι ανάλογο με επίπεδο αλκοόλ στο αίμα μεταξύ 0,8 – 1,1 τοις χιλίοις. Αν χάσεις για 2’’ την συγκέντρωση σου με ταχύτητα 50 km/h οδηγείς τυφλά για 30m. Να άλλη μία περίπτωση απόσπασης της προσοχής μέσω της παράλληλης ψηφιακής επικοινωνίας. Μελέτες πέντε γερμανικών πανεπιστημίων έδειξαν ότι η απόδοση των φοιτητών με smartphone και ταμπλετ κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης μειώνεται κατά 30%.

Εσείς πως μοιράζεται την προσοχή σας, πόσες πλατφόρμες χειρίζεστε ταυτόχρονα χωρίς να σας φαίνεται υπερβολικό; 

Δεν είναι πρόβλημα να ακούς μουσική ενώ παρακολουθείς την διάλεξη; 

Μπορεί ο εγκέφαλος μας να το διαχειριστεί αυτό; 

Πως ταξινομεί τα ερεθίσματα, τις παρορμήσεις και τις πληροφορίες που τον επηρεάζουν συνεχώς;

Στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης έγιναν έρευνες για να κατανοήσουν τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν αντιμετωπίζει ταυτόχρονα μαθησιακό υλικό και μουσική. Εξάλλου πολλοί ακούνε μουσική ενώ εργάζονται επειδή πιστεύουν ότι τους βοηθά να συγκεντρωθούν. Ορισμένες θεωρίες μάθησης υποστηρίζουν αυτή την υπόθεση. Στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης τα άτομα μαθαίνουν άλλοτε με μουσική και άλλοτε χωρίς. Εάν μαθαίνετε λεξιλόγιο μιας ξένης γλώσσας ενώ ακούτε μουσική θα πρέπει να εστιάσετε αποκλειστικά στην εκμάθηση του λεξιλογίου και να καταστείλετε ό,τι ενεργοποιεί η μουσική στον εγκέφαλο σας καταπολεμώντας το, κατά κάποιο τρόπο. Και αυτό κοστίζει δύναμη και προσπάθεια. Δεν μπορούμε να το κάνουμε για πολύ. Όταν ακούμε Βιβάλντι την ώρα που διαβάζουμε η μουσική πυροδοτεί εικονικά κύματα καταιγίδας στον εγκέφαλο, χωρίς να αφήνει περιθώρια για άλλες εργασίες και ερεθίσματα Όταν βρισκόμαστε σε ανοιχτό γραφείο που περιβάλλεται από ερεθίσματα μπορεί να βάλετε ακουστικά και να ακούσετε προβλέψιμοη μουσική όπως lounge ή μουσική με προβλέψιμη δομή. Είναι το λιγότερο κακό σε σύγκριση με τα μεταβαλλόμενα απροσδόκητα ερεθίσματα. Το ζήτημα είναι πόσο έντονα προκαλείται η προσοχή μας. Υπολογίζουμε με αρκετή ακρίβεια ότι 11 εκατομμύρια bits πληροφοριών επηρεάσουν τις αισθήσεις μας κάθε δευτερόλεπτο αλλά επεξεργαζόμαστε συνειδητά μόνο 11 – 60 bytes.  Η σημερινή πρόκληση δε συγκρίνεται με ότι είχαμε πριν 20 με 30 χρόνια .Οι αγγελίες εργασίας συχνά τονίζουν την ανάγκη οι  υποψήφιοι να είναι ικανοί για πολλαπλές εργασίες.  Θα πρέπει δηλαδή ο κάθε αιτών να μπορεί να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα ταυτόχρονα και να αντιδρά με ηρεμία στις διακοπές. Το σημερινό ιδανικό του αποτελεσματικού υπαλλήλου θέλει το άτομο να επικοινωνεί με συναδέλφους ,πελάτες και προϊσταμένους, να είναι πάντα διαθέσιμος και προσβάσιμος και να μπορεί να εργάζεται σε πολλές ψηφιακές συσκευές ενώ παρακολουθεί συνεχώς όλες τις εργασίες. Όμως η πολυδιεργασία δε συναντάται μόνο σε περιβάλλον γραφείου αλλά και στην παραγωγή. 

Παλιά οι έρευνες εστίαζαν στην σωματική αντοχή σήμερα οι ερευνητές εστιάζουν στην ψυχική αντοχή Σκεφτείτε όσους εργάζονται στον εφοδιασμό που πρέπει να επεξεργάζονται πληροφορίες ενώ μετακινούνται. Σε κάποιες βιομηχανίες αυξάνεται η χρήση των γυαλιών δεδομένων. Οι πληροφορίες παρουσιάζονται απευθείας στα γυαλιά άρα είναι πανταχού παρούσες. Γνωρίζουμε πολύ λίγα για αυτή την κατάσταση ώστε να πούμε με βεβαιότητα όχι μόνο ότι είναι ασφαλές να περπατάς αλλά και  οι πληροφορίες υποβάλλονται στην σωστή επεξεργασία. 

Μήπως η πολυδιεργασία δεν είναι και τόσο παραγωγική όσο νομίζουμε;

Σε έρευνες που έγιναν σε μεγάλες επιχειρήσεις έδειξαν ότι η ανεξέλεγκτη αρνητική πολυδιεργασία έχει ως αποτέλεσμα να χάνεται το 20% της παραγωγικότητας της βιομηχανίας  Μέσω της μόνιμης πολυδιεργασίας  στην διαχείριση έργων  χάνεται έως και το 25% του τζίρου.Σε μια έρευνα όπου συμμετείχαν 20 κλάδοι του εμπορίου και της βιομηχανίας το σημαντικότερο συμπέρασμα ήταν ότι η κατάσταση είναι πραγματικά τόσο κακή όσο λεγόταν πάντα. Υπάρχει έλλειψη σαφών δομών, σαφών στόχων. Η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων δεν είναι σαφής και κυρίως δεν υπάρχει δομή και σύστημα για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Το αποτέλεσμα είναι υπάλληλοι να εργάζονται περισσότερο να έχουν περισσότερο άγχος αλλά τα οικονομικά οφέλη στην εταιρεία να είναι λιγότερα

Το ερώτημα είναι που ακριβώς προκύπτουν οι παράγοντες άγχους και διάσπασης; Το πρόβλημα ήταν ότι οι εργαζόμενοι, οι ομάδες ανάπτυξης έπρεπε να χειριστούν πολλές εργασίες από ένα ευρύ φάσμα τομέων και ότι κάθε εργασία έχει κορυφαία προτεραιότητα. Αυτό οδηγεί την ομάδα σε υπερφόρτωση. Δεν εργάζεσαι αποτελεσματικά επειδή δεν εστιάζεις σωστά εφόσον πρέπει να μεταπηδάς από τη μία εργασία στην άλλη. Ο συντονισμός και το να μπορείς να εργάζεσαι ανενόχλητος μειώνει το άγχος για όλους. Το να βυθιζόμαστε πλήρως σε ένα χόμπι ή μια εργασία επιδρά θετικά στην αίσθηση επιτυχίας και στο αίσθημα ευτυχίας μας. Αυτό ονομάζεται εμπειρία ροής. Οι διακοπές, οι ενοχλήσεις, η πολυδιεργασία δηλαδή, έχει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Αλλά υπάρχει και μια εσωτερική πολυδιεργασία μέσα στο κεφάλι μας. Στον βουδιστικό διαλογισμό υπάρχει όρος εγκέφαλος monkey mind.  Οι σκέψεις μας χοροπηδούν σαν μαϊμούδες αυξάνοντας την πίεση ,μας αγχώνουν και διαταράσσουν την συγκέντρωση Συχνά η σκέψη ενοχλείτε και από την ένοχη συνείδηση. Οι πιο πολλοί γνωρίζουμε την αναβλητικότητα. Αναβάλουμε κάτι που θεωρούμε δυσάρεστο. Ωστόσο ,τότε έχουμε ένοχη συνείδηση; Μένει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Η προβληματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο, η παρόρμηση να τα κάνουμε όλα όσο το δυνατόν γρηγορότερα, μας αρέσει να σβήνουμε πράγματα από τη λίστα των υποχρεώσεων μας. Αλλά έτσι μπορεί να μη γίνουν σημαντικές εργασίες Η μεγάλη δέσμευση, τα πολλά ημιτελή έργα, η ένοχη συνείδηση και η διαρκής ψηφιακή προσβασιμότητα οδηγούν σε μόνιμο άγχος. 

Ποια είναι όμως η ρίζα του προβλήματος;

Ποιες είναι οι κοινωνικές επιπτώσεις των νέων τεχνολογιών, η επίδραση των ψηφιακών παραγόντων στις ανθρώπινες σχέσεις και στον κόσμο της εργασίας;

 Η έννοια του πολυδύναμου υπαλλήλου συνδέεται με ένα διαδεδομένο μοντέλο διαχείρισης. Πρέπει ανά πάσα στιγμή να είμαι διαθέσιμος για όλες τις εργασίες και να μπορώ να χειρίζομαι τα πάντα ταυτόχρονα. Μπορώ να αντιδράσω σε όλα σε μια στιγμή. Αλλά αναγκάζουμε τους ανθρώπους να εργάζονται έτσι, οδηγούνται σε κατάσταση εξάντλησης, πράγμα συνηθισμένο σήμερα. Κάποια στιγμή άνθρωποι δεν τα καταφέρνουν, αντιδρούν σε όλα ισότιμα. Μερικοί το θεωρούν και πρόκληση ,νομίζουν ότι το χειρίζονται, ότι έχουν τα πάντα υπό έλεγχο αλλά εξαντλούνται και κάποια στιγμή καταρρέουν.  Πριν οδηγηθούμε σε μια τέτοια κατάσταση χρειάζεται να κάνουμε ένα αυστηρό διάλειμμα. Όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση σοβαρής εξάντλησης λόγω αγχωτικού φόρτου εργασίας οδηγούμεθα σε καταθλιπτική εξάντληση. Αυτό ονομάζεται ταραγμένη κατάθλιψη. Νιώθουμε ενθουσιασμένοι, ανήσυχοι, τεταμένοι, δεν μπορούμε να κοιμηθούμε, η συγκέντρωση μας είναι κακή και σκεφτόμαστε πολύ. Ο ψυχικός μηχανισμός είναι ταραγμένος και εξαντλημένος σαν να πατάς ταυτόχρονα φρένο και γκάζι.

Με θεραπεία μαθαίνουμε πάλι και αναπτύσσουμε μια φυσιολογική αίσθηση για τον χρόνο και τις ανάγκες μας. Εστιάζουμε στην επίγνωση των αισθήσεων, και συναισθημάτων κάθε στιγμή.  Από το συνεχές άγχος ο εγκέφαλος καταστρέφεται. Όταν απελευθερώνεται μεγάλη ποσότητα κορτιζόλης έχει αρνητικό αντίκτυπο στους νευρώνες του ιππόκαμπου. Το στρες μπορεί να μειώσει την πυκνότητα της φαιάς ουσίας που, όμως, μπορεί να αυξηθεί πάλι όταν μάθουμε να χαλαρώνουμε. Οι έρευνες έδειξαν ότι τα άτομα που κάνουν πολυδιεργασία μέσων έχουν χαμηλότερη πυκνότητα φαιάς ουσίας στον πρόσθιο φλοιό του προσαγωγίου. Αυτή η περιοχή είναι ενδιαφέρουσα γιατί έχει σημασία για τις ρυθμίσεις της ενσυνειδητότητας. Αν θέλουμε να συγκεντρωθούμε ενώ μας αποσπούν άλλα ερεθίσματα, ο πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου μας βοηθά. Οι έρευνες έδειξαν ότι με ειδική ψυχοθεραπεία  τόσο η λειτουργία όσο και η δομή αυτής της περιοχής μπορούν να ενισχυθούν.  Μερικοί αρρωσταίνουν όταν έχουν πολλά να κάνουν ταυτόχρονα ενώ άλλοι το κάνουν με ευκολία. Ισχύει ότι άλλοι τα καταφέρνουν με την πολυδιεργασία και άλλοι όχι; Το αν κάνουμε πολυδιεργασία ή την αποφεύγουμε εξαρτάται κι από τον χαρακτήρα μας. Μερικοί αισθάνονται καλύτερα αν κάνουν πολλά ταυτόχρονα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα κάνουν ιδιαίτερα καλά. Οι άνθρωποι που λένε ότι τα πάνε καλά στην πολυδιεργασία και κάνουν πολλά πράγματα δεν τα πάνε και τόσο καλά.  Επίσης όσοι επιδίδονται  σε πολυδιεργασία μπορεί να μην το κάνουν επειδή είναι ικανοί  αλλά επειδή η προσοχή τους διασπάται εύκολα. Έτσι περνούν γρήγορα από την μια εργασία στην άλλη.

Σήμερα οι άνθρωποι κοιτάζουν το κινητό ή το ταμπλετ τους 150 φορές την ημέρα, ειδικά οι νέοι. Όμως μέσω της συνεχούς μετάβασης από τον εκτός σύνδεσης στον διαδικτυακό κόσμο είναι μόνο εν μέρει παρόντες στη ζωή τους και γρήγορα βαριούνται.Οι ειδικοί αναφέρονται στην κατακερματισμένη παρουσία τόσο στη δουλειά όσο και στον ελεύθερο χρόνο. Είναι ένα πρόβλημα που πολλοί δεν το γνωρίζουν καθόλου. Όταν τελειώνει αυτό που βλέπουμε τότε θέλουμε γρήγορα ένα νέο ερέθισμα. Οι νέοι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε μία ενέργεια γι’ αυτό στέλνουν συνέχεια μηνύματα ή βλέπουν σύντομα βίντεο στο YouTube, δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μία σειρά η μία ταινία συνεχόμενη. Αυτό είναι πλέον εθισμός. Είναι ο εθισμός τις παρόρμησης, να κάνω κάτι γρήγορα. Αυτό αποδίδεται στα νευρικά κύτταρα στον πρόσθιο εγκέφαλο μας στον επικλινή πυρήνα. Εδώ βρίσκεται το κέντρο ανταμοιβής ή ηδονής του σώματος Διεγείρεται από την αγγελιοφόρο ντοπαμίνη και παίζει καθοριστικό ρόλο στον εθισμό. Όταν αυτός ο νευροδιαβιβαστής προσκολλάται στους υποδοχείς μας δίνει θετικά συναισθήματα, αισθήσεις που θέλουμε να βιώσουμε ξανά και ξανά. Σε αυτή την περιοχή βρίσκεται η κινητήρια δύναμη όλης της συμπεριφοράς μας. Εάν αυτό το σύστημα ανταμοιβής ενεργοποιείται συνεχώς από νέα “πράγματα” μπορεί να προκύψει ένα είδος εθισμού. Ενημερώσεις, like, συνεχείς περισπασμοί αυτά είναι τα “πράγματα” που διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στις καθημερινές μας πολυδιεργασίες. Αυτό επειδή το κέντρο ευχαρίστησης μας θέλει ολοένα και νεότερα ερεθίσματα έτσι απελευθερώνεται ντοπαμίνη η ορμόνη της ευτυχίας. Ο σχεδιασμός των διεπαφών στα κοινωνικά δίκτυα ευνοεί ένα είδος πολυδιεργασίας. Εμφανίζουν δευτερεύοντα ερεθίσματα και σήματα με χαμηλή γνωστική ένταση. Αυτά τα μικρά σήματα ακολουθούνται από εξαιρετικά γρήγορες αντιδράσεις. Έτσι ό,τι κι αν κάνουμε στο παρασκήνιο, στην σφαίρα της περιφερειακής προσοχής συλλαμβάνουμε τι συμβαίνει στο  Instagram,  στο YouTube και αλλού και αντιδρούμε. Σε τι αντιδρούμε, όμως; Βλέπουμε έναν τίτλο, ένα Χασταγκ και λέμε “Α, γι’ αυτό είναι”. Και απλά πατάμε το κουμπί. Αυτό δεν απαιτεί γνωστική ενέργεια. Έτσι νομίζουμε ότι χειριζόμαστε πολλά πράγματα και ακολουθούμε ποικίλες σειρές πληροφοριών επειδή δεν αφιερώνουμε χρόνο στο περιεχόμενο. Ο σχεδιασμός των κοινωνικών δικτύων εντείνει την ψευδαίσθηση πολυδιεργασίας. Στην πραγματικότητα, το επίπεδο προσοχής μας έχει μειωθεί σε απλά ερεθίσματα συναγερμού. Και σε αυτά αντιδρούμε. Οι ψηφιακοί ιθαγενείς (τα παιδιά) μεγαλώνουν φυσιολογικά με τα κοινωνικά δίκτυα και τις δυνατότητες ενημέρωσης και επικοινωνίας που προσφέρονται. Χειρίζονται τις διάφορες συσκευές με ευκολία και φαίνονται καλύτερα προετοιμασμένοι για πολυδιεργασία. Αλλά τα φαινόμενα μπορεί να απατούν. 

Από την σκοπιά της νευροεπιστήμης ο εγκέφαλος ωριμάζει και το κάνει με μια εντελώς τυπική διαδικασία. Μια συγκεκριμένη περιοχή, ο μετωπιαίος φλοιός χρειάζεται μεγάλο διάστημα για να φτάσει σε ενήλικη κατάσταση Στην εφηβεία αυτή η εγκεφαλική δομή δεν είναι ακόμα ικανή να ξεδιπλώσει ανασταλτικές διαδικασίες για να αντιμετωπίσει τα αυξανόμενα συναισθηματικά ερεθίσματα. Αυτό είναι το πρόβλημα της εφηβείας και των εφήβων. Ο κόσμος τους βομβαρδίζει με πολλές παρορμητικές προκλήσεις και δεν έχουν το υλικό για να τις αντιμετωπίσουν με τους κατάλληλους αναστολείς και χάνεται η ικανότητα εκπαίδευσης του εγκεφάλου. Ωστόσο υπάρχει μαθησιακό αποτέλεσμα στην γενιά που μεγάλωσε με το διαδίκτυο. Είναι πιο ικανοί στην διαχείριση πολλών ροών ταυτόχρονα. Αυτό είναι σίγουρα μια εξέλιξη όσον αφορά την γνωστική ικανότητα. Αλλά και οι νέοι πρέπει να μάθουν να δίνουν προσοχή με διαδοχικό τρόπο. Κάποια πράγματα πρέπει πάντα να κατaπιέζονται κάπως, δεν χειρίζονται δύο εργασίες ταυτόχρονα με την ίδια προσοχή. 

Λέγεται ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες στην πολυδιεργασία. Μια διεθνής έρευνα σε πολλές χώρες ΗΠΑ, Ολλανδία, Γερμανία έδειξε ότι οι μισοί ερωτηθέντες άνδρες και γυναίκες πίστευαν ότι τα δύο φύλα έχουν διαφορετικές δυνατότητες. Το 80% είχε την άποψη ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες. Οι έρευνες δεν το απέδειξαν αυτό.

Και το γηραιότερο τμήμα της κοινωνίας;

Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι γνωστικές μας ικανότητες μειώνονται καθώς γερνάμε. Θα μπορούσε να υποτεθεί ότι οι ηλικιωμένοι έχουν προβλήματα με την πολυδιεργασία. Εάν εξετάσουμε τον κόσμο της εργασίας και συγκρίνουμε τους νεότερους με τους παλαιότερους υπαλλήλους αυτό το στερεότυπο είναι σαφώς άστοχο. Όσοι χτίζουν το επίπεδο ικανοτήτων στον τομέα τους επί πολλά χρόνια επιτυγχάνουν περισσότερα στη δουλειά τους. Οι νεότεροι αντισταθμίζουν μέσω της νοητικής τους ταχύτητας ενώ οι παλιοί συνάδελφοι τους γνωρίζουν παρακαμπτήριους. Ακόμη και οι γηραιότεροι εγκέφαλοι αλλάζουν μέσω της μάθησης και θα ήθελα να δω 50χρονους, 60χρονους και 70χρονους να περνούν 1 h την ημέρα δουλεύοντας ήρεμα. Οι ηλικιωμένοι έχουν τεράστιες δυνατότητες που δεν αξιοποιούνται.

Πολλές έρευνες εστιάζουν στο πόσο άγχος μπορεί να υποστεί ο εγκέφαλος.

Δεν πρέπει να εξαφανιστούν τελείως τα όρια μεταξύ εργασίας και αναψυχής. Οι εργοδότες πρέπει να δημιουργήσουν τις κατάλληλες παραμέτρους. Σε τελική ανάλυση εξαρτάται και από την αυτοργάνωση και την πειθαρχία κάθε ατόμου. Πολλές από τις προτάσεις για απόδραση από την πολυδιεργασία φαίνονται αληθοφανείς. Να  σημειώνετε τις εργασίες που ολοκληρώνονται  μία προς μία, να κάνετε διαλείμματα για ασκήσεις και να σταματάτε την εργασία στο τέλος της ημέρας. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας ώστε να κάνει το ένα πράγμα μετά το άλλο. Απαιτείται πραγματική θέληση. Πρέπει να βγαίνεις εκτός σύνδεσης, ακόμη κι αν αυτό συμβαίνει σπάνια. Είναι πολύ ωραίο!!!

Είναι το περπάτημα μια θαυματουργή θεραπεία για το σώμα και το νου;

THRIVE TIPS,ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ,Διαφορα,ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ / 18/12/2023 / ,,,,,,

Σήμερα περνάμε τις περισσότερες ώρες καθιστοί και αυτό συχνά οδηγεί σε μεγάλα προβλήματα υγείας. Η θεραπεία όμως είναι σχετικά απλή. Το τακτικό περπάτημα βελτιώνει την σωματική και πνευματική μας κατάσταση, μας κάνει πιο γυμνασμένους, πιο νέους και φτιάχνει μέχρι και τη διάθεση μας. Οι πιο πρόσφατες επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν τα μεγάλα οφέλη του περπατήματος για την υγεία ως μία θεραπεία για το σώμα και το νου χωρίς παρενέργειες. Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι όσοι περπατούν ζουν περισσότερο και ότι το γρήγορο βάδισμα είναι η συνταγή για μια καλή υγεία στα γηρατειά. Οι περισσότεροι όμως θέλουμε να ζούμε άνετα δηλαδή να μην κάνουμε τίποτα, αλλά αυτό είναι λάθος. Βγείτε από την ασφάλεια και την άνεση σας. Περπατήστε, αυτό χρειάζεται το σώμα! Η επιστήμη προειδοποιεί ότι το καθισιό είναι το νέο κάπνισμα γιατί ο άνθρωπος γεννήθηκε για να περπατά. Το περπάτημα είναι κομμάτι της ζωής εξασκεί το σώμα και το νου, προλαμβάνει τις ασθένειες και πάρα πολλά ακόμα. Με το περπάτημα ανοίγεις μια πόρτα στον κόσμο. Όλοι περπατάμε αλλά δεν είναι όλα τα περπατήματα ίδια.Το περπάτημα είναι τέχνη. Αν αυξάναμε τα βήματα μας, θα επωφελούνταν σημαντικά η υγεία μας.  Το περπάτημα βοηθάει ποικιλοτρόπως την υγεία ειδικά αν το κάνεις σωστά. Η βόλτα δεν αρκεί. Πρέπει να αυξηθούν ελαφρά οι ανάσες και οι παλμοί για να αυξηθεί η λήψη του  οξυγόνου. Μόνο τότε βγαίνει το σώμα από τα νερά του και ενεργοποιείται για να αποδώσει καλύτερα. Όταν περπατάμε διεγείρουμε θετικά πολλές σωματικές λειτουργίες.  

Το ανοσοποιητικό είναι ενεργό από το πρώτο δευτερόλεπτο κι έτσι αποκτάμε καλύτερες άμυνες. Σχεδόν όλοι οι μυς είναι ενεργοί και σε διέγερση. Τρέφονται οι αρθρώσεις, οι χόνδροι, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες γίνονται ελαστικοί. Το καρδιαγγειακό σύστημα ισχυροποιείται και η καρδιά χτυπά λιγότερο. Το αποτέλεσμα είναι οικονομία στην κόπωση της καρδιάς. Η καρδιά και η αναπνοή είναι ζωτικές στην μεταφορά οξυγόνου στα κύτταρα. Βοηθούν στην αξιοποίηση απαραίτητων θρεπτικών στοιχείων. Εάν περπατάμε σε στυλ γυμναστικής είναι σαν μίνι εμβολιασμός για το ανοσοποιητικό. Με το περπάτημα είναι σαν να παίρνουν φρέσκο αέρα τα κύτταρα. Το περπάτημα έχει διαφορετική επιρροή έξω στη φύση. Οι επιστήμονες θέλουν οι άνθρωποι να περπατούν στην φύση. Επίσης, oι μεταβολές στην κλήση του εδάφους εξασκούν το καρδιαγγειακό σύστημα πολύ καλά. Η καρδιά είναι ο κινητήρας της ζωής. Κυκλοφορεί το αίμα στις φλέβες και μεταφέρει οξυγόνο στα αγγεία, στα όργανα, στον εγκέφαλο, στην καρδιά και μας κρατά ζωντανούς. Η κίνηση είναι γιατρικό.  Το περπάτημα είναι κυριολεκτικά στο αίμα μας. Τα μωρά νιώθουν την φυσική ορμή να σηκωθούν στα δυο πόδια. Τα πρώτα βήματα είναι ορόσημο στην ανάπτυξη και αυτά ακριβώς τα βήματα έδωσαν στο homo sapiens εξελικτικό πλεονέκτημα. Ο εγκέφαλος απαιτεί μεγάλη ποσότητα ενέργειας, αντιστοιχεί μόλις στο 2% της σωματικής μάζας και όμως καταναλώνει μόνος του περίπου 20% της ενέργειας που παράγει το σώμα. Ένα μωρό κάνει τα πρώτα του βήματα όταν ο εγκέφαλος είναι έτοιμος και όσο περπατάει αναπτύσσεται ο εγκέφαλος. Τα παιδιά κάνουν κατά μέσο όρο 14.000 βήματα την ημέρα.

Το περπάτημα είναι σωματικά ιδιαίτερα σύνθετο. Το βάδισμα είναι ένας αυτοματοποιημένος κύκλος. Σηκώνεις το βάρος, σπρώχνεις, το αφήνεις και πατάς. Από τους 650 μυς του ανθρώπινου σώματος οι περισσότεροι ενεργοποιούνται στο περπάτημα. Από την πατούσα μέχρι τα οπίσθια και το λαιμό κάθε βήμα γυμνάζει το μυικό σύστημα του σώματος και όχι μόνο. Συμβάλλει όλος ο σκελετός στο βάδισμα, όταν περπατάς νομίζεις ότι απλώς πας μπροστά αλλά δεν ισχύει αυτό. Κινούμαστε κάθετα και ταυτόχρονα ταλαντευόμαστε. Το βάδισμα στα δύο πόδια είναι μια σωματική συμφωνία, ένα όργανο που τελειοποίησε μόνο ο άνθρωπος. Ο ΠΟΥ συστήνει 10.000 βήματα την μέρα. 

Καθόμαστε τουλάχιστον 8 με 10 ώρες την ημέρα κι επίσης ξαπλώνουμε συνέχεια. Το ερέθισμα για τον οργανισμό είναι πολύ μικρό για να μείνει λειτουργικός όταν δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα στο σώμα. Πέφτουν όλα σε κώμα και μετά πίνουμε καφέ για να μένουμε ξύπνιοι ενώ ουσιαστικά δεν μας χρειάζεται αυτό. Αν περπατάς ενεργοποιείς πολλές διαδικασίες. Επειδή το περπάτημα είναι κομμάτι της ζωής διατηρεί όλο το σώμα σε καλή κατάσταση. Το γρήγορο περπάτημα έχουν δείξει οι έρευνες παρέχει προστασία από τις ασθένειες. Πολλές ασθένειες του πολιτισμού μας οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι δεν περπατούν. Ας εξετάσουμε το διαβήτη που είναι επιδημία σε όλη την Ευρώπη και γι’ αυτό χρειαζόμαστε φυσική άσκηση. Μόνο έτσι καίγονται τα ζάκχαρα γιατί  στους μυς ενεργοποιείται όλος ο μεταβολισμός. Λίγο μετά την πρόσληψη τροφής το ζάκχαρο στο αίμα αυξάνεται απότομα και πρέπει να χορηγηθεί ινσουλίνη για να μεταφερθούν τα θρεπτικά συστατικά στα κύτταρα. Αν έχω πολλά ζάκχαρα στο αίμα σημαίνει ότι το σώμα ασχολείται παραπάνω μαζί τους. Επίσης την επόμενη φορά που θα φάω, και ακόμα δεν έχουν φύγει για να έχω απορροφητικότητα, με αποτέλεσμα να παχαίνουν τα κύτταρα. Έτσι μπορείς να το θέσεις γενικά,  ότι η συνέπεια  αυτού είναι ότι θα παχύνω. Ενώ ένα σύντομο έντονο περπάτημα αμέσως μετά το γεύμα ρυθμίζει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Δηλαδή όσοι κάνουν ελαφριά άσκηση μετά την λήψη τροφής είναι λιγότερο πιθανό να παχύνουν και να έχουν προβλήματα υγείας. Δεν χρειάζεται επίπονο πρόγραμμα γυμναστικής. Το ελαφρύ περπάτημα προστατεύει από το διαβήτη και την παχυσαρκία. Αυτές οι ασθένειες επιδρούν επίσης άμεσα στο περπάτημα. Όταν έχουμε περισσότερα κιλά, κατά τη διάρκεια του βαδίσματος το κέντρο βάρος μας δεν είναι σωστό γιατί τα πόδια δεν ενώνονται, δεν είναι εκεί όπου πρέπει ανατομικά, μετατίθεται στην περιοχή με το περισσότερο βάρος. Το σώμα ταλαντεύεται παραπάνω και βάζεις μεγαλύτερη αντίσταση με τα πόδια για να σταθεροποιηθείς, συνεπώς ανοίγεις περισσότερο τα πόδια  και η συχνότητα διασκελισμού αυξάνεται. Αυτό κάνει πιο επίπονο το περπάτημα. Κουράζεσαι γρήγορα και η πίεση επαφής είναι υψηλότερη. Υπάρχει μια προσαρμογή στην αύξηση των κιλών και στην αλλαγή του κέντρου βάρους Με τα παραπάνω κιλά υπάρχει διαφορετική αντίληψη του σώματος μας στο χώρο και μέσω της πατούσας αλλάζει η αντίληψη της επαφής με το έδαφος. Ο διαβήτης λοιπόν δημιουργεί αυτή την αίσθηση στα πόδια. Επίσης η κίνηση ρυθμίζει την πίεση και αυτό επιτυγχάνεται μόνο κατά την σωματική άσκηση και όχι σε αδράνεια.

Αλλά το ένστικτο του περπατήματος που είναι τόσο σύνθετο και ταυτόχρονα τόσο συνηθισμένο από που ήρθε; Στο Ινστιτούτο Νευρολογίας του Πανεπιστημίου του Μπορντό οι έρευνες έδειξαν την ύπαρξη μικρών δικτύων στο νωτιαίο μυελό, τα οποία, σε συνέδρια που έγιναν με αυτό το θέμα, ονόμασαν ‘’μίνι  εγκεφάλους’’ και οι οποίοι λειτουργούν αυτόνομα.Πριν σχεδόν 30 χρόνια ο Δρ Καζάλε αναζήτησε τον κινητήρα του περπατήματος. Απομόνωσε το νωτιαίο μυελό ενός αρουραίου, τοποθέτησε νευροδιαβιβαστές από τον εγκέφαλο απευθείας επάνω του και έκανε μια συγκλονιστική ανακάλυψη, ότι ο νευροδιαβιβαστής προκαλεί κίνηση στο νωτιαίο μυελό. Για να περπατήσουμε ο εγκέφαλος στέλνει ερέθισμα μέσω των νευροδιαβιβαστών, το νευρικό σύστημα οργανώνει στο νωτιαίο μυελό  το σκελετό και τους μυς εντελώς ανεξάρτητα. Δε χρειάζεται πολύ εγκεφαλική δύναμη για να τρέξουμε. Ο νωτιαίος μυελός είναι αυτός που δίνει την κίνηση. Το καύσιμο μεταδίδεται από τον εγκέφαλο στον κινητήρα που είναι στο νωτιαίο μυελό. Αν σταματήσω για να αλλάξω κατεύθυνση ή όταν φτάσω στον προορισμό μου ο εγκέφαλος στέλνει σήμα για φρένο. Είναι σαν την οδήγηση, αν θες να σταματήσεις αφήνεις το γκάζι και πατάς φρένο. Η ίδια αρχή ισχύει. Ο εγκέφαλος δίνει μόνο το σήμα. Ο εγκέφαλος χρησιμοποιείται ελάχιστα στην κινητική διαδικασία του βαδίσματος και έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα αλλού. 

Με το περπάτημα ξεκαθαρίζει και ηρεμεί ο εγκέφαλος με αποτέλεσμα να λειτουργεί κοφτερά η νόηση. Συχνά σκέφτεσαι κάτι στο γραφείο σου και δεν καταλήγει πουθενά. Μετά σταματάς και για λίγο βγαίνεις έξω. Γυρνάς 1 ώρα μετά και ξαφνικά η λύση είναι πολύ απλή ή στο περπάτημα έχεις ήδη μια ιδέα για το πως θα γίνει. Το περπάτημα βοηθάει επίσης στην εύρεση εναλλακτικής στις επαγγελματικές συναντήσεις γι’αυτό το λόγο το χρησιμοποιούν στις επιχειρήσεις. Καμιά φορά δε βρίσκονται στην αίθουσα συνεδριάσεων αλλά σε πιο χαλαρές συνθήκες όπου περπατούν όλοι μαζί ως ομάδα. Οι έρευνες δείχνουν ότι το περπάτημα οξύνει την συνείδηση και μόνο όταν κάποιος είναι σε κίνηση, δηλαδή στο φυσικό του ρυθμό ο άνθρωπος, είναι πλήρως δεκτικός. Αισθητικά ερεθίσματα έρχονται διαρκώς στον εγκέφαλο αλλά ο εγκέφαλος στέλνει περιορισμένο πλήθος πληροφοριών στη συνείδηση όταν κινούμαστε πολύ γρήγορα με ποδήλατο ή αμάξι και προφανώς χάνουμε πολλά. Το περπάτημα βοηθά στο να οξύνουμε την αντίληψη μας για τον κόσμο. Πολλές έρευνες αποδεικνύουν ότι η άσκηση επιδρά θετικά στον εγκέφαλο. Οι παρατηρήσεις της σημερινής επιστήμης και των σπουδαίων ποιητών και στοχαστών δεν απορρίπτονται εύκολα. Πολλοί φιλόσοφοι λένε ότι σκέφτεσαι ιδιαίτερα καλά όταν περπατάς. Ο Γκαίτε, ο Σοπενχάουερ, ο Νίτσε περπατούσαν όλοι καθημερινά και τους έφερε πολλές στιγμές έμπνευσης . Αρχαίοι λόγιοι όπως ο Αριστοτέλης περπατούσαν. Με την έννοια ότι κινείσαι, είσαι σωματικά ενεργός, περπατάς και κατά τη διάρκεια στοχάζεσαι, συζητάς, ανταλλάσσεις ιδέες, αναλύεις και αυτό ήταν τελικά η βάση για πολλές κοινωνικές δομές του σήμερα. Η προσοχή, η αντίληψη και η συγκέντρωση επωφελούνται από το περπάτημα. Ο εγκέφαλος είναι σημαντικά πιο αποδοτικός κατά την σωματική άσκηση, μαθαίνεις λεξιλόγιο σημαντικά καλύτερα και αποτελεσματικά. Η επιστήμη λέει ότι οι διαδικασίες μάθησης είναι 300% πιο έντονες.Ο εγκέφαλος εκτελεί πολλά καθήκοντα κατά την σωματική άσκηση. Έχει μετρηθεί η ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο με την σύγχρονη τεχνολογία Γκρεκ και έχει δείξει  ότι σε σχέση με το να κάθεσαι ο εγκέφαλος κάνει λιγότερους υπολογισμούς γιατί  δε χρειάζεται να κάνει πολλές λειτουργίες αντιληπτικότητας  και προσαρμογής, τις λεγόμενες προληπτικές λειτουργίες, ενώ όταν είμαστε όρθιοι ή περπατάμε λόγω της αλλαγής του κέντρου βάρους και της επίδρασης της βαρύτητας πάνω μας πρέπει να ενεργοποιήσουμε πολλές λειτουργίες για να διατηρήσουμε την ισορροπία μας. Επίσης η έρευνα έδειξε πως όταν πάμε από καθιστή σε όρθια στάση ο εγκέφαλος ξεκινά  σαν κινητήρας και αυτό αποτυπώνεται  στον κινητικό φλοιό. 

Μια εικόνα που καταγράφει τα κύματα στην εγκεφαλική δραστηριότητα σε ένα βαθμό μας δείχνει πως η εκμάθηση, για παράδειγμα, συνδέεται με τους κινητικούς ρυθμούς και αν τους διαταράξουμε τότε δεν υπάρχει εκμάθηση. Η επιστήμη έρευνα την σχέση της άσκησης με τον εγκέφαλο και φαίνεται τώρα πως όταν κινούμαστε τακτικά υπάρχει θετικό αντίκτυπο γιατί πραγματικά ενεργοποιούμε τον εγκέφαλο με το περπάτημα και το τρέξιμο. Αυξάνεται η παραγωγή νευρώνων στον ιππόκαμπο που είναι η περιοχή του εγκεφάλου υπεύθυνη για την εκμάθηση και την μνήμη. Ο ιππόκαμπος παίζει καίριο ρόλο στην επεξεργασία πληροφοριών και σχηματίζονται νέοι νευρώνες εκεί. Το καλύτερο είναι ότι ο ιππόκαμπος είναι ίσως η μόνη περιοχή η οποία σχηματίζει νέα κύτταρα εφόρου ζωής.

Με το να ζούμε μια δραστήρια ζωή, ο σχηματισμός νευρώνων στον ιππόκαμπο δημιουργεί ένα απόθεμα για να έχουμε πλαστικότητα, ελαστικότητα και προσαρμοστικότητα όταν έρθουν οι δυσκολίες και τα γηρατειά ώστε να νιώθουμε καλύτερα γιατί όσο πιο άδειο το απόθεμα τόσο χάνουμε τις αισθήσεις μας. Η Νικόλ Χοντλ στο Κέμνιτς έρευνα πως η απώλεια αισθήσεων επιδρά στο περπάτημα ή την κίνηση. Η μυική δραστηριότητα κατά το περπάτημα είναι ιδιαίτερα σύνθετη διαδικασία σε αντίθεση με ότι θα περιμέναμε λαμβάνουν χώρα στον εγκέφαλο αισθητικές πληροφορίες από το περιβάλλον που πρέπει να συμπεριλάβουμε όπως τι νιώθω, τι βλέπω, τι έρχεται κατά πάνω μου, τι ακούω πχ ένα ασθενοφόρο και πρέπει να αντιδράσω. Όλες αυτές οι πληροφορίες επεξεργάζονται από τον εγκέφαλο καθώς περπατάμε για να παρέχει το κατάλληλο βάδισμα.  Όταν περπατάμε ο εγκέφαλος δεν εστιάζει στην κίνηση αλλά στα εμπόδια. Όταν περπατάμε και κοιτάζουμε το κινητό μας η πολυδιεργασία είναι πολύ συνήθης. Είναι κάτι που κάνουμε διαρκώς στην καθημερινότητα και μπορεί στην περίπτωση των ηλικιωμένων να είναι προφανές ότι αποτελεί πρόκληση. Αλλάζει ο τρόπος που περπατάμε, μπορεί να παραπατάμε γιατί συγκεντρωνόμαστε στο κινητό και ξεχνάμε τα πράγματα που δεν εκτελούμε πια με αποτέλεσμα η απόδοση μας να πέφτει. 

Η απώλεια αισθήσεων στα γηρατειά αντιμετωπίζεται σε νεαρή ηλικία. Το περπάτημα οξύνει τις αισθήσεις,  η μικρή άσκηση στην καθημερινότητα έχει μεγάλη επίδραση. Ενεργοποιούνται πολλές αισθήσεις όταν περπατάμε, όπως η αφή διασφαλίζει ότι είμαστε στη σωστή θέση,  με τον ίδιο τρόπο οι αισθήσεις στους μυς δίνουν πληροφορίες για τις αρθρώσεις για το πόσο συσπώνται. Εμείς όταν περπατάμε ακούμε τα πάντα στο περιβάλλον σε επίπεδο πληροφοριών και μια καλή άσκηση είναι να περπατάμε σε ευθεία μπροστά, να γυρίζουμε και να περπατάμε προς τα πίσω χωρίς όμως να στρέψουμε το σώμα μας, επίσης μπορούμε να περπατήσουμε διαγώνια μπρος και πίσω να κάνουμε αυτές τις κινήσεις ανεβάζοντας ταχύτητα. Αν βάλουμε μία γραμμή κάτω που να την αισθανόμαστε με τα πόδια μας και κλείσουμε τα μάτια μας να προσπαθήσουμε να περπατήσουμε σ’ αυτή την ευθεία γραμμή με την αίσθηση της αφής. Όταν περπατάμε συνήθως σκεφτόμαστε μόνο την ταχύτητα αλλά συχνά πρέπει να περπατάμε με ακρίβεια. Για παράδειγμα να περπατάμε σε στενό δρόμο με πολύ κόσμο κι αν χρειαστεί να το κάνουμε γρήγορα ή να πάμε πίσω ή πλάγια γίνεται ιδιαίτερα δύσκολο. Παρατηρούμε ότι χωρίς την όραση η ισορροπία μας πλήττεται και φυσικά αυτό είναι επικίνδυνο στην καθημερινότητα. Το βάδισμα δε κράτα μόνο το σώμα και τον  εγκέφαλο σε εγρήγορση μπορεί επίσης να θεραπεύσει ασθένειες. Το περπάτημα βοηθά στην μείωση του άγχους, στις συναισθηματικές προσκολλήσεις, βοηθά στην ξεκούραση και την χαλάρωση. Το περπάτημα βοηθάει επίσης την γενική ευμάρεια μέσω της αναπνοής, όταν περπατάς αναπνέεις όταν περπατάς με μπαστούνια ανοίγει το στέρνο, όταν περπατάς η καρδιά ανεβάζει παλμούς   Αυτή η αναπνοή δημιουργεί κάτι μέσα μας, η αναπνοή φυσικά οξυγονώνει όλο μας το σύστημα επίσης τροφοδοτεί το ενδοκρινικό σύστημα απελευθερώνουμε ενδορφίνες και επαναφέρει την ισορροπία σε επίπεδο νευροδιαβιβαστών τόσο στον εγκέφαλο όσο και στο σώμα. 

Με το περπάτημα ανοίγεις μια πόρτα στον κόσμο, μας συνδέει με τον εαυτό μας, με τη φύση. Το περπάτημα είναι η ζωή.

Πολλές έρευνες αποδεικνύουν ότι πολλές κακές διαθέσεις μέχρι και η κατάθλιψη μπορούν να φύγουν έτσι έχει αποτελέσει θεραπεία σε πολλές κλινικές. Το περπάτημα χρησιμοποιείται γι’ αυτό το σκοπό και βοηθά στην κατάθλιψη και στις πνευματικές διαταραχές. Ξεφυσώ το άγχος το διώχνω με την ανάσα. Πολλοί αναπνέουν λάθος, αναπνέουν μέσω του θώρακα αλλά υπάρχει ένα εμπόδιο αν μένεις πολύ στο πάνω μέρος γιατί δε φτάνει στο κέντρο του σώματος.  Οι τραγουδιστές και αθλητές αναπνέουν από το υπογάστριο. Έχουμε ένα μεγάλο μυ, το διάφραγμα έχει πολλούς συνδετικούς ιστούς και χωρίζει το πάνω μέρος του σώματος από το κάτω στο θώρακα.  Όταν αναπνέουμε βαθιά η περιοχή του θώρακα σηκώνεται και μετά πέφτει ο θώρακας σηκώνεται και πέφτει προς το υπογάστριο. Εισπνέουμε, μπαίνει πολύς αέρας, εκπνέουμε. Υπάρχει ένα πολύ απλό κόλπο για να λαμβάνει το σώμα επαρκές οξυγόνο :  εισπνέεις και εκπνέεις ανά τέσσερα βήματα 1,2,3,4 εισπνοή 1,2,3,4 εκπνοή. Είναι μια άσκηση για να διατηρήσουμε με το περπάτημα την κινητικότητα, την ανεξαρτησία και την φυσική κατάσταση μας. 

Το περπάτημα σε γυμνάζει και σε χαροποιεί αλλά αυτή η ευτυχία είναι λίγα χρόνια κτήμα της κοινωνίας. Το περπάτημα όπως το γνωρίζουμε σήμερα  ανακαλύφθηκε τα τελευταία τριακόσια χρόνια όταν οι περίπατοι και το περπάτημα γενικά, όπως καταγράφτηκαν στην ιστορία, ήταν προνόμιο της αριστοκρατίας όπου περπατούσαν στους κήπους με τους ομοίους τους. Με την εμφάνιση της μπουρζουαζίας, την βιομηχανοποίηση και τον καταμερισμό της εργασίας οι κάτοικοι των πόλεων απέκτησαν χρόνο τα σαββατοκύριακα για περιπάτους και ήθελαν να το κάνουν όπως οι αριστοκράτες. Στην πολιτιστική ιστορία, το περπάτημα είναι επινόηση των κατοίκων των πόλεων, όμως, ειδικά στις πόλεις  γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τους πεζούς να βρουν χώρο για περπάτημα με αποτέλεσμα την ανάπτυξη των ασθενειών που προαναφέρθηκαν.