Υπάρχουν τόσες πολλές συμβουλές εκεί έξω σχετικά με την αναβλητικότητα: απλώς σήκω νωρίς, πίεσε τον εαυτό σου, κάνε αυτό που θέλεις.
Όλα αυτά χρησιμοποιούν ένα πράγμα: το μυαλό.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι το μυαλό είναι εκτός σύνδεσης όταν χρονοτριβούμε, επειδή η αναβλητικότητα είναι στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός αντιμετώπισης ή μια απάντηση τραύματος.
Αυτό που μας οδηγεί είναι ένα παλιό μοτίβο από το παρελθόν. Ένα σώμα γεμάτο με δύσκολα συναισθήματα που δεν έχουμε ακόμη την ικανότητα να περάσουμε.
Κάθε δραστηριότητα περιλαμβάνει πολλά παλιά τραύματα για μας.
Μερικές φορές, αναβάλλουμε μια μεμονωμένη εργασία ή δραστηριότητα ως μοναδικό μηχανισμό αντιμετώπισης, και άλλες φορές, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική αντιμετώπισης της αναβλητικότητας για τη ζωή!
Με την αναβλητικότητα δεν αποφεύγουμε την δραστηριότητα , αποφεύγουμε ένα δυσάρεστο συναίσθημα.
Κινηθείτε αργά. Κινηθείτε απαλά. Κινηθείτε με αγάπη. Εάν πιέσετε ή κινηθείτε πολύ γρήγορα, θα ενισχύσετε περισσότερο αυτό το μοτίβο.
Η κατάσταση που πραγματικά βρίσκεται το νευρικό μας σύστημα είναι του παγώματος. Όσο πιο πολύ προσπαθούμε να το αλλάξουμε νοητικά τόσο πιο πολύ βυθιζόμαστε στο ‘’πάγωμα’’.
Αντ’ αυτού, αντιμετωπίζουμε με περιέργεια την κατάσταση ενεργοποίησης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος που προηγείται του ‘’παγώματος’’
Με απλά λόγια, είμαστε περίεργοι για τον φόβο που πραγματικά νιώθουμε και δεν θέλουμε να τον αντιμετωπίσουμε και έτσι οδηγούμαστε στο ‘’πάγωμα’’
Συνδεόμαστε με το φοβισμένο κομμάτι μας και με περιέργεια και συμπόνια το ρωτάμε : Τι φοβάσαι; Πως μπορώ να σε υποστηρίξω; Τι φοβάσαι να αισθανθείς;
Όσο ρυθμίζουμε το νευρικό μας σύστημα, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα βαθύτερα συναισθήματα μας, φόβο, θυμό, λύπη, θλίψη και να τα αισθανθούμε πλήρως.
Έτσι και καταφέρουμε αυτό, τοτε δεν χρειάζεται πλέον να αναβάλλουμε να κάνουμε αυτά που θέλουμε.