Χρόνο με το χρόνο την περίοδο των εορτών, οι οικογένειες και τα αγαπημένα τους πρόσωπα ανυπομονούν να περάσουν χρόνο μαζί και να εκτιμήσουν τις παραδόσεις τους και τις μοναδικές αναμνήσεις που δημιουργούν.
Μεταξύ των ευλογιών της ετήσιας οικογενειακής συγκέντρωσης είναι τα κοινά έθιμα, οι πεποιθήσεις και οι αξίες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Η περίοδος των γιορτών είναι μια περίοδος χαράς και γιορτής.
Ωστόσο, μπορεί επίσης να προκαλέσει άγχος.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια οικογενειακών συγκεντρώσεων, όταν μπορεί να έχουμε έναν ή περισσότερους δύσκολους συγγενείς.
Η ενασχόληση με δύσκολους συγγενείς μπορεί να είναι δύσκολη και να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική μας υγεία. Μπορεί να αλλάξει μια χαρούμενη στιγμή σε μια γεμάτη άγχος και ανησυχία.
Πώς αντιμετωπίζεται αυτή η προοπτική;
Ακολουθούν 10 συμβουλές για να διαχειριστούμε τη δυναμική της οικογένειας κατά τη διάρκεια των διακοπών, να βοηθήσουμε να κάνουμε τις οικογενειακές συγκεντρώσεις πιο ήρεμες και να αντιμετωπίσουμε δύσκολους συγγενείς.
1. Προσαρμόστε τη στάση σας
Η ανησυχία για μια επερχόμενη συγκέντρωση μπορεί να προκαλέσει άγχος πριν καν ξεκινήσει.
Είναι καλύτερα να εστιάσετε σε συμπεριφορές που μπορούν να σας μειώσουν το άγχος και να τονώσουν τη διάθεσή σας
Πριν από μια οικογενειακή εκδήλωση, κάντε κάτι χαλαρωτικό. Μπορείτε να δοκιμάσετε μια χαλάρωση ή να ακούσετε μουσική. Βλέποντας δύσκολους συγγενείς χωρίς να αισθάνεστε άγχος θα σας επιτρέψει να αντιδράσετε ήρεμα σε οτιδήποτε κάνουν ή πουν που μπορεί να σας ενοχλήσει.
Προσπαθήστε να εστιάσετε στα θετικά, στις θετικές ιδιότητες των μελών της οικογένειας πριν από τις συγκεντρώσεις, όχι στα αρνητικά.
Το να μοιράζεστε χαρούμενες αναμνήσεις ή διασκεδαστικές δραστηριότητες μπορεί να φέρει χαρά κατά τη διάρκεια των εορταστικών συγκεντρώσεων. Αυτό βοηθά στη δημιουργία μιας πιο ωραίας ατμόσφαιρας για εσάς και τους γύρω σας, μειώνοντας το άγχος των γιορτών.
2. Έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες
Θα ήταν ωραίο αν η δύσκολη θεία ή ο θείος σας δεν επέκρινε το ντύσιμό σας στο οικογενειακό δείπνο φέτος, αλλά μην το υπολογίζετε.
Δεν πρέπει να περιμένουμε από τους ανθρώπους να αλλάξουν τον τρόπο που συμπεριφέρονται εδώ και χρόνια. Προσπαθήστε να διατηρήσετε την διάθεση σας και κάποια συναισθηματική απόσταση.
Ελαχιστοποιήστε την επαφή σας με δύσκολους συγγενείς και αφιερώστε περισσότερο χρόνο αλληλεπιδρώντας με άτομα που σας αρέσουν.
3. Κρατήστε τα θέματα που ενδέχεται να φέρουν την κατάσταση εκτός ορίων
Η πολιτική και η θρησκεία είναι συνήθως θέματα για τα οποία οι άνθρωποι διαφωνούν και μπορούν να οδηγήσουν σε έντονες συζητήσεις. Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι μπορεί να αναφέρουν ευαίσθητα θέματα χωρίς να σκέφτονται πώς μπορεί να επηρεάσουν τους άλλους.
Ένας δύσκολος συγγενής μπορεί να ρωτήσει: “Θα παντρευτείς ποτέ;” Μπορεί να φαίνεται ακίνδυνο, αλλά μπορεί επίσης να χτυπήσει ένα νεύρο και να σας κάνει να αισθάνεστε άβολα.
Θέστε όρια και μείνετε μακριά από θέματα που μπορούν να προκαλέσουν λογομαχίες. Εάν κάποιος το αναφέρει, προσπαθήστε να αλλάξετε το θέμα με ευγενικό τρόπο.
4. Αποδεχτείτε ότι το μόνο πράγμα που μπορείτε να ελέγξετε είναι η αντίδρασή σας
Λάβετε υπόψη ότι μπορείτε να αλλάξετε μόνο τον εαυτό σας. Δεν μπορείς να εμποδίσεις τους ανθρώπους να ρωτούν αγενείς ερωτήσεις, αλλά μπορείτε να παρακολουθείτε και να καταγράφετε τις δικές σας αντιδράσεις. Κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να ασχοληθείς με μια αρνητική συζήτηση.
Αντίθετα, πείτε απλώς, «Ας μην ασχοληθούμε τώρα με αυτό». Μετά αλλάξτε το θέμα. Αν αυτός ή αυτή επιμένει, ζητάτε συγγνώμη και φεύγετε.
5. Μην πίνετε πολύ
Οι εορταστικές συγκεντρώσεις περιλαμβάνουν συχνά ποτά, αλλά είναι σημαντικό να είστε προσεκτικοί με το αλκοόλ. Αν επιλέγετε να πιείτε, βάλτε όρια πριν την εκδήλωση. Μπορείτε ακόμα να απολαύσετε τη διασκέδαση των συγκεντρώσεων χωρίς να χρειάζεστε αλκοόλ.
Το πρόβλημα με το αλκοόλ είναι ότι μερικές φορές οι άνθρωποι γίνονται επιθετικοί ή εριστικοί όταν έχουν πιει πάρα πολύ. Εάν πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να συμβεί σε εσάς, ελαχιστοποιήστε το ποτό σας, προσπαθήστε να εναλλάξετε τα αλκοολούχα ποτά με νερό ή να επιμείνετε σε μη αλκοολούχα ποτά.
Περιορίστε ή αποφύγετε την αλληλεπίδραση με άτομα που έχουν πιει πάρα πολύ και μην τους αφήσετε να οδηγήσουν.
6. Δραστηριοποιηθείτε
Η σωματική δραστηριότητα είναι ένα ισχυρό φάρμακο για το στρες και το άγχος. Σκεφτείτε να πάτε μια βόλτα πριν ή μετά τα γεύματα. Μπορείτε επίσης να συμμετάσχετε σε δραστηριότητες φιλικές προς την οικογένεια που ενδιαφέρουν όλους ή παρακολουθήστε μια διασκεδαστική ταινία
7. Ασκήστε την ευγνωμοσύνη
Μπορείτε να μειώσετε το άγχος εστιάζοντας σε πράγματα που απολαμβάνετε και εκτιμάτε. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να σκεφτείτε για τι είστε ευγνώμονες. Θα μπορούσε να είναι η οικογένεια και οι φίλοι σας, καλή υγεία, ένα ζεστό σπίτι, ένα ωραίο γεύμα ή μια ηλιόλουστη ημέρα.
8. Εξασκηθείτε στην ανεκτικότητα
Να είστε υπομονετικοί με τους ανθρώπους, ακόμα και αυτούς που σας ενοχλούν.
Όλοι κάνουμε πράγματα που εκνευρίζουν άλλους ανθρώπους και μάλλον δεν το γνωρίζουμε.
Προσπαθήστε να είστε ανεκτικοί με τις ιδιορρυθμίες των άλλων και τις εκνευριστικές συμπεριφορές και μην τις παίρνετε προσωπικά.
9. Φέρτε μια χαρούμενη υπενθύμιση
Το χαμόγελο σε μια αγαπημένη φωτογραφία ή ένα αστείο μήνυμα κειμένου από έναν φίλο μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του άγχους. Όταν τα πράγματα γίνονται πολύ αγχωτικά, σχεδιάστε να φύγετε κρυφά, κάντε ένα διάλειμμα και δείτε τη χαρούμενη υπενθύμισή σας.
10. Πάρτε μια βαθιά ανάσα
Εάν δεν μπορείτε να αφήσετε μια αγχωτική κατάσταση, δοκιμάστε να εστιάσετε στην αναπνοή σας. Η βαθιά αναπνοή είναι μια κατευναστική τεχνική που μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του στρες.
Μετά τις γιορτές, αφιερώστε χρόνο για να σκεφτείτε τι συνέβη. Σκεφτείτε ποιες στρατηγικές λειτούργησαν και τι μπορεί να είναι καλύτερο
την επόμενη φορά. Η εκμάθηση από κάθε εμπειρία σάς βοηθά να προετοιμαστείτε για μελλοντικές οικογενειακές εκδηλώσεις.
Βάλτε όρια, εξασκηθείτε στη φροντίδα του εαυτού σας και αγκαλιάστε τις χαρούμενες στιγμές.
Ω, το καταλαβαίνουμε απόλυτα. Είτε κάνετε σπριντ σε διαδρόμους δώρων, ζείτε από μπισκότα ζάχαρης ή προσπαθείτε να ξεπεράσετε το χαρτί περιτυλίγματος, είναι εύκολο να αισθάνεστε ότι όλα πρέπει να είναι τέλεια.
Spoiler alert: Δεν υπάρχει.
Ακολουθούν μερικές σκέψεις που θα σας βοηθήσουν να ανταλλάξετε το χάος με λίγη περισσότερη ηρεμία (και ίσως ακόμη και μερικά γέλια):
#1: Δημιουργήστε μια ζώνη “χωρίς άγχος”.
Βρείτε έναν χώρο (ή ακόμα και έναν χρόνο) που είναι δικός σας. Θα μπορούσε να είναι η αγαπημένη σας γωνιά του καναπέ, το καφενείο με το καλό τσάι ή καφέ ή μια βόλτα γύρω από το τετράγωνο όπου κανείς δεν σας ρωτά πού είναι το ψαλίδι ή το οτιδήποτε. Φροντίστε την ώρα σαν να είναι η τελευταία σας φέτα πίτας – δεν επιτρέπονται οι ενοχλήσεις από κανέναν.
#2: Φροντίστε πρώτα τον εαυτό σας
Οι διακοπές είναι η πρωταρχική περίοδος απόλαυσης, αλλά μην ξεχνάτε να σας φροντίζετε. Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να ανταλλάξει το πέμπτο μπισκότο με κάτι που σας κάνει να νιώθετε καλά. (Μια γιορτινή σαλάτα μπορεί να είναι νόστιμη -υπόσχεση!)
#3: Δείτε πώς να πείτε «όχι» όταν έχει μεγαλύτερη σημασία:
• Διατροφικές ευαισθησίες: Αν είστε καλεσμένοι σε δείπνο και υπάρχουν φαγητά που δεν μπορείτε να φάτε, μη διστάσετε να πείτε: «Θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω, αλλά μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι υπάρχει κάτι χωρίς ένα γαλακτοκομικό προϊόν ή χωρίς γλουτένη – κτλ.) Επιλογή; μπορώ να φέρω το δικό μου!»
Τομείς για να πείτε «ναι»:
Οι διακοπές δεν προκαλούν μόνο άγχος και υπερβολικές υποχρεώσεις – πείτε «ναι» σε αυτές τις στιγμές που σας χαροποιούν:
Αυτοφροντίδα: Αν νιώσεις την επιθυμία για ένα ζεστό μπάνιο και ένα βιβλίο, πες “ναι!” Μπόνους : αν ακούσετε και μια εορταστική λίστα μουσικής ή το αγαπημένο σας soundtrack της γιορτινής ταινίας. (Επαγγελματική συμβουλή: Τα κλασικά για τις γιορτές που αγαπάτε και σας κάνουν να γελάτε είναι βασικά στοιχεία αυτοφροντίδας.)
• Ώρα για οικογένεια: Λάβετε μέρος όταν μαγειρεύουν τα αγαπημένα σας πρόσωπα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει καμένες άκρες ή ακατάστατους πάγκους. Δεν είναι για το φαγητό – είναι για τα γέλια, τη συντροφικότητα και ίσως το να τσιμπήσεις κρυφά τον αγαπημένο σου μεζέ πριν φτάσει στο τραπέζι.
Συμβουλή μπόνους: Check in με τον εαυτό σας (και με τους αγαπημένους σας)
Για πολλούς, οι διακοπές μπορεί να είναι στενάχωρες γιατί λείπουν κάποια από τα αγαπημένα σας πρόσωπα, περνώντας τις ημέρες των εορτών. Εάν είστε εσείς, να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας. Ανάψτε ένα κερί, ακούστε την αγαπημένη σας μουσική και κάντε κάτι που σας φέρνει χαρά. Και αν γνωρίζετε ότι κάποιος άλλος νιώθει το ίδιο, ένα γρήγορο μήνυμα ή μια κλήση θα μπορούσε να φωτίσει τη μέρα του και την δική σας
Ενώ οι διακοπές και οι οικογενειακές συγκεντρώσεις προορίζονται να είναι μια διασκεδαστική και ξεχωριστή στιγμή, μερικές φορές μπορεί δυστυχώς να είναι μια αγχωτική εμπειρία.
Ίσως τώρα είναι η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα και να δοκιμάσουμε κάτι νέο για να κάνουμε αυτές τις γιορτές την καλύτερη μέχρι τώρα.
Για όσους έχουν χάσει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο, η περίοδος των διακοπών μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αλλά γι’ αυτό ακριβώς είναι πιο σημαντικό από ποτέ να στηρίζετε ο ένας τον άλλον και να είστε μαζί.
Ακολουθούν μερικές χρήσιμες συμβουλές για να κάνετε πιο ήρεμο τον χρόνο που περνάτε με την οικογένεια κάτι που σίγουρα θα επιθυμούσατε.
Είναι εύκολο να πείσεις τον εαυτό σου ότι πρέπει να δουλεύεις όλο και περισσότερο. Αλλά αν έχετε σκεφτεί ποτέ ότι η εργασία και το να κερδίζετε χρήματα είναι πιο πολύτιμη από το να περνάτε χρόνο με την οικογένεια, κάνετε πολύ λάθος.
Το να περνάς χρόνο με την οικογένεια είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο, και να γιατί.
1. Δεσμός με την οικογένεια
Το τι σημαίνει οικογένεια έχει αλλάξει με τα χρόνια, αλλά ένα πράγμα που θα παραμένει πάντα είναι η σημασία της οικογένειας. Ο χρόνος για την οικογένεια είναι η στιγμή που τα παιδιά σας μαθαίνουν πώς να αντιμετωπίζουν κάθε είδους καταστάσεις ζωής και όπου μαθαίνουν αναρίθμητα μαθήματα. Χωρίς αυτόν τον κρίσιμο χρόνο, τα παιδιά σας μπορούν να μείνουν πολύ χαμένα. Ο χρόνος για την οικογένεια είναι κάτι που πρέπει να γίνει και να μπει στο πρόγραμμά σας, όσο γεμάτο και αν είναι.
Όλοι πρέπει να έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν, νιώθοντας ότι έχουν ένα ασφαλές μέρος που μπορούν να εμπιστευτούν. Τα παιδιά συχνά εντάσσονται σε συμμορίες για να αισθάνονται σαν να είναι μέλη κάτι παρόμοιο με μια οικογένεια. Έχοντας έναν ισχυρό οικογενειακό δεσμό, είναι πιθανό να τους εμποδίσει να εμπλακούν σε επικίνδυνες δραστηριότητες και να αναζητήσουν αυτή τη σύνδεση αλλού.
2. Μιλήστε και ακούστε
Όλοι χρειαζόμαστε επίσης ένα μέρος όπου μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά και να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας, και γι’ αυτό είναι μια οικογένεια. Η συζήτηση με τα παιδιά ή τα μικρότερα αδέρφια σας μπορεί να τους βοηθήσει να μην εμπλακούν σε επικίνδυνες δραστηριότητες και να υποκύψουν στην πίεση των συνομηλίκων.
3. Διδάσκοντας στα παιδιά σας πολύτιμα μαθήματα
Ως γονέας ή μεγαλύτερος αδελφός, είναι δική σας ευθύνη να διδάξετε στα παιδιά και την οικογένειά σας το σωστό από το λάθος. Και αν δεν το μάθουν αυτό στο σπίτι, θα το μάθουν κάπου αλλού, ίσως όχι με τον τρόπο που θα ήθελε ένας γονιός.
4. Δείξτε Στοργή
Η στοργή εκδηλώνεται διαφορετικά από τον καθένα. Για κάποιους σημαίνει να κρατιόμαστε χέρι χέρι, άλλους να δίνουμε αγκαλιές και μερικές φορές σημαίνει απλώς να κάνουμε μια ωραία χειρονομία. Το να περνάς χρόνο με την οικογένεια δίνει σε όλους την ευκαιρία να εκφράσουν τη στοργή τους. Έχει βρεθεί ότι οι έφηβοι που δείχνουν στοργή είναι πιο πιθανό να τα πάνε καλύτερα στο σχολείο σε σύγκριση με εκείνους που δεν λαμβάνουν αυτού του είδους την οικογενειακή προσοχή.
5. Οικογενειακές παραδόσεις
Οι οικογενειακές αξίες προέρχονται από το να περνάμε χρόνο με την οικογένεια. Τα παιδιά αντιγράφουν αυτό που βλέπουν στο σπίτι. Εάν ένας γονιός δεν είναι κοντά, τότε αυτό ακριβώς θα μάθουν να κάνουν όταν αποκτήσουν τα παιδιά τους. Το να περνάτε χρόνο με την οικογένεια όσο το δυνατόν περισσότερο μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη θετικών οικογενειακών αξιών.
6. Αποδεχτείτε ο ένας τον άλλον
Ο χρόνος για την οικογένεια είναι ζωτικής σημασίας για να μάθετε πώς να αποδέχεστε τις διαφορές του άλλου και να εκτιμάτε κάθε μέλος της οικογένειας για τις μοναδικές του ιδιότητες.
7. Μοιραστείτε δουλειές
Το να μοιράζεστε τις δουλειές μεταξύ των μελών της οικογένειας είναι ένας τρόπος για να μάθουν τα παιδιά να φροντίζουν τον εαυτό τους με έναν υγιή και ασφαλή τρόπο. Αποδεικνύει το γεγονός ότι είστε οικογένεια και ότι μοιράζεστε έναν κοινό στόχο που πρέπει να εργαστείτε μαζί για να τον πετύχετε.
8. Συνδεθείτε με τα παιδιά σας
Έχει διαπιστωθεί ότι όταν οι γονείς εμπλέκονται στις σπουδές των παιδιών τους, τα βοηθά να πάρουν καλύτερους βαθμούς και αυξάνει τις πιθανότητές τους να αποφοιτήσουν, καθώς και τις πιθανότητές τους να παρακολουθήσουν τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ακόμη και ένας αδερφός ή ένας ξάδερφος που βοηθάει εάν ο γονέας δεν είναι κοντά μπορεί επίσης να είναι εξαιρετικά επωφελής. Έχει επίσης βρεθεί ότι η γονική εμπλοκή ενθαρρύνει τα παιδιά να έχουν πιο θετική στάση απέναντι στη μάθηση. Μπορεί να είναι τόσο απλό όσο το να διαβάσετε μια ιστορία πριν τον ύπνο, να ελέγξετε την εργασία ή ακόμα και να ρωτήσετε το παιδί σας πώς ήταν η μέρα του.
9. Χτίζοντας αυτοεκτίμηση
Το να περνάς χρόνο με την οικογένεια βοηθά τα παιδιά να αποκτήσουν μεγαλύτερη αίσθηση αυτοεκτίμησης. Το να περνάς χρόνο με την οικογένεια δεν χρειάζεται να είναι δαπανηρό, το πιο σημαντικό είναι απλώς να είσαι μαζί.
10. Χτίζει θετικές συμπεριφορές
Όσοι περνούν περισσότερο χρόνο με τις οικογένειές τους είναι λιγότερο πιθανό να ασχοληθούν με επικίνδυνες δραστηριότητες. Όσοι τρώνε γεύματα με τις οικογένειές τους τείνουν να έχουν καλύτερες δίαιτες σε σύγκριση με εκείνους που δεν τρώνε, και είναι επίσης λιγότερο πιθανό να καταναλώνουν καπνό και αλκοόλ.
11. Ενθαρρύνει την επικοινωνία
Το να περάσετε χρόνο με την οικογένεια προωθεί ένα υγιές περιβάλλον που επιτρέπει την ανοιχτή επικοινωνία. Τα παιδιά σας χρειάζονται ένα μέρος όπου μπορούν να αισθάνονται ασφαλή και άνετα για να μιλήσουν για τα πάντα.
12. Τα παιδιά γίνονται καλοί φίλοι
Τα παιδιά μαθαίνουν από αυτό που βλέπουν και αν τους δείξουν τη σημασία του οικογενειακού χρόνου, τότε είναι πιθανό να μεταφέρουν αυτό το παράδειγμα σε άλλα μέρη της ζωής τους. Το να περνάτε οικογενειακό χρόνο μαζί μπορεί να σας βοηθήσει να κάνετε το παιδί σας καλύτερο φίλο.
13. Δημιουργήστε αναμνήσεις
Το να περνάτε χρόνο με την οικογένεια είναι μια ευκαιρία να χτίσετε αναμνήσεις μαζί και να μοιραστείτε τα καθημερινά τους σκαμπανεβάσματα.
14. Το δέσιμο της οικογένειας είναι υγιές
Το να βρίσκεστε κοντά στα μέλη της οικογένειάς σας τείνει να σας ενθαρρύνει να τρώτε πιο θρεπτικά γεύματα και γενικά να ακολουθείτε έναν υγιεινό τρόπο ζωής, καθώς μοιράζεστε μαζί σπιτικά γεύματα, αντί να τρώτε επεξεργασμένα και παρασκευασμένα τρόφιμα έξω.
15. Η σύνδεση με την οικογένεια μειώνει το άγχος
Το να έχετε την ευκαιρία να εκφράσετε τα συναισθήματά σας στην οικογένειά σας μπορεί να σας βοηθήσει να μειώσετε το άγχος και να βρείτε λύσεις στα προβλήματά σας.
Τα κινητά τηλέφωνα, η τηλεόραση, οι υπολογιστές, οι κονσόλες βίντεο παιχνιδιού και οι ψηφιακές ταμπλέτες αποτελούν πλέον αναπόσπαστα κομμάτια της καθημερινής ζωής μας. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί σήμερα ένα σοβαρό ζήτημα επιστημονικής αντιπαράθεσης.
Μήπως η έκθεση σε τόσες οθόνες καταστρέφει τον εγκέφαλο μας;
Τι συνέπειες θα έχει αυτό στην ιστορία της ανθρωπότητος ;
Πρώτα ήρθαν οι τηλεοράσεις και οι υπολογιστές και τώρα έχουμε τα κινητά και τα τάμπλετ. Οι οθόνες έχουν κατακλύσει τις ζωές μας εδώ και μια δεκαετία με αποτέλεσμα το 1/3 της ημέρας μας αφιερώνεται στο διαδίκτυο, τα βιντεογκέιμς και τα μέσα δικτύωσης. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας ξοδεύουν κατά μέσον όρο 4 με 6 ώρες μπροστά στην οθόνη. Σχεδόν σε όλο τον κόσμο τα παιδιά περνούν με αυτές πολύ περισσότερο χρόνο από τον ενδεικνυόμενο και οι ανησυχητικές σχετικές μελέτες διαρκώς πολλαπλασιάζονται.
Παρατηρείται σε πειράματα που γίνονται, τεράστιες αλλαγές στον εγκέφαλο και την συμπεριφορά των ποντικιών. Αυτό πρέπει να μας προβληματίζει γιατί οι νευρώνες μας ενδέχεται να κινδυνεύουν.
Οι έφηβοι εθίζονται και οι δομικές αλλαγές που εντοπίζονται στον εγκέφαλο των ανθρώπων με εθισμό στα βιντεογκέιμς είναι όμοιες με αυτές ενός ναρκομανή.
Μήπως η γενιά της οθόνης ζει ανθυγιεινά;
Υπάρχουν πολλά ερωτήματα για το αν πειράζουν οι οθόνες, για το πόση ώρα είναι εντάξει, πόση ώρα είναι υπερβολική για τα παιδιά μας. Πως θα καλλιεργήσουμε υγιής ψηφιακές συνήθειες;
Τι μας λένε τα επιστημονικά δεδομένα; Εργαστήρια από όλο τον κόσμο μελετούν τις επιπτώσεις που έχουν οι ψηφιακές συσκευές στην συμπεριφορά του εγκεφάλου και την υγεία αλλά αυτός ο τομέας ερευνών είναι ακόμη πολύ νέος.
Οι συσκευές μπήκαν στην αγορά πρωτού εξεταστούν επιστημονικά, ενώ θα ήταν προτιμότερο να είχαν μελετηθεί πρώτα για να κριθεί η ασφάλεια τους. Τον κώδωνα του κινδύνου έκρουσαν πρώτοι οι ψυχολόγοι, οι ψυχίατροι και παιδίατροι μετά από συνεδρίες με παιδιά.
Έχει πολλαπλασιαστεί η χρήση των οθονών και έχουν αρχίσει να φαίνονται τα προβλήματα που προκαλούν στην ζωή των παιδιών. Όλα αυτά τα παιδιά έχουν πρόβλημα με την επικοινωνία και με την συμπεριφορά τους, κι ενώ πάντα υπήρχαν τέτοια παιδιά παρατηρείται πλέον ότι έχει αυξηθεί ο αριθμός των παιδιών που δεν έχουν αίσθηση του ορίου, που απογοητεύονται εύκολα, που έχουν εκρήξεις θυμού και προβλήματα στην επικοινωνία. Οι οθόνες έχουν αντικαταστήσει την επικοινωνία με τους γονείς και με το περίγυρό τους. Στα σχολεία παρατηρείται αύξηση σε παιδιά με συναισθηματικές και γλωσσικές διαταραχές, εκ των οποίων πολλές από αυτές αποδίδονται στην υπέρμετρη έκθεση σε οθόνες και πολλές επιδημιολογικές μελέτες επιβεβαιώνουν τις απόψεις αυτές. Μια άλλη επίπτωση είναι ότι διαταράσσεται ο ύπνος, η συγκέντρωση, το βάρος αλλά και η μάθηση. Αυτό το οποίο παρατηρείται επίσης, είναι ότι ολοένα και μικρότερες ηλικίες δελεάζονται με την χρήση των οθονών. Τη δεκαετία του ’70 τα περισσότερα παιδιά άρχισαν να βλέπουν τηλεόραση στα 4 τους χρόνια, σήμερα παρακολουθούν οθόνες από 4 μηνών.
Το 1/3 των παιδιών κάτω των 2 ετών εκτίθεται σε οθόνες πάνω από 90’ την ημέρα φτάνοντας αργότερα τις 3 ή και τις 6 ώρες.
Έρευνες έδειξαν ότι όσο περισσότερη τηλεόραση έβλεπαν πριν τα 3 χρόνια τους τόσο περισσότερες ήταν και οι πιθανότητες τους να αναπτύξουν προβλήματα συγκέντρωσης στο σχολείο.
Πιστεύεται πως η ταχύτητα των προγραμμάτων ευθύνεται για τα προβλήματα στον εγκέφαλο των παιδιών. Η θεωρία ήταν ότι η παρατεταμένη έκθεση σε τόσο γρήγορα εναλλασσόμενο περιεχόμενο συνηθίζει τον εγκέφαλο σε αυτό το ρυθμό ερεθισμάτων οδηγώντας σε μειωμένη προσοχή στην πορεία της ζωής τους. Ένας νεαρός εγκέφαλος που εκτίθεται συστηματικά σε πολλές εικόνες και ήχους ίσως αντιμετωπίσει μακροπρόθεσμα δυσκολίες συγκέντρωσης σε ασχολίες που απαιτούν χρόνο όπως το διάβασμα και το γράψιμο.
Αυτό που παρατηρούμε σε ανθρώπινες μελέτες είναι ότι η έκθεση σε νεαρή ηλικία σε γρήγορα προγράμματα μειώνει την προσοχή και αυξάνει την παρορμητικότητα.
Στις έρευνες έχει εντοπισθεί ότι τα έντονα ερεθίσματα φωτός τα οποία δεν μπορεί να ερμηνεύσει ένα βρέφος καλλιεργούν μέσα του ένα έντονο αίσθημα ανασφάλειας, κατακλύζουν το παιδί με άγχος, φόβο και αποσταθεροποίηση. Αργότερα το παιδί θα λαχταρά διαρκώς παρόμοια ερεθίσματα για να τιθασεύσει, χωρίς όμως να το καταφέρει ποτέ. Η τηλεόραση δεν είναι πλέον η μοναδική συσκευή που προκαλεί τέτοιες ανησυχίες. Τα κινητά τηλέφωνα και τα ταμπλετ έχουν κατακλύσει τις ζωές μας. Μπαίνουν ανάμεσα στις πιο βασικές μας σχέσεις και σήμερα πλέον έχουμε διαπιστώσει ότι οι οθόνες βλάπτουν τις σχέσεις γονέων και παιδιών. Στην αρχή γινόταν λόγος για τις τηλεοράσεις που έμεναν συνεχώς ανοιχτές εκθέτοντας τα μικρά παιδιά σε ακατάλληλες για αυτά εκπομπές διαβρώνοντας την σχέση μεταξύ παιδιού και γονέα. Σήμερα το πρόβλημα έχει να κάνει με την χρήση των κινητών τηλεφώνων και πόσο μπορεί αυτή η συσκευή που κρατάμε πάντα δίπλα μας και μας κλέβει την προσοχή να βλάψει την επικοινωνία μας με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Στη Σουηδία το εργαστήρι παιδιών και βρεφών προσπαθεί να δώσει απάντηση γι’ αυτό συλλέγουν ακριβή στοιχεία για τις ψηφιακές τους συνήθειες και την επίδραση που έχουν αυτές στην γνωστική ανάπτυξη των παιδιών. Οι μελέτες έδειξαν ότι όσο νωρίτερα έρθουν τα κινητά στη ζωή τους τόσο πιο πολύ αργούν να μιλήσουν, όπως επίσης η ομιλία τους επιβραδύνεται και από την συνεχή χρήση του κινητού από τους γονείς. Εκτός από τα στοιχεία που δίνουν οι γονείς, το πανεπιστήμιο θα συλλέξει την πρώτη φορά στοιχεία για το ψηφιακό τους περιβάλλον τοποθετώντας μικρόφωνα στα ρούχα των μωρών για να υπάρχει η πρόσβαση στους ήχους του σπιτιού για να μετρηθεί ο αριθμός των λέξεων που εκφέρουν οι γονείς και τα μωρά και πόσες φορές επικοινωνούν μεταξύ τους στη διάρκεια της ημέρας. Ανάλογα τον αριθμό των λέξεων που ακούν τα βρέφη αναπτύσσουν την ομιλία τους.
Οι επιστήμονες εντόπισαν, όμως, άλλο ένα επιβαρυντικό στοιχείο. Ο εγκέφαλος των παιδιών κάτω των δύο ετών δεν μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει στην οθόνη. Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν πόσο δύσκολο είναι για τα παιδιά να μεταβούν από τον δισδιάστατο στον τρισδιάστατο κόσμο. Δυσκολεύονται να επεξεργαστούν τις πληροφορίες αυτές και να καταλάβουν ότι όσα βλέπουν υπάρχουν και στον αληθινό κόσμο. Η δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα βρέφη με τις οθόνες αποκαλύφθηκε μέσα από πειράματα στο πανεπιστήμιο του Τένεσι.
Υπολογίζεται ότι μαθαίνουν 50% λιγότερο από μια οθόνη από ότι μέσα από μια διαζώσης επικοινωνία και αυτή η διαφορά ονομάστηκε ‘’το έλλειμμα της μεταφοράς’’.
Πριν τα δύο έτη τα παιδιά δεν μπορούν να μεταφέρουν στην πραγματική ζωή αυτά που βλέπουν στην οθόνη και οι έρευνες δείχνουν το νευρολογικό αίτιο της δυσκολίας αυτής.
Παρατηρήθηκε ότι η δραστηριότητα του εγκεφάλου με την επικοινωνία μέσω μιας οθόνης δεν ερεθίζει το ίδιο όσο μια διά ζώσης επικοινωνία το κέντρο του εγκεφάλου που αφορά στην μάθηση. Ο πρόσθιος βρεγματικός φλοιός ενεργοποιείται περισσότερο όταν ένα μωρό μαθαίνει από μια ζωντανή επικοινωνία από ότι μέσα από ένα video.
Γιατί ο εγκέφαλος αντιδρά αλλιώς στις ψηφιακές πληροφορίες ;
Έχει βρεθεί ότι όταν ένας γονιός καθοδηγεί το παιδί του πως να συνδέσει λέξεις με τα όσα βλέπει στην οθόνη, το έλλειμμα μάθησης ελαττώνεται.
Η τηλεοπτική δράση παραμένει λιγότερο ερεθιστική από την ζωντανή για τους νεαρούς εγκεφάλους, συνεπώς η ώρα που περνάνε τα μικρά παιδιά μπροστά σε μια οθόνη είναι ουσιαστικά χαμένος χρόνος. Ένα παιδί κάτω των τριών ετών δεν είναι ξύπνιο για πολλή ώρα, ο χρόνος αυτός θα έπρεπε να αξιοποιείται για να αναπτύσσει γνωστικές και κοινωνικές δεξιότητες. Πρέπει να αποφεύγουμε τις οθόνες στα παιδιά κάτω των τριών ετών όπως αποφεύγουμε να βάζουμε μπριζόλα στα μπιμπερό, όπως το στομάχι του μωρού δεν μπορεί να χωνέψει στερεά έτσι και το μυαλό του δεν μπορεί να επεξεργαστεί τις οθόνες. Απαγορεύονται οι οθόνες μέχρι την ηλικία των τριών ετών και αυτό προτείνουν οι περισσότερες επιστημονικές και ιατρικές ακαδημίες παγκοσμίως. Μέχρι τα έξι προτείνετε το όριο της 1 ώρας ανά ημέρα κατά προτίμηση συνοδεία του γονιού. Η ώρα του φαγητού και του ύπνου δεν πρέπει να περιλαμβάνει οθόνη.
Τι συμβαίνει όμως αργότερα στα 6, στα 10 ή στα 15;
Με την ηλικία, το ψηφιακό περιβάλλον γίνεται πιο περίπλοκο, με κινούμενα σχέδια, video games, κινητά τηλέφωνα.
Τι προφυλάξεις χρειάζονται για τα μεγάλα παιδιά; Στην Αμερική τα παιδιά κάτω των 12 ετών περνούν 4 ώρες και 40’ / ημέρα μπροστά στην οθόνη. Μετά τα 13 έτη ο μέσος όρος φτάνει τις 6 ώρες και 40’. Κυρίως παρακολουθούν βίντεο αλλά περνούν χρόνο και στα μέσα δικτύωσης, σε video games και το διαδίκτυο. Σε μία σχολική χρονιά ένας έφηβος περνά περισσότερο χρόνο με οθόνες παρά με τους καθηγητές του.
Είναι όλα αυτά κατάλληλα για την εφηβεία μια κρίσιμη περίοδο για την εγκεφαλική ανάπτυξη;
Σε μια μελέτη που πήραν μέρος 12.000 παιδιά, την μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ, έδωσαν στοιχεία για το πόσο χρονικό διάστημα και πως χρησιμοποιούν τα ηλεκτρονικά μέσα. Στην δεύτερη δεκαετία της ζωής του ανθρώπου παρατηρούνται μεγάλες αλλαγές στον εγκέφαλο. Ο εγκέφαλος συνεχίζει να ωριμάζει εκείνη την περίοδο και μεταμορφώνεται από εγκέφαλος ενός παιδιού σε εγκέφαλο ενός ενήλικα. Όσο ο εγκέφαλος αναπτύσσεται, οι νευρώνες μετακινούνται και βλέπουμε πολλές αλλαγές ειδικά στην προσωπικότητά μας στον έλεγχο των παρορμήσεων, την λήψη αποφάσεων και την συναισθηματική ρύθμιση.
Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά σε αυτή την περίοδο. Αν το παιδί παρουσιάζει εκρήξεις θυμού, κρίσεις άγχους, μειωμένες σχολικές επιδόσεις ή απομόνωση τότε πρέπει να ανησυχήσουμε. Κάτι άλλο που ανησυχεί τους γονείς και εξετάζουν οι επιστήμονες είναι ο εθισμός των παιδιών για τις οθόνες. Τι είναι αυτό που τις καθιστά τόσο ελκυστικές και τα παιδιά νιώθουν υπνωτισμένα με αυτές; Στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας εξετάζουν το πως αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος τα κοινωνικά δίκτυα. Πιστεύει ότι οι εφαρμογές αυτές είναι έτσι φτιαγμένες ώστε να μονοπωλούν το χρόνο και την προσοχή των χρηστών καθημερινά. Όταν ανταμειβόμαστε δεκάδες φορές από τις διαπροσωπικές μας επαφές το ίδιο συμβαίνει αλλά σε πολλαπλάσιο βαθμό και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γιατί εκεί έχουμε χιλιάδες φίλους που επικοινωνούν μαζί μας και μας επιβραβεύουν με like, σχόλια και αναδημοσιεύσεις των αναρτήσεων μας κι έτσι νιώθουμε καλά. Χάρη σε εγκεφαλογραφήματα έχει εντοπιστεί ο μηχανισμός με τον οποίο τα μέσα δικτύωσης μονοπωλούν τους νευρώνες μας. Αυτή όπως και κάθε άλλη εθιστική συμπεριφορά έχει να κάνει με το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου το οποίο είναι μία μικρή περιοχή στο κέντρο του εγκεφάλου που ελέγχει το αίσθημα της ευχαρίστησης. Ενεργοποιείται όταν τρώμε, όταν κάνουμε έρωτα και όταν παίρνουμε ναρκωτικά. Η μελέτη μας έδειξε ότι ενεργοποιείται όταν μπαίνουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και βλέπουμε like και ο εγκέφαλός μας έτσι αποζητά ακόμη περισσότερα και με τον χρόνο γίνεται υπερευαίσθητος αντιδρώντας αυτόματα σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δυστυχώς δεν μπορεί να ελέγξει αυτή τη συμπεριφορά επειδή είναι πολύ γρήγορη.
Ο εγκέφαλος ζητάει να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του και δεν προλαβαίνεις καν να σκεφτείς ή να το σταματήσεις. Τα μέσα δικτύωσης επηρεάζουν το σύστημα ανταμοιβής για να μονοπωλήσουν όλη μας την προσοχή και το φαινόμενο αυτό είναι πιο καταστροφικό από ότι φαίνεται. Τα likes εμφανίζονται ανά πάσα στιγμή προσφέροντας στον εγκέφαλο μας αναπάντεχες ανταμοιβές.
Όπως έδειξε ο καθηγητής Σκίνερ με το διάσημο πείραμα του έτσι ενεργοποιείται μια ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Έδειξε ότι αν εκθέσουμε περιστέρια σε ένα πρόγραμμα αμοιβών δίνοντας τους φαγητό όποτε χτυπούν το ράμφος τους με προκαθορισμένο τρόπο συνεχίζουν αυτή τη συμπεριφορά αλλά δεν τρελαίνονται.
Αντιθέτως, όταν τα εκθέτουμε σε μεταβαλλόμενο πρόγραμμα δίνοντας τους φαγητό άλλοτε στα 5 και άλλοτε στα 20 τσιμπήματα τα περιστέρια τρελαίνονται ζητώντας την ανταμοιβή τους πολύ πιο συχνά και τσιμπούν παραπάνω ακόμη και μετά το τέλος της ανταμοιβής. Οι τυχαίες ανταμοιβές είναι σύνηθες φαινόμενο στο ζωικό βασίλειο ,συναντάται σε ποντίκια, μαϊμούδες και ιδιαίτερα στους ανθρώπους. Η βιομηχανία βίντεο παιχνιδιών βασίζεται εδώ και καιρό σε αυτή την ψυχολογική αδυναμία. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανακυκλώνουν την ίδια συνταγή για να κερδίσουν το χρόνο και την προσοχή μας. Μήπως έχουμε γίνει τα περιστέρια του internet άθελά μας; Μήπως ο κόσμος είναι ένα τεράστιο κουτί του καθηγητή Σκίνερ όπου ψάχνουμε την ανταμοιβή στο αχανές πεδίο του διαδικτύου; Το πείραμα με τα περιστέρια μπορεί να μοιάζει χαριτωμένο αλλά το πρόβλημα που αναδεικνύει είναι πολύ σοβαρό. Η στρατηγική της ψηφιακής βιομηχανίας για να κλέψει την προσοχή μας είναι πλήρως αποτελεσματική. Πιάνουμε το κινητό μας γύρω στις 200 φορές την ημέρα.
Για τους χρήστες βιντεοπαιχνιδιών το φαινόμενο έχει ακόμα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Για μερικούς τα παιχνίδια είναι σαν τα ναρκωτικά, είναι ένα ιατρικό πρόβλημα αναγνωρισμένο από τον Ιούνιο του 2018.
Ο εθισμός στα βιντεοπαιχνίδια έχει χαρακτηριστεί από τον ΠΟΥ ως ασθένεια όμοια με τον εθισμό στην κοκαΐνη και τα τυχερά παιχνίδια. Πρόκειται για μια κοινή απόφαση των ειδικών παγκοσμίως. Κάποιος που παίζει παιχνίδια μια φορά στο τόσο δεν υποφέρει από αυτή την διαταραχή.
Πολλά μέρη του κόσμου ζητούν κάποια θεραπεία για την ασθένεια. Ο ΠΟΥ ορίζει ότι η διάγνωση αφορά τους ανθρώπους των οποίων η πνευματική ή η επαγγελματική ζωή πλήττεται λόγω των παιχνιδιών επί τουλάχιστον 12 μήνες. Ιδρύονται κέντρα απεξάρτησης για αυτή την νέα μορφή εθισμού. Η Κίνα τα έχει ανακηρύξει πρόβλημα δημόσιας υγείας γιατί οι εθισμένοι παίκτες κυμαίνονται από το 3,5% έως 5% του συνόλου. Στην Ευρώπη είναι το 2,5% των παικτών που καταλήγουν εξαρτημένοι. Η στατιστική αυτή ποικιλία αντικατοπτρίζει τις πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των δύο περιοχών. Στην Κίνα υπάρχουν πολλά κέντρα αποκατάστασης στα οποία διδάσκονται ο διαλογισμός, η ενδοσκόπηση και η πειθαρχία. Αντίθετα στις ΗΠΑ στα αντίστοιχα κέντρα, τους εθισμένους τους φέρνουν σε επαφή με δραστηριότητες στην ύπαιθρο. Οι γονείς των εθισμένων παιδιών τα θέλουν να δουλεύουν σκληρά για να τους κάνουν περήφανους λόγω των υψηλών προσδοκιών που οι ίδιοι έχουν για τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις. Τα παιδιά νιώθουν τεράστια πίεση, επομένως καταφεύγουν στα βίντεο παιχνίδια και το ίντερνετ για να εκτονωθούν. Η πίεση προκαλεί ένταση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά. Τα παιδιά είναι στην άρνηση σε ότι τους λένε οι γονείς τους, με αυτή τη νοοτροπία των γονιών όμως ένα παιδί μπορεί να χάσει κοινωνικές δεξιότητες αν είναι συνέχεια στο internet. Οι ανήλικοι μπορούν να παίζουν μέχρι μιάμιση ώρα την ημέρα που είναι επιστημονικώς και ιατρικώς αποδεκτό. Ότι οι απαγορεύσεις και η πειθαρχία δεν θα λύσουν το πρόβλημα είναι βέβαιο καθώς πίσω από την εξάρτηση στα βιντεοπαιχνίδια κρύβεται πολλές φορές κάτι άλλο σοβαρό. Σήμερα λέγεται ότι για να θεραπευτεί ο εθισμός πρέπει να επικεντρωθούμε όχι μόνο στην συμπεριφορά αλλά και τα αίτια της. Μπορεί πίσω από τον εθισμό να κρύβεται απλά ένα ευαίσθητο παιδί που βρίσκει καταφύγιο στα βιντεοπαιχνίδια για να εκτονώσει την πίεση που δεν μπορεί να διαχειριστεί.
Τα πιο επικίνδυνα βιντεοπαιχνίδια είναι αυτά που ο παίκτης καλείται να σκοτώσει πολλούς εχθρούς.
Οι οθόνες και το διαδίκτυο δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά, όμως, εξαρτάται από το ποιος θα τα χρησιμοποιεί, για πόση ώρα και κυρίως με ποιον τρόπο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, σε μεγάλη δόση οι οθόνες μπορούν να καθυστερήσουν την εξέλιξη των παιδιών γι’αυτό απαγορεύονται οι οθόνες πριν την ηλικία των τριών ετών, ούτε για να δουν παιδικά προγράμματα !!!!!
Μετά τα τρία ενδείκνυται η χρήση μόνο με συνοδεία γονιών. Οι εθιστικές δυνάμεις των οθονών καθιστούν έναν ήδη ευαίσθητο έφηβο ακόμη πιο ευάλωτο και επίσης επιδεινώνουν ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Με την πρωταγωνιστική θέση που έχουν οι οθόνες στη ζωή μας συστήνεται το μέτρο στην χρήση τους.
Η εξάπλωση του δικτύου 5G είναι σίγουρο ότι θα εντείνει την δίψα του κόσμου για καθετί ψηφιακό.
Δήλωσε την συμμετοχή σου στο δωρεάν online σεμινάριο: «ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΟΣΑ ΘΕΛΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ», με την Μαρία Αλεξάνδρου, Ψυχοθεραπεύτρια, Πρόεδρο της ΑΜΚΕ ‘’ ΒΙΟΕΞΕΛΙΞΗ’’.
· Για την σημαντική επίδραση του τραύματος στην υγεία και την ευημερία μας. · Πως το τραύμα αλλάζει τον εγκέφαλο μας και επηρεάζει τις σκέψεις και αποφάσεις μας; · Γιατί δεν έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας; · Τι μας ‘’κρατάει πίσω’’ ενώ θέλουμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας και να αναπτυχθούμε ή να την ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ; · Γιατί δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα συναισθήματα μας;
Σχετικά με τη Μαρία Αλεξάνδρου
Με την 30χρονη εμπειρία της στη θεραπεία του τραύματος με πρωτοπόρες μεθόδους, έχει μετατρέψει τις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων με το να συνειδητοποιήσουν τι τους εμπόδιζε να έχουν την καθημερινότητα που ονειρευόντουσαν.
Είναι Πρόεδρος της ΑΜΚΕ ‘’ ΒΙΟΕΞΕΛΙΞΗ’’ που σκοπό έχει την προώθηση της ψυχικής υγείας για παιδιά, εφήβους και ενήλικες.
Ξεκίνησα συνεδρίες με την κ. Αλεξάνδρου σε μία δύσκολη προσωπική και οικογενειακή στιγμή. Τα συναισθήματα πολλά και ανάμεικτα…με πολύ θυμό και οργή.
Παρότι είχα κατά καιρούς κάνει ψυχοθεραπείες εκείνη με την εμπειρία της δούλεψε και δούλεψε με επιμονή και υπομονή.
Μετά από αρκετές συνεδρίες άφησα πίσω μου πολλά κιλά βάρους από τις πλάτες μου. Γνώρισα το σώμα μου και αναγνώρισα τις ανάγκες του. Δούλεψα να αφήσω πίσω μου το παρελθόν και να κοιτάω το παρόν για να έχω καλύτερο μέλλον. Πάντα με την καθοδήγησή της.
-Μαρίνα
Η Μαρία θα σου δώσει την επιλογή να κοιτάξεις ουσιαστικά τον εαυτό σου και να βγεις επιτέλους από το σκοτεινό και μοναχικό δωμάτιο, που έχεις κλειδωθεί.
-Σπύρος
Χτες χρειάστηκε να ξαναδιαβάσω μπροστά σε κοινό.
Καμία σχέση με την προηγούμενη! Σταθερή χωρίς τρέμουλο!
-Ιωάννα
Βγήκα σήμερα με συναδέλφους πήγαμε σινεμά και γέλασα τόσο πολύ με την παρέα που έκλαιγα.
Μετά από χρόνια ένιωσα τόσο ελεύθερη.
Έχω μια γλυκιά ζαλάδα. Σε ευχαριστώ.
-Ευαγγελία
Πληροφορίες για τη μέρα και ώρα διεξαγωγής
Ημερομηνία: Σάββατο 7/12
Ώρα: 19:00
Τοποθεσία: Online (μετά την εγγραφή, θα λάβεις το link).
Υπάρχουν τόσες πολλές συμβουλές εκεί έξω σχετικά με την αναβλητικότητα: απλώς σήκω νωρίς, πίεσε τον εαυτό σου, κάνε αυτό που θέλεις.
Όλα αυτά χρησιμοποιούν ένα πράγμα: το μυαλό.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι το μυαλό είναι εκτός σύνδεσης όταν χρονοτριβούμε, επειδή η αναβλητικότητα είναι στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός αντιμετώπισης ή μια απάντηση τραύματος.
Αυτό που μας οδηγεί είναι ένα παλιό μοτίβο από το παρελθόν. Ένα σώμα γεμάτο με δύσκολα συναισθήματα που δεν έχουμε ακόμη την ικανότητα να περάσουμε.
Κάθε δραστηριότητα περιλαμβάνει πολλά παλιά τραύματα για μας.
Μερικές φορές, αναβάλλουμε μια μεμονωμένη εργασία ή δραστηριότητα ως μοναδικό μηχανισμό αντιμετώπισης, και άλλες φορές, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική αντιμετώπισης της αναβλητικότητας για τη ζωή!
Με την αναβλητικότητα δεν αποφεύγουμε την δραστηριότητα , αποφεύγουμε ένα δυσάρεστο συναίσθημα.
Κινηθείτε αργά. Κινηθείτε απαλά. Κινηθείτε με αγάπη. Εάν πιέσετε ή κινηθείτε πολύ γρήγορα, θα ενισχύσετε περισσότερο αυτό το μοτίβο.
Η κατάσταση που πραγματικά βρίσκεται το νευρικό μας σύστημα είναι του παγώματος. Όσο πιο πολύ προσπαθούμε να το αλλάξουμε νοητικά τόσο πιο πολύ βυθιζόμαστε στο ‘’πάγωμα’’.
Αντ’ αυτού, αντιμετωπίζουμε με περιέργεια την κατάσταση ενεργοποίησης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος που προηγείται του ‘’παγώματος’’
Με απλά λόγια, είμαστε περίεργοι για τον φόβο που πραγματικά νιώθουμε και δεν θέλουμε να τον αντιμετωπίσουμε και έτσι οδηγούμαστε στο ‘’πάγωμα’’
Συνδεόμαστε με το φοβισμένο κομμάτι μας και με περιέργεια και συμπόνια το ρωτάμε : Τι φοβάσαι; Πως μπορώ να σε υποστηρίξω; Τι φοβάσαι να αισθανθείς;
Όσο ρυθμίζουμε το νευρικό μας σύστημα, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα βαθύτερα συναισθήματα μας, φόβο, θυμό, λύπη, θλίψη και να τα αισθανθούμε πλήρως.
Έτσι και καταφέρουμε αυτό, τοτε δεν χρειάζεται πλέον να αναβάλλουμε να κάνουμε αυτά που θέλουμε.
Πολλοί άνθρωποι έρχονται στη θεραπεία όταν βρίσκονται σε σύγχυση σχετικά με το αν η σχέση τους ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες τους.
Κάνουν ερωτήσεις όπως αυτές:
«Γιατί δεν είμαι χαρούμενος παρόλο που είμαι σε σχέση;».
«Γιατί αισθάνομαι ότι θυσιάζομαι συνεχώς για τον άλλον;»
“Γιατί νιώθω ότι αμφιβάλλω για αυτό το άτομο από την πρώτη μέρα;”
«Γιατί νιώθω ότι χάνω τον εαυτό μου σε αυτή τη σχέση;».
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτά τα συναισθήματα δεν είναι ασυνήθιστα και ότι όλες οι σχέσεις έχουν τα πάνω και τα κάτω τους.
Αλλά πώς θα καταλαβαίναμε ότι εμείς κάνουμε κάτι που πυροδοτεί αυτές τις συμπεριφορές;
Εδώ, θα αναφέρω τρία σημάδια που μας δείχνουν ότι μπορεί να συμβιβαζόμαστε με λιγότερα στη σχέση μας και ότι καμία προσπάθεια δεν είναι πιθανό να αλλάξει την υποκείμενη δυναμική.
Χάνουμε τον εαυτό μας προσπαθώντας να ευχαριστήσουμε τον άλλον και να τραβήξουμε την αμέριστη προσοχή του
Η σχέση – ικανοποίηση του άλλου – μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, όπως να αλλάξουμε την εμφάνισή μας, τα ενδιαφέροντά μας, ακόμα και την προσωπικότητά μας
για να ευθυγραμμιστούμε με τις προτιμήσεις του συντρόφου μας. Κι ενώ αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε σε άλλους ανθρώπους, πχ σε ένα φίλο μας που αλλάζει συμπεριφορά και μετατρέπεται σε άλλη προσωπικότητα όταν συναναστρέφεται με κάποιο σημαντικό πρόσωπο, αλλά συνήθως είναι πιο δύσκολο να το εντοπίσουμε στον εαυτό μας.
Όταν προσπαθούμε συνεχώς να συμμορφωθούμε με τις προσδοκίες κάποιου άλλου, τότε παραμελούμε τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα δυσαρέσκειας και απώλειας ταυτότητας.
Παρ΄όλο που εμείς είμαστε αυτοί που επιτρέπουμε να χάσουμε τον εαυτό μας μέσα στη σχέση, αυτό μπορεί να προκαλέσει χαμηλή αυτοεκτίμηση και έλλειψη αυτοπεποίθησης, που επηρεάζουν όχι μόνο τη σχέση μας αλλά και τη δική μας ψυχική ευεξία.
Μια υγιής σχέση, από την άλλη πλευρά, χαρακτηρίζεται από το ότι και οι δύο σύντροφοι διατηρούν την ατομικότητά τους, ενώ παράλληλα υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον στη σχέση. Η έρευνα υποστηρίζει ότι η διατήρηση μιας υγιούς ισορροπίας μεταξύ εγγύτητας και αυτονομίας στις ρομαντικές σχέσεις είναι σημαντική για την αρμονία των σχέσεων.
Κατά κάποιο τρόπο, το να έχεις μια υγιή σχέση είναι σαν να έχεις μια υγιή δουλειά. Η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι στον επαγγελματικό τους ρόλο όταν τους δίνεται ο χώρος για να έχουν αυτονομία, για παράδειγμα, επιλέγοντας πώς θέλουν να λειτουργήσουν για να επιτύχουν τους στόχους τους αντί να υποστούν έλεγχο) ενώ επίσης νιώθουν ότι ανήκουν και δεν χρειάζεται να αλλάξουν το ποιοι είναι.
Δεν ικανοποιούμε τις ανάγκες μας
Οι σχέσεις οφείλουν να είναι ικανοποιητικές και υποστηρικτικές. Όταν ο ένας σύντροφος δεν ανταποκρίνεται στις συναισθηματικές, σωματικές ή ψυχικές ανάγκες του άλλου, μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα δυσαρέσκειας και ανικανοποίησης στην σχέση.
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Personality and Social Psychology διαπίστωσε ότι η ανάγκη για σχέση ή το αίσθημα σύνδεσης με άλλους, ήταν πιο ευνοική για να υπάρχουν τα θετικά αποτελέσματα της σχέσης.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η εκπλήρωση των αναγκών του άλλου δεν σημαίνει ότι και οι δύο εταίροι πρέπει να είναι πανομοιότυποι ή να συμφωνούν πάντα σε όλα, αλλά ότι και οι δύο σύντροφοι είναι πρόθυμοι να ακούσουν και να προσπαθήσουν να συνδεθούν σε συναισθηματικό επίπεδο.
Τα αισθήματα παραμέλησης και η έλλειψη υποστήριξης μπορεί να οδηγήσουν σε συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να βρούμε τον εαυτό μας να είναι παθητικό-επιθετικός αντί να αντιμετωπίζουμε άμεσα το πρόβλημα.
Συμβιβαζόμαστε πολύ συχνά όσον αφορά τις αξίες μας.
Όταν βρισκόμαστε να παίρνουμε τακτικά αποφάσεις ή να εμπλεκόμαστε σε συμπεριφορές που έρχονται σε αντίθεση με τον δικό μας ηθικό κώδικα, είναι σημάδι ότι η σχέση μπορεί να μην ευθυγραμμίζεται με αυτό που είμαστε και το τι πρεσβεύουμε. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα ενοχής, ντροπής ή λύπης, τα οποία μπορεί να διαβρώσουν τα θεμέλια της εμπιστοσύνης και του σεβασμού στη σχέση.
Ο συμβιβασμός των αξιών μας μπορεί επίσης να προκαλέσει εσωτερική σύγκρουση, οδηγώντας σε μια αίσθηση αποσύνδεσης από τις δικές μας πεποιθήσεις και μια θολή αίσθηση του εαυτού μας.
Είναι σημαντικό να έχουμε ισχυρή αίσθηση του εαυτού μας σε μια σχέση και να στεκόμαστε στις αξίες μας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζουμε συγκρούσεις ή προκλήσεις. Μια υγιής σχέση επιτρέπει και στους δύο συντρόφους να εκφράζουν τον εαυτό τους και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον στη προσωπική τους ανάπτυξη και αυτογνωσία.
Συμπέρασμα
Οι σχέσεις είναι περίπλοκες. Εάν αισθανόμαστε ότι κατευθυνόμαστε σε μια κατεύθυνση που δεν ευθυγραμμίζεται με το ένστικτό μας ή με το όραμά μας για το ποιοι είμαστε και με ποιον θέλουμε να είμαστε, είναι πάντα σκόπιμο να αναζητήσουμε βοήθεια από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.
•Κάνε αναπνευστικές ασκήσεις για να αναπνέεις καλύτερα…
Πόσο ωραία πράγματα μας λένε ειδικοί και μη.
Όλοι μας δίνουν στρατηγικές (και το πόοοοσο μας αρέσουν, δεν λέγεται) και είναι σαν εμείς να μην τα ξέρουμε.
Φυσικά, κάποιοι σίγουρα δεν τα ξέρουμε και κάποια από αυτά όταν τα μαθαίνουμε πάλι δεν μπορούμε να τα κάνουμε .
•Γιατί άραγε πρέπει να μάθω πώς να αναπνέω;
•Το σώμα δεν ξέρει δηλαδή να αναπνέει από μόνο του;
•Έχετε σκεφτεί ποτέ τι εμποδίζει το σώμα σας να αναπνέει σωστά όπως το γνωρίζει από τη φύση του;
•Τι μπλοκάρει την αναπνοή σας;
Αυτά, αγαπημένοι μου φίλοι, πρέπει να βρείτε, να βρούμε, για να έχουμε ελεύθερη βαθειά αναπνοή.
Πρέπει να βρούμε τα εμπόδια.
Μυαλό διαθέτουμε και δουλεύει το μυαλό μας και μπορεί να βρει τις λύσεις αν δεν το εμποδίζουν διάφορες πεποιθήσεις, τα τραύματα μας, ο τρόπος που μεγαλώσαμε.
Όταν τα βγάλουμε αυτά τότε κάνουμε σωστή χρήση του εγκεφάλου μας. Από τον εγκέφαλο μας χρησιμοποιούμε το 10 τοις 100 ενώ το 90 τοις 100 είναι υποσυνείδητο κι αυτό κυριαρχεί και καθορίζει την ζωή μας.
Δεν είναι λοιπόν η δυσκολία μας το ό,τι δεν γνωρίζουμε ή ό,τι δεν ξέρουμε με τη λογική τι να κάνουμε.
Το υποσυνείδητο είναι με το οποίο διαχειριζόμαστε τη ζωή μας στην καθημερινότητά μας, οι εμπειρίες μας, τα φίλτρα που έχουμε και μέσα από αυτά συμπεριφερόμαστε και αντιδράμε σε καταστάσεις.
Είστε έτοιμοι να μιλήσετε με τον σύντροφό σας για ένα δυνητικά ερεθιστικό θέμα και νιώθετε ήρεμοι, χαλαροί, γαλήνιοι και ΑΣΦΑΛΕΙΣ.
Ξέρετε ότι ό,τι και να πείτε θα αντιμετωπιστεί με κατανόηση και επικοινωνία.
Ξέρετε ότι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, η σχέση θα παραμείνει ανέπαφη και συνδεδεμένη.
Ουάου, αυτό είναι ωραίο, σωστά;
Τώρα, σκεφτείτε αν έτσι ήσασταν με τον εαυτό σας.
Παρατηρήσατε κάποια πράγματα που θα θέλατε να είχατε κάνει διαφορετικά και εξακολουθείτε να είστε σε πλήρη αποδοχή και ειρήνη με τον εαυτό σας.
Παρατηρείτε κάποια πράγματα που θα θέλατε να ήταν πιο τέλεια, και εξακολουθείτε να είστε σε απόλυτη αποδοχή και ειρήνη με τον εαυτό σας.
Παρατηρείς ότι η ζωή σου δεν φαίνεται όπως θέλεις και σε κάποιους τομείς νιώθεις αποτυχημένος αλλά εξακολουθείτε να αισθάνεστε αυτήν την υποκείμενη ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ότι όλα είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι ακόμα κι αν δεν το βλέπετε ακόμα.
Μια υγιής σχέση με τον ΕΑΥΤΟ είναι το πρώτο βήμα.
Όταν μπορούμε να ξαναμάθουμε την αγάπη του εαυτού μας, όταν μπορούμε να ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ότι είναι ΑΣΦΑΛΕΣ να είμαστε άνευ όρων με τον εαυτό μας, στην πραγματικότητα δίνουμε στον εαυτό μας την άδεια να παρακάμψει τις ατέλειες μας.
Αυτό είναι πολύ δύσκολο για τους περισσότερους ανθρώπους, επειδή είχαμε ανθρώπους εξουσίας που δεν μας γαλούχησαν με αυτόν τον τρόπο.
Στην πραγματικότητα, όλοι μεγαλώσαμε σε μια συναισθηματική σκοτεινή εποχή, έναν πολύ συναισθηματικά μη ευφυή χώρο.
Οι περισσότεροι από τους γονείς μας, αν όχι όλοι, δεν έκαναν καμία εσωτερική δουλειά ή πολύ λίγο.
Η ασφάλειά τους, στην καλύτερη περίπτωση ήταν από ένα βιβλίο, αλλά κυρίως ήταν από το πως μεγάλωσαν οι ίδιοι.
Παρεμπιπτόντως, και τα δύο είναι σε μεγάλο βαθμό ξεπερασμένα.
Ο τρόπος που θεράπευσα τη σχέση μου με τον εαυτό μου ήταν βλέποντας πέρα από το πέπλο της συνείδησης μέσα στο οποίο μεγάλωσα.
Ποτέ δεν ένιωσα ότι αυτό ήταν το σωστό για μένα κι ένιωθα πάντα βαθιά παρεξηγημένη.
Έτσι, μετά από χρόνια αμφισβήτησης του εαυτού μου με τους χειρότερους τρόπους, αποφάσισα να εμπιστευτώ τον εαυτό μου αντ ‘αυτού, παρόλο που τις σκέψεις μου δεν συμμερίζονταν οι αυθεντίες που γνώριζα.
Αποφάσισα να τολμήσω να ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ αφού προσπαθώντας να ταιριάξω σε αυτό το τρελό σύστημα με σκότωνε.
Αποφάσισα να αφήσω τον εαυτό μου να αγαπήσει τον εαυτό μου με τυχόν ελαττώματα και μαντέψτε τι συνέβη.
Δεν ένιωσα ούτε είδα ελαττώματα.
Άρχισα να γίνομαι η αυθεντία μου για μένα καθώς ήρθα σε μεγαλύτερη επαφή με τα συναισθήματά μου και κατάλαβα το τραύμα μου.
Μόλις έχουμε μια ασφαλή σχέση με τον εαυτό μας και μπορούμε να ΝΙΩΣΟΥΜΕ πως είναι αυτό, δεν θα ΜΠΟΡΟΥΜΕ να επιτρέψουμε μια τοξική δυναμική με τους άλλους.
Στην ουσία θα βάλουμε τον εαυτό μας πρώτο χωρίς καν να το καταλάβουμε.
Θα χρειαστεί να απελευθερώσετε την ενοχή της εστίασης πάνω σας.
Απελευθερώστε την αμφιβολία που λέει ότι κάνετε λάθος ή λιγότερο.
Για μένα χρειάστηκαν συνεχείς ημικρανίες και μια αυτοάνοση ασθένεια για να φροντίσω τελικά πραγματικά το νευρικό μου σύστημα και να επιστρέψω στον ΕΑΥΤΟ μου.
Δεν χρειάζεται να αρρωστήσουμε για να ξυπνήσουμε.
Μπορούμε να δούμε το άγχος στο οποίο βρισκόμαστε ήδη.
Μπορούμε να ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ να το κάνουμε με τον δικό μας τρόπο ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΝ ΑΛΛΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.
Οι περισσότεροι πιστεύουμε βαθιά μέσα μας ότι γνωρίζουμε πραγματικά τα όριά μας. Ξέρουμε πώς θέλουμε να μας συμπεριφέρονται, να μας μιλάνε και νοητικά γνωρίζουμε τα πράγματα στα οποία θέλουμε (ή πρέπει) να πούμε όχι. Σίγουρα γνωρίζουμε τα πράγματα που έπρεπε να ειπωθούν ή σε τι θέλαμε να πούμε ναι. Ωστόσο, όταν ήρθε η ώρα να το ΚΑΝΟΥΜΕ ή να πούμε αυτό που θέλαμε…..ΠΑΓΩΣΑΜΕ.
Όταν εμείς υποχωρούμε, δίνουμε την δυνατότητα να επεκταθούν και να εισχωρήσουν στον ζωτικό μας χώρο. Αν αντιδράσουμε νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με μας ή είχαμε ενοχές. Όταν, όμως, μάθουμε ότι όλο αυτό αφορά το νευρικό μας σύστημα τότε θα μάθουμε να αντιδρούμε σωστά. Αυτό το άρθρο μπορεί να σας δώσει την κατανόηση ότι δεν υπάρχει τίποτα λάθος με εσάς. Είστε φυσιολογικοί ΚΑΙ απλά είστε σε μια αντίδραση του νευρικού συστήματος στην απειλή και αισθάνεστε ανασφαλείς. Ο εγκέφαλός μας είναι που μας παίζει αυτό το παιχνίδι ότι δεν είμαστε ασφαλείς. Είναι κυριολεκτικά αγώνας επιβίωσης. Στην πραγματικότητα, συχνά δεν γνωρίζουμε καν ότι πιστεύουμε αυτούς τους κανόνες του «καλού παιδιού». Είναι κρυμμένα βαθιά στο υποσυνείδητό μας και είναι τόσο φυσιολογικά για εμάς που πιστεύουμε ότι “αυτός ακριβώς είμαι”. Αλλά δεν είναι μόνο ποιος είσαι. Είναι μια απάντηση επιβίωσης που είναι σκληρά ενσωματωμένη σε όλους μας.
Σκεφτείτε ποια εμπειρία ζωής ή περίσταση μπορεί να έχει ξεκινήσει την αντίδραση σας στα όρια: Έχετε ξεχωριστή ανάμνηση για το πώς ανταποκρίθηκε ένας συγκεκριμένος ενήλικας όταν κάνατε κάτι λάθος ή νομίζατε ότι κάνατε κάτι λάθος ως παιδί; Σας φώναξαν όταν διακόπτατε τους ενήλικες που είχαν μια συνομιλία ή σας έδωσαν ένα χαστούκι; Υπήρξαν ορισμένα σχόλια που σας ταπείνωσαν ή υπονόμευσαν τον χαρακτήρα σας; Αυτές οι πρώιμες εμπειρίες της ζωής μας διδάσκουν για το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι εάν φαίνεστε, διεκδικητικός ή πράος, επιθετικός ή παθητικός, παρών ή απών. Κατά τα πρώτα χρόνια της ανάπτυξής μας, διαμορφώνεται το θεμέλιο ή το οριακό σχέδιο του πώς κατανοούμε τον κόσμο και τους ανθρώπους σε αυτόν. Αν μάθουμε ότι οι άνθρωποι που είναι μεγάλοι και επιθετικοί και εμείς εξαρτιόμαστε από αυτούς για τη φροντίδα και τη διατροφή μας, τότε σύντομα μαθαίνουμε να υιοθετούμε μια πιο ευχάριστη και ήπια στάση για να ηρεμήσουμε τον επιτιθέμενο. Παγώνουμε αντί να ανταποκρινόμαστε γιατί με το πάγωμα νιώθουμε πιο ασφαλείς. Η ζωή έχει να κάνει με τη δημιουργία υγιών προσκολλήσεων, ώστε να μπορούμε να βιώσουμε αληθινή σύνδεση και ότι ανήκουμε. Ως παιδί, θέλαμε να νιώσουμε ένα υγιές δέσιμο με τη μητέρα μας, ωστόσο, η μητέρα μας δεν ήταν διαθέσιμη για μια ζεστή και στοργική σύνδεση. Έλεγχε τη συναισθηματική θερμοκρασία του σπιτιού, συχνά εμποτίζοντας το με ψυχρές, επικριτικές και σκληρές αντιδράσεις. Συχνά μας έκανε να αισθανόμαστε σαν βάρος ή να ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας αν ήμασταν πολύ δυνατοί, πολύ έξυπνοι, με έντονη παρουσία. Η έλλειψη σύνδεσης και η σκληρότητα που εισπράτουμε από τη μητέρα μας μας προκάλεσε μια αντίδραση παγώματος η οποία ήταν ενστικτώδης και ακούσια. Στιγμιαία νιώθουμε μια αποσύνδεση από το σώμα μας όμως η πολλή φόρτιση από την επιθυμία να αντιδράσουμε και να πούμε την αλήθεια μας δεν εκδηλώνεται. Αυτό που είναι σημαντικό να σημειωθεί είναι ότι ο απώτερος στόχος της αντίδρασης του παγώματος είναι να αποφευχθεί η αίσθηση επώδυνων συναισθημάτων. Καθώς μεγαλώνουμε, απενεργοποιείται ο διακόπτης που ρυθμίζει την επαφή μας με τα συναισθήματα, τις αισθήσεις και τις σχέσεις μας. Το σώμα μας αποφασίζει ότι το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να κάνει για την επιβίωσή μας ήταν να αποσυνδεθεί και να ξεχάσει τι συνέβαινε. Και να θυμάστε, ο εγκέφαλός μας πιστεύει ότι έπρεπε να είμαστε απλώς ένα καλό παιδί.
Αργότερα, έρχεται ο θυμός και η αγανάκτηση και τα δύο πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε και να τα εκτονώσουμε στη θεραπεία μας. Όχι μόνο η αγανάκτηση καταστρέφει τις σχέσεις αλλά και μας κάνει να αισθανόματε απαίσια όπως και η δυσαρέσκεια. Η αγανάκτηση είναι ανέκφραστος παληός θυμός. Είναι θυμός που έχουμε σπρώξει κάτω και δεν είμαστε πρόθυμοι να κοιτάξουμε και να απελευθερώσουμε με υγιή τρόπο για να τον βγάλουμε από το σύστημά μας. Δυστυχώς, αυτή η αντίδραση παγώματος είναι παρούσα και σε άλλες καταστάσεις στη ζωή μας. Και συχνά, αυτό ακριβώς κάνουν τα όρια, αναδεικνύουν εσωτερική σύγκρουση και μερικές φορές στη συνέχεια εξωτερική σύγκρουση. Ο καθορισμός ορίων ενεργοποιεί την κατάσταση επιβίωσης μάχης, φυγής και παγώματος. Μπορεί να φοβόμαστε τις εκρηκτικές συμπεριφορές, την απομάκρυνση, το gaslight και την επίθεση ως απάντηση στην επιθυμία μας να βάλουμε τα όριά μας. Μπορεί ακόμη και να φοβόμαστε ότι θα χάσουμε μια σχέση. Επιπλέον θυμηθείτε – το μυαλό μας πιστεύει κυριολεκτικά ότι το να βάζουμε όρια δεν είναι υγιές. Όλες αυτές οι καταστάσεις μπορεί να είναι τρομερά επώδυνες, οπότε φυσικά θα τις αποφύγουμε αν είναι δυνατόν. Ευτυχώς, υπάρχουν τρόποι να κάνετε αυτή τη διαδικασία λίγο λιγότερο δύσκολη. Ας εξερευνήσουμε 6 από αυτά που θα μοιραστώ μαζί σας τώρα.
1) ΠΟΛΛΗ ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ -Τα όρια είναι δύσκολα. Να είστε ευγενικοί, τρυφεροί και στοργικοί με τον εαυτό σας καθώς κουβαλάτε τα κύματα όλων των συναισθημάτων και των απαντήσεων που προκύπτουν κατά τη ρύθμιση των ορίων.
2) ΠΡΑΚΤΙΚΗ – Δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για αυτά τα πράγματα. Πρέπει να αναλάβουμε δράση και να εξασκήσουμε αυτά τα πράγματα. Μια βασική οριακή δεξιότητα είναι η ικανότητα να λέτε όχι όταν κάτι δεν σας φαίνεται σωστό. Προσέξτε την τάση να λέτε ναι χωρίς να σκέφτεστε καλά τα πράγματα. Εξασκηθείτε στο να διατηρείτε τα όριά σας με μικρούς τρόπους, όπως να επιστρέψετε τον σολομό ή τη μπριζόλα σας σε ένα εστιατόριο, αν δεν μαγειρευτεί σωστά ή να απορρίψετε μια πρόσκληση όταν προτιμάτε να περάσετε ένα βράδυ στο σπίτι. Αναγνωρίστε ότι οι άλλοι μπορεί να είναι απογοητευμένοι με τις επιλογές σας, αλλά αυτό δεν απαιτεί να υποχωρήσετε.
3) ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΩΜΑΤΟΣ – Ενισχύστε την επίγνωση των ορίων σας διερευνώντας τις ενδείξεις στο σώμα που σας δίνουν ανατροφοδότηση σχετικά με τις ανάγκες ή τα όριά σας. Ο καθορισμός σαφών αλλά ευέλικτων ορίων περιλαμβάνει την ακρόαση και το σεβασμό των σωματικών σας ενδείξεων. Οι έντονες αισθήσεις χρησιμεύουν συχνά ως σημαντικά σήματα που μπορούν να σας βοηθήσουν να αναγνωρίσετε πότε έχει ξεπεραστεί τα όριά σας.
4) MINDFULNESS- Η επίγνωση των πεποιθήσεών σας, των κανόνων με τους οποίους ζείτε και των συμπεριφορών σας μπορεί να σας βοηθήσει να επιβραδύνετε τις αυτόματες αντιδράσεις που έχετε στον κόσμο. Δείτε αν μπορείτε να αυξήσετε την αυτογνωσία σας σχετικά με το τι είναι κίνητρο για τις πράξεις σας. Γίνετε περίεργοι για τις συνήθειές σας στις σχέσεις σας. Παρατηρήστε τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις που έχετε για τον εαυτό σας. Το πιο σημαντικό, θυμηθείτε να προέρχεστε από το θεμέλιο της αυτοσυμπόνιας και της μη κρίσης. Μαθαίνεις και μεγαλώνεις! Χτίζετε έναν νέο οριακό μυ αργά με την πάροδο του χρόνου.
5) ΤΙΜΗΣΤΕ ΤΟ «ΝΑΙ» ΣΑΣ – Η θεραπεία περιλαμβάνει τη δέσμευσή σας στην αυτοφροντίδα και την προθυμία να στραφείτε προς το Ναι σας. Αυτή η διαδικασία απαιτεί να αναγνωρίσετε τις δικές σας ανάγκες και να αναγνωρίσετε ότι οι άλλοι μπορούν και θέλουν να σας προσφέρουν. Είστε άξιοι σεβασμού και αγάπης. Μπορεί να είναι ευάλωτο να συντονιστείτε στις δικές σας ανάγκες και αυτό μπορεί να αισθανθείτε άβολα στην αρχή. Εξασκηθείτε στη φροντίδα του εαυτού σας με μικρούς τρόπους, όπως θα δίνατε στον εαυτό σας την άδεια να δοκιμάσει πολλά ζευγάρια καινούργια αθλητικά παπούτσια για τρέξιμο στο κατάστημα πριν δεσμευτείτε και αγοράσετε ένα.
6) ΖΗΤΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ – Εξασκηθείτε στην υποβολή αιτημάτων. Αυτή η διαδικασία απαιτεί να ανέχεστε τη δική σας απογοήτευση όταν απορρίπτονται αιτήματα. Επιπλέον, εάν το αίτημά σας ικανοποιηθεί, μπορεί να χρειαστεί να προκαλέσετε τον εαυτό σας για να λάβετε κάποιον που σας δίνει και σας φροντίζει. Η υπεράσπιση των αναγκών σας είναι ένας τρόπος να αναγνωρίσετε ότι αξίζει να σας φροντίζουν. Ελπίζω ότι θα κρατήσετε αυτή τη λίστα στη διάθεσή σας και θα την εξασκήσετε μέχρι να δημιουργήσετε τους μυς των ορίων σας. Θυμηθείτε, χρειάζεται χρόνος και δεν υπάρχει τέλειο. Εξακολουθώ να χαλάω τα όριά μου και ακόμα παγώνω από τον χρόνο. Ας ελπίσουμε ότι θα κρατήσετε αυτή τη λίστα στη διάθεσή σας και θα την εξασκήσετε μέχρι να δημιουργήσετε τον οριακό σας μυ. Θυμηθείτε, χρειάζεται χρόνος και δεν υπάρχει τέλειο. Εξακολουθώ να χαλάω τα όριά μου και ακόμα παγώνω από καιρό σε καιρό. Αλλά το να είσαι συνειδητοποιημένος και να είσαι μέσα στο παιχνίδι είναι πολύ καλύτερο από το να περνάς τη ζωή με το πάγωμα του αυτόματου πιλότου σε κάθε σημάδι σύγκρουσης και να νιώθεις αδύναμος να κάνεις οτιδήποτε γι’ αυτό.
