Υπάρχουν τόσες πολλές συμβουλές εκεί έξω σχετικά με την αναβλητικότητα: απλώς σήκω νωρίς, πίεσε τον εαυτό σου, κάνε αυτό που θέλεις.
Όλα αυτά χρησιμοποιούν ένα πράγμα: το μυαλό.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι το μυαλό είναι εκτός σύνδεσης όταν χρονοτριβούμε, επειδή η αναβλητικότητα είναι στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός αντιμετώπισης ή μια απάντηση τραύματος.
Αυτό που μας οδηγεί είναι ένα παλιό μοτίβο από το παρελθόν. Ένα σώμα γεμάτο με δύσκολα συναισθήματα που δεν έχουμε ακόμη την ικανότητα να περάσουμε.
Κάθε δραστηριότητα περιλαμβάνει πολλά παλιά τραύματα για μας.
Μερικές φορές, αναβάλλουμε μια μεμονωμένη εργασία ή δραστηριότητα ως μοναδικό μηχανισμό αντιμετώπισης, και άλλες φορές, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική αντιμετώπισης της αναβλητικότητας για τη ζωή!
Με την αναβλητικότητα δεν αποφεύγουμε την δραστηριότητα , αποφεύγουμε ένα δυσάρεστο συναίσθημα.
Κινηθείτε αργά. Κινηθείτε απαλά. Κινηθείτε με αγάπη. Εάν πιέσετε ή κινηθείτε πολύ γρήγορα, θα ενισχύσετε περισσότερο αυτό το μοτίβο.
Η κατάσταση που πραγματικά βρίσκεται το νευρικό μας σύστημα είναι του παγώματος. Όσο πιο πολύ προσπαθούμε να το αλλάξουμε νοητικά τόσο πιο πολύ βυθιζόμαστε στο ‘’πάγωμα’’.
Αντ’ αυτού, αντιμετωπίζουμε με περιέργεια την κατάσταση ενεργοποίησης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος που προηγείται του ‘’παγώματος’’
Με απλά λόγια, είμαστε περίεργοι για τον φόβο που πραγματικά νιώθουμε και δεν θέλουμε να τον αντιμετωπίσουμε και έτσι οδηγούμαστε στο ‘’πάγωμα’’
Συνδεόμαστε με το φοβισμένο κομμάτι μας και με περιέργεια και συμπόνια το ρωτάμε : Τι φοβάσαι; Πως μπορώ να σε υποστηρίξω; Τι φοβάσαι να αισθανθείς;
Όσο ρυθμίζουμε το νευρικό μας σύστημα, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα βαθύτερα συναισθήματα μας, φόβο, θυμό, λύπη, θλίψη και να τα αισθανθούμε πλήρως.
Έτσι και καταφέρουμε αυτό, τοτε δεν χρειάζεται πλέον να αναβάλλουμε να κάνουμε αυτά που θέλουμε.
Πολλοί άνθρωποι έρχονται στη θεραπεία όταν βρίσκονται σε σύγχυση σχετικά με το αν η σχέση τους ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες τους.
Κάνουν ερωτήσεις όπως αυτές:
«Γιατί δεν είμαι χαρούμενος παρόλο που είμαι σε σχέση;».
«Γιατί αισθάνομαι ότι θυσιάζομαι συνεχώς για τον άλλον;»
“Γιατί νιώθω ότι αμφιβάλλω για αυτό το άτομο από την πρώτη μέρα;”
«Γιατί νιώθω ότι χάνω τον εαυτό μου σε αυτή τη σχέση;».
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτά τα συναισθήματα δεν είναι ασυνήθιστα και ότι όλες οι σχέσεις έχουν τα πάνω και τα κάτω τους.
Αλλά πώς θα καταλαβαίναμε ότι εμείς κάνουμε κάτι που πυροδοτεί αυτές τις συμπεριφορές;
Εδώ, θα αναφέρω τρία σημάδια που μας δείχνουν ότι μπορεί να συμβιβαζόμαστε με λιγότερα στη σχέση μας και ότι καμία προσπάθεια δεν είναι πιθανό να αλλάξει την υποκείμενη δυναμική.
Χάνουμε τον εαυτό μας προσπαθώντας να ευχαριστήσουμε τον άλλον και να τραβήξουμε την αμέριστη προσοχή του
Η σχέση – ικανοποίηση του άλλου – μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, όπως να αλλάξουμε την εμφάνισή μας, τα ενδιαφέροντά μας, ακόμα και την προσωπικότητά μας
για να ευθυγραμμιστούμε με τις προτιμήσεις του συντρόφου μας. Κι ενώ αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε σε άλλους ανθρώπους, πχ σε ένα φίλο μας που αλλάζει συμπεριφορά και μετατρέπεται σε άλλη προσωπικότητα όταν συναναστρέφεται με κάποιο σημαντικό πρόσωπο, αλλά συνήθως είναι πιο δύσκολο να το εντοπίσουμε στον εαυτό μας.
Όταν προσπαθούμε συνεχώς να συμμορφωθούμε με τις προσδοκίες κάποιου άλλου, τότε παραμελούμε τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα δυσαρέσκειας και απώλειας ταυτότητας.
Παρ΄όλο που εμείς είμαστε αυτοί που επιτρέπουμε να χάσουμε τον εαυτό μας μέσα στη σχέση, αυτό μπορεί να προκαλέσει χαμηλή αυτοεκτίμηση και έλλειψη αυτοπεποίθησης, που επηρεάζουν όχι μόνο τη σχέση μας αλλά και τη δική μας ψυχική ευεξία.
Μια υγιής σχέση, από την άλλη πλευρά, χαρακτηρίζεται από το ότι και οι δύο σύντροφοι διατηρούν την ατομικότητά τους, ενώ παράλληλα υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον στη σχέση. Η έρευνα υποστηρίζει ότι η διατήρηση μιας υγιούς ισορροπίας μεταξύ εγγύτητας και αυτονομίας στις ρομαντικές σχέσεις είναι σημαντική για την αρμονία των σχέσεων.
Κατά κάποιο τρόπο, το να έχεις μια υγιή σχέση είναι σαν να έχεις μια υγιή δουλειά. Η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι στον επαγγελματικό τους ρόλο όταν τους δίνεται ο χώρος για να έχουν αυτονομία, για παράδειγμα, επιλέγοντας πώς θέλουν να λειτουργήσουν για να επιτύχουν τους στόχους τους αντί να υποστούν έλεγχο) ενώ επίσης νιώθουν ότι ανήκουν και δεν χρειάζεται να αλλάξουν το ποιοι είναι.
Δεν ικανοποιούμε τις ανάγκες μας
Οι σχέσεις οφείλουν να είναι ικανοποιητικές και υποστηρικτικές. Όταν ο ένας σύντροφος δεν ανταποκρίνεται στις συναισθηματικές, σωματικές ή ψυχικές ανάγκες του άλλου, μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα δυσαρέσκειας και ανικανοποίησης στην σχέση.
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Personality and Social Psychology διαπίστωσε ότι η ανάγκη για σχέση ή το αίσθημα σύνδεσης με άλλους, ήταν πιο ευνοική για να υπάρχουν τα θετικά αποτελέσματα της σχέσης.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η εκπλήρωση των αναγκών του άλλου δεν σημαίνει ότι και οι δύο εταίροι πρέπει να είναι πανομοιότυποι ή να συμφωνούν πάντα σε όλα, αλλά ότι και οι δύο σύντροφοι είναι πρόθυμοι να ακούσουν και να προσπαθήσουν να συνδεθούν σε συναισθηματικό επίπεδο.
Τα αισθήματα παραμέλησης και η έλλειψη υποστήριξης μπορεί να οδηγήσουν σε συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να βρούμε τον εαυτό μας να είναι παθητικό-επιθετικός αντί να αντιμετωπίζουμε άμεσα το πρόβλημα.
Συμβιβαζόμαστε πολύ συχνά όσον αφορά τις αξίες μας.
Όταν βρισκόμαστε να παίρνουμε τακτικά αποφάσεις ή να εμπλεκόμαστε σε συμπεριφορές που έρχονται σε αντίθεση με τον δικό μας ηθικό κώδικα, είναι σημάδι ότι η σχέση μπορεί να μην ευθυγραμμίζεται με αυτό που είμαστε και το τι πρεσβεύουμε. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα ενοχής, ντροπής ή λύπης, τα οποία μπορεί να διαβρώσουν τα θεμέλια της εμπιστοσύνης και του σεβασμού στη σχέση.
Ο συμβιβασμός των αξιών μας μπορεί επίσης να προκαλέσει εσωτερική σύγκρουση, οδηγώντας σε μια αίσθηση αποσύνδεσης από τις δικές μας πεποιθήσεις και μια θολή αίσθηση του εαυτού μας.
Είναι σημαντικό να έχουμε ισχυρή αίσθηση του εαυτού μας σε μια σχέση και να στεκόμαστε στις αξίες μας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζουμε συγκρούσεις ή προκλήσεις. Μια υγιής σχέση επιτρέπει και στους δύο συντρόφους να εκφράζουν τον εαυτό τους και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον στη προσωπική τους ανάπτυξη και αυτογνωσία.
Συμπέρασμα
Οι σχέσεις είναι περίπλοκες. Εάν αισθανόμαστε ότι κατευθυνόμαστε σε μια κατεύθυνση που δεν ευθυγραμμίζεται με το ένστικτό μας ή με το όραμά μας για το ποιοι είμαστε και με ποιον θέλουμε να είμαστε, είναι πάντα σκόπιμο να αναζητήσουμε βοήθεια από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.
