ΑΤΑΚΤΟ Ή ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ;

Δεν είναι αυτή η στιγμή του χρόνου που παίρνονται οι σημαντικές αποφάσεις σχετικά με το τι δώρα θα αγοράσουμε για όλα τα παιδιά; Και αυτά περιμένουν, χωρίς αμφιβολία, με κομμένη την ανάσα. Αλλά, ποιος ή τι είναι ο τελικός κριτής για να πει ποιος ήταν φρόνιμος ή άτακτος; Από τους περισσότερους υπολογισμούς, είναι ο Άγιος Βασίλης παρέα με μερικούς περίεργους ταράνδους. Το μήνυμα ποιο είναι;Καλύτερα να φέρεσαι καλά, μήπως κάποιος τάρανδος, ή ο Άγιος Βασίλης σε πιάσει να είσαι άτακτος. Και δεν είναι καθόλου δύσκολο για αυτούς. Ούτε κλάματα, ούτε μούτρα αλλά πολύς ύπνος. Είναι στην πραγματικότητα αρκετά ειλικρινής. Και παρ΄ όλ΄ αυτά, αφού κάνει την λίστα, την ξαναελέγξει και με τα καμπανάκια του και την άμαξα του και τους ταράνδους του έρχεται στην πόλη με την λίστα των καλών και κακών παιδιών. Για να είμαστε ειλικρινείς, το να φέρεται καλά ή να κάνει τα σωστά ακόμη και όταν νομίζει ότι δεν τον βλέπει κανένας, είναι το καλύτερο μας για τα παιδιά μας. Και οι καλύτερες μεταξύ αυτών των συμπεριφορών παγκοσμίως και που είναι σημαντικές είναι η συμπόνοια και η καλοσύνη. Και οι δύο αυτές συμπεριφορές μέσα από την δράση μπορούν να διδαχθούν και οι γονείς να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους. Η συμπόνοια δεν είναι έμφυτο ταλέντο. Μάλλον, είναι μία σύνθεση από δεξιότητες όπως το να είναι κάποιος συνειδητός και να μπορεί να αποστασιοποιείται από τα συναισθήματα των άλλων και να μπορεί να εκτιμά την άποψη των άλλων και να διαχειρίζεται τα συναισθήματα του και τις πράξεις του. Αυτό το τελευταίο είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης των νέων που από την εξωστρέφεια οδηγούνται σε εσωτερικές διεργασίες όπου οι φωνές τους είναι ο καθοριστικός παράγοντας στην αντίδραση της συμπεριφοράς τους. Παρ’όλο που αυτή η δεξιοτεχνία φαίνεται να είναι σημάδι ανάπτυξης για τους μικρούς, υπάρχουν πολλοί ενήλικες που δεν τα έχουν καταφέρει με αυτό. Επειδή υπάρχουν βαθμίδες που κάποιος είναι συμπονετικός, και δεν ισχύει  ότι κάποιος είναι ή δεν είναι συμπονετικός, μπορούμε με εκπαίδευση να το ενισχύσουμε. Εδώ θα δείτε μερικούς τρόπους για να δουλέψετε με παιδιά ώστε να γίνουν άτομα με εν συναίσθηση.

• Δώστε προσοχή στις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών σας και δείξτε τους πώς να προσαρμοστούν και να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες. Η επιστήμη δείχνει ότι οι νέοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν συναισθηματική και φυσική υποστήριξη πηγαίνουν καλύτερα από εκείνους που δεν έχουν.
• Αναγνωρίστε ότι τα παιδιά είναι άτομα με την δική τους λογική και τρόπους σκέψης, για αυτό δώστε χρόνο να συζητήσετε μαζί τους για το τι τα απασχολεί και πως θα το αντιμετωπίσουν.
• Δώστε πρότυπα ενσυναίσθησης τονίζοντας ανθρώπους σε αποκλίνουσες καταστάσεις και συζητώντας πως αυτοί μπορεί να αισθάνονταν. Αυτοί μπορεί να είναι άνθρωποι που το παιδί σας γνωρίζει ή ακούει γι΄αυτούς στην τηλεόραση, τις ταινίες ή τη μουσική.
• Επισημάνετε κοινά μεταξύ ανθρώπων, ‘’εξανθρωπίζοντας’’ εκείνους που είναι σε απελπισία ή δυστυχία.
• Εκπαιδεύστε τα παιδιά σας πως συγκεκριμένες συναισθηματικές καταστάσεις, όπως το να αισθάνονται θυμό ή λύπη, μπορεί να επηρεάσει την άποψη τους σε κάθε θέμα που αντιμετωπίζουν και η αντίδραση που θα έχουν.
• Μιλήστε στα μεγαλύτερα παιδιά για την ηθική απεμπλοκή όταν δυνατές επιρροές μπορούν να τους οδηγήσουν να κάνουν ότι μπορούν για να είναι λάθος, απρεπή ή μη αποδεκτά και μοιραστείτε στρατηγικές για το πώς μπορούν να απεμπλακούν από αυτή την κατάσταση.
• Δείξτε και προφορικά και έμπρακτα την αγάπη σας και την στοργή σας. Τέτοιες χειρονομίες κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται σημαντικά και αγαπητά, με αποτέλεσμα να απελευθερώνεται η ορμόνη οξυτοκίνη, γνωστή ως η ορμόνη της τρυφερότητας, και η οποία μετά ενισχύει την συναισθηματική νοημοσύνη.

Η εν συναίσθηση γεννά την ευγένεια, ή τουλάχιστον θα έπρεπε.

Η κρίσιμη ερώτηση για τους γονείς είναι «Μεγαλώνετε ένα καλό παιδί;». Η ερώτηση αυτή βοηθάει τους γονείς να διερωτηθούν αν  μεγαλώνουν τα παιδιά που έχουν  στην επιμέλεια και φροντίδα τους  κατάλληλα ώστε να τα  παραδώσουν σ την κοινωνία και την κρίση των άλλων, φροντίζοντας όχι την εικόνα προς τους έξω αλλά την προσωπική ευτυχία των παιδιών. Έτσι, οι γονείς θα δώσουν προτεραιότητα στα παιδιά, συμβουλεύοντας τα ως εξής: Αντί να τους πούνε «Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να είσαι ευτυχισμένο» να πουν «Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να είσαι ευγενικός». Έτσι, πως διδάσκουμε την καλοσύνη;

Υπάρχουν κάποιοι τρόποι κι εδώ θα πούμε τους πιο εύκολους:

1. Κάντε την βοήθεια προς τους άλλους οικογενειακή υπόθεση
2. Ζητήστε από τα παιδιά να κάνουν μικροδουλειές… «απλώς έτσι» γιατί είναι μέλη μιας οικογένειας και επειδή είναι το σωστό
3. Επικροτείστε την προσπάθεια τους να βοηθήσουν, ακόμη κι αν δεν είναι τέλεια ή γρήγορα
4. Κάντε εσείς πράξεις καλοσύνης από τις οποίες μπορούν να μάθουν τα παιδιά
5. Διδάξτε τα παιδιά να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και να παραβλέπουν τα άσχημα
6. Ενθαρρύνετε τα παιδιά να ενδιαφερθούν για την φροντίδα του πλανήτη
7. Παρατηρήστε ότι τα παιδιά συνήθως ψάχνουν τρόπους να βοηθήσουν τους άλλους, ακόμη και με απλούς τρόπους
8. Μεταδώστε την αξία της ενσυναίσθησης και παρατηρήστε τι συμβαίνει στις ζωές των άλλων
9. Ζητήστε από τα παιδιά να βοηθήσουν τους γείτονες, ειδικά σε στιγμές κρίσης
10. Πιστέψτε ότι τα παιδιά προσέχουν πολύ σ’ότι λένε ή κάνουν

Ας θυμηθούμε το απλό αλλά δυνατό μήνυμα που ενός 8χρονου παιδιού, που ήταν θύμα στην βομβιστική επίθεση κατά την διάρκεια του Μαραθωνίου στη Βοστώνη το 2014,και  το οποίο δημιούργησε ένα πανό που έγινε διάσημο και έλεγε: «Μη πληγώνετε πλέον τους ανθρώπους – Κάντε ειρήνη». Ας αρχίσουμε, λοιπόν, την καινούργια χρονιά να διδάσκουμε τα παιδιά μας να νοιάζονται για τους άλλους κάθε μέρα καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να νοιώθουν κι αυτά όμορφα.