fbpx

ΜΑΡΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ – ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

ΣΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το ανθρώπινο νευρικό σύστημα επικοινωνεί με όλα μας τα όργανα.

Πάνω από τους μισούς από εμάς έχουμε χρόνιες δυσλειτουργίες όπως υψηλή πίεση ή αυτοάνοσα νοσήματα. Σε διάφορους βαθμούς άγχος, κατάθλιψη, μετατραυματικό στρες, εθισμοί αυξάνονται ραγδαία.

ΓΙΑΤΙ ;

Οι ρίζες των προβλημάτων βρίσκονται στο τραύμα, δύσκολες παιδικές εμπειρίες, χρόνιο στρες και τελικά δυσλειτουργία του νευρικού συστήματος.

Το αυτόνομο νευρικό σύστημα (ΑΝΣ) φροντίζει για πολλές από τις ακούσιες λειτουργίες του σώματος όπως ο χτύπος της καρδιάς, η πέψη και η θερμοκρασία του σώματος. Το ΑΝΣ επίσης διαχειρίζεται το ένστικτο επιβίωσης και το στρες φροντίζοντας να παραμείνουμε ζωντανοί όταν η ζωή μας βρεθεί σε κίνδυνο. Οι λειτουργίες του ΑΝΣ ελέγχουν συνεχώς το περιβάλλον μας για ενδείξεις ασφάλειας ή κινδύνου. ‘Εχει 3 βασικές αντιδράσεις ή καταστάσεις.

ΑΣΦΑΛΕΙΣ:  Αισθανόμαστε ήρεμοι, χαλαροί και συνδεδεμένοι με όλα και όλους γύρω μας.

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ: Όταν το ΑΝΣ ανιχνεύσει κίνδυνο στέλνει εντολή και ο παλμός της καρδιάς μας και της αναπνοής αυξάνει και αδρεναλίνη και κορτιζόλη ελευθερώνονται και το αίμα κυκλοφορεί στους μύες έτσι ώστε  να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο. Αυτή είναι η αντίδραση που μας έχει δώσει η φύση το να φεύγουμε ή να παλεύουμε fight or flight.

AKINHTOΠOIHMENOI: Όταν το ΑΝΣ αναγνωρίσει ότι ο κίνδυνος είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούμε ούτε να παλέψουμε ούτε να φύγουμε τότε το σύστημα κλείνει. Σε αυτή την κατάσταση, ο παλμός της καρδιάς, η πίεση του αίματος και η θερμοκρασία του σώματος μειώνονται και οι ενδορφίνες που μουδιάζουν τον πόνο απελευθερώνονται. Αυτό είναι το “πάγωμα”, η αντίδραση freeze.

Το ΑΝΣ κάνει όλη τη διαδικασία αυτόματα χωρίς τη συμμετοχή της σκέψης. Το ΑΝΣ δεν χρησιμοποιεί αυτές τις καταστάσεις για επιβίωση, τις χρησιμοποιεί για να πλοηγηθείτε στον κόσμο κάθε μέρα. Όταν το ΑΝΣ λειτουργεί καλά, κινείται με ροή από την μία κατάσταση στην άλλη, την μια στιγμή είναι έτοιμο για δράση και την άλλη ξεκουράζεται και αναρρώνει. Μερικές φορές οι καταστάσεις αναμειγνύονται. Όταν παίζουμε το ΑΝΣ συνδυάζει την κινητοποίηση και την ασφάλεια. Και όταν αισθανόμαστε οικεία με τους αγαπημένους μας, συνδυάζει την μη ενεργοποίηση και την ασφάλεια. Όταν το ΑΝΣ είναι ευέλικτο μας βοηθάει να τα καταφέρνουμε και να είμαστε ανθεκτικοί στο στρες και στις δύσκολες καταστάσεις. Μπορούμε να οπισθοχωρούμε αλλά και να κινούμαστε μπροστά. Δυστυχώς, όταν βιώνουμε τραύμα και χρόνιο στρες, αυτό μπορεί να εμποδίζει την υγιή, ρυθμισμένη και ευέλικτη λειτουργία του ΑΝΣ και να μας κρατάει κολλημένους στην κατάσταση της επιβίωσης. Μια φιλική κοντινή σχέση μπορεί να γίνει δυσάρεστη, μια επαγγελματική συνάντηση απειλητική. Στους ανθρώπους που έχουν ιστορία τραύματος και χρόνιο στρες, το ΑΝΣ είναι συνεχώς σε εγρήγορση για υποτιθέμενο κίνδυνο ακόμη κι αν είναι ασφαλής. Τους δίνει συνεχώς σήμα για ύπαρξη φωτιάς ακόμη κι αν δεν υπάρχει καπνός ή φλόγες. Ζώντας σε συνεχή κατάσταση επιβίωσης αναπτύσσουν εθισμούς όπως ναρκωτικά, αλκοόλ, τροφής, σεξ και εργασιομανίας για να μπορέσουν να ρυθμιστούν και να νιώσουν ανακούφιση. Το να καταλάβουμε πως μας επηρρεάζει το τραύμα είναι πολύ σημαντικό. Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα εμπειριών που δημιουργεί το τραύμα, όπως είναι ατυχήματα, φυσικές καταστροφές και αυτό το τραύμα ονομάζεται “shock trauma” . Υπάρχει, επίσης, το “αναπτυξιακό τραύμα” όταν βιώνουμε χρόνιες δύσκολες καταστάσεις, βιαιοπραγία, παραμέληση, συναισθηματική παραμέληση, έλλειψη ασφάλειας. Διάφορες άλλες εμπειρίες μπορεί να τραυματίσουν το άτομο όπως ατυχήματα, χρόνιο στρες, ιατρικές επεμβάσεις, φτώχια, αλλαγή περιβάλοντος, κοινωνική διάκριση και βία.

Υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ των δυσμενών εμπειριών της παιδικής ηλικίας ( ACE’s)  και της μακροπρόθεσμης υγείας και ευεξίας. Όταν υπάρχουν πάνω από 4 άσχημες εμπειρίες αυξάνεται η πιθανότητα για καρδιακές παθήσεις, καρκίνο, διαβήτης, παχυσαρκία, απόπειρες αυτοκτονίας, εθισμός στα ναρκωτικά, κατάθλιψη και άλλα. Αν είναι πάνω από 6 και πάνω τότε το προσδόκιμο ζωής μειώνεται σχεδόν 20 χρόνια. Τώρα μαθαίνουμε ότι πολλά σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα ενδέχεται να δείχνουν χρόνια δυσλειτουργία του ΑΝΣ.  Όταν το ΑΝΣ κολλάει στην κατάσταση επιβίωσης η βιολογία μας αλλάζει από τον σκοπό για τον οποίο έχει δημιουργηθεί ο οποίος είναι να μας διατηρήσει υγιής, ευτυχισμένους και σε ευημερία, έτοιμους σε άμεση αντιμετώπιση του κινδύνου και αντ’ αυτού πολλά χρόνια συμπτώματα από καταστάσεις που δύσκολα γίνεται διάγνωση και αποδίδονται στη δυσλειτουργία του ΑΝΣ.

Σωματικά συμπτώματα: πεπτικά προβλήματα, αυτοάνοσα νοσήματα, χρόνια κούραση, χρόνιος πόνος, ημικρανίες.

Συναισθηματικά / συμπεριφορικά συμπτώματα: άγχος, κατάθλιψη, εθισμοί, κακές σχέσεις, PTSD

Οι παιδικές εμπειρίες μπορούν επίσης να μη μας επιτρέπουν να συνδεόμαστε με τους άλλους. Αυτό είναι ζωτικής σημασάς επειδή σαν παιδιά η κυρίαρχη προτεραιότητα μας είναι να συνδεθούμε με τους γονείς/ φροντιστές. Αν οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για εμάς δεν είναι οι ίδιοιασφαλείς και ζούμε σε ένα περιβάλλον συνεχούς ανασφάλειας το ΑΝΣ δεν αναπτύσεται σωστά.  Το τμήμα του ΑΝΣ που κρίνει τι είναι ασφαλές και τι όχι γίνεται ελαττωματικό. Εάν η οικειότητα και η σύνδεση ήταν ανασφαλής στην παιδική ηλικία, σαν ενήλικες συχνά υποσυνείδητα απορρίπτουμε προσπάθειες από φίλους και συνεργάτες για σύνδεση. Ακόμη κι αν το θέλουμε πάρα πολύ το ΑΝΣ το νιώθει ανασφαλές και δεν το επιτρέπει. Το τραύμα εμποδίζει την δυνατότητα μας να κάνουμε σχέσεις με άλλους, αντικαθιστώντας την ανάγκη για σύνδεση με την ανάγκη για προστασία. Όταν υπάρχει τραύμα, το ΑΝΣ δεν μπορεί να διαφοροποιήσει το ανασφαλές παρελθόν απο το ασφαλές παρόν, δεν μπορεί να σβήσει την ανάγκη για προστασία ακόμη κι αν είμαστε τώρα ασφαλείς.

Τι μπορούμε να κάνουμε όταν το ΑΝΣ είναι απορυθμισμένο;

Πως θεραπευόμαστε από το τραύμα και αναπτύσσουμε υγιές, ρυθμισμένο, ευέλικτο νευρικό σύστημα; Ευτυχώς, μπορούμε να εκπαιδεύσουμε εκ νέου το ΑΝΣ να αισθάνεται ασφαλές. Αυτό επιτυγχάνεται με την βοήθεια των άλλων. Έχουμε ο καθένας από εμάς ένα ΑΝΣ και το δικό μας ΑΝΣ συνεχώς επικοινωνεί και συγχρονίζεται με την κατάσταση των άλλων. Αυτόματα καθρεφτίζουμε την κατάσταση επιβίωσης όσων είναι γύρω μας.. Αυτό ονομάζεται συν – ρύθμιση. Το βλέπουμε στις αγέλες ζώων όπου αν ένα ζώο αισθανθεί κίνδυνο, όλη η ομάδα είναι σε ετοιμότητα αυξάνοντας τις πιθανότητες επιβίωσης.

Είμαστε ακριβώς το ίδιο. Όταν είμαστε με άλλους οι οποίοι είναι ανήσυχοι, θυμωμένοι ή στενοχωρημένοι, αισθανόμαστε κι εμείς το ίδιο. Ενώ όταν είμαστε με χαρούμενους, ήρεμους ανθρώπους αισθανόμαστε κι εμείς καλά. Συνδεόμενοι με ανθρώπους που νιώθουν ασφάλεια, ισορροπία και παρόντες είναι ο καλύτερος τρόπος να αποκτήσουμε υγιές ΑΝΣ. Επίσης για όσους δεν τα καταφέρνουν και παλεύουν να ανακάμψουν από τις επιδράσεις του τραύματος υπάρχουν ειδικευμένες θεραπείες που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια για να καθιδρύσουν ασφάλεια και να ρυθμίσουν το ΑΝΣ.

ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΣΑΣ

Όλοι μας έχουμε ένα εσωτερικό παιδί. Και των περισσοτέρων από εμάς αυτό το παιδί είναι ανικανοποίητο. 

Μπορεί να βλέπετε το εσωτερικό παιδί σαν άμεση παρουσίαση του εαυτού σας στην παιδική σας ηλικία, είτε ως μια συλλογή από τα αναπτυξιακά στάδια που περάσατε ή ένα σύμβολο των νεανικών σας ονείρων και αυτό να είναι και παιχνιδιάρικο. 

Η συνειδητοποίηση του εσωτερικού παιδιού μπορεί να σας βοηθήσει να σκεφτείτε τι συνέβη στο παρελθόν και με πιο ανάλαφρο τρόπο να ελευθερώσετε την επίδραση από τα γεγονότα εκείνων των χρόνων. Το να είμαστε σε επαφή με τις χαρές της παιδικής ηλικίας μπορεί να είναι ένας υπέροχος τρόπος να διαπραγματευτούμε και να διαχειριστούμε τους προκλητικούς καιρούς που ζούμε. 

Δεν συμβαίνει στον καθένα να συνδέει την παιδική ηλικία με το παιχνίδι και την χαρά όμως εάν έχετε βιώσει εγκατάλειψη ή τραύμα ή άλλο συναισθηματικό πόνο το εσωτερικό σας παιδί μπορεί να μοιάζει μικρό, ευάλωτο και ότι έχει ανάγκη προστασίας. Μπορεί να έχετε θάψει αυτό τον πόνο βαθιά μέσα σας για να προστατευτείτε αλλά μαζί με τον σημερινό σας εαυτό συνυπάρχει και το παιδί που είναι παρόν ανά πάσα στιγμή. Με το να κρύβουμε τον πόνο δεν σημαίνει ότι τον έχουμε θεραπεύσει. Αντιθέτως τον βιώνουμε εσωτερικά, και έρχεται στην επιφάνεια με την κατάλληλη ευκαιρία, δηλαδή εμφανίζεται στην ενήλικη ζωή δείχνοντάς μας ότι υπάρχει και επηρεάζει τις προσωπικές μας σχέσεις και τη δυνατότητα να ικανοποιήσουμε τις δικές μας ενήλικες ανάγκες. Ενώ δουλεύοντας με το εσωτερικό παιδί μας μπορούμε να βοηθήσουμε κάποια από τα θέματα και τις δυσκολίες που έχουμε στο σήμερα.

Το να να θεραπεύσουμε το εσωτερικό παιδί μπορεί να πάρει καιρό αλλά υπάρχουν ορισμένοι τρόποι που μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεκινήσουμε. 

Καταρχάς να αναγνωρίσουμε το εσωτερικό παιδί.

Για να ξεκινήσουμε τη θεραπεία το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να γνωρίσουμε και να αναγνωρίσουμε την παρουσία του εσωτερικού παιδιού μας. Όλοι μας μπορεί να έρθει σε επαφή με το δικό του εσωτερικό παιδί εάν είμαστε ανοιχτοί στην εξερεύνηση αυτής της σχέσης.  Πολλές φορές η αμφιβολία και η αντίσταση στην ιδέα να εξερευνήσουμε το παρελθόν αυτό θα μας κάνει δυσκολότερο το να ξεκινήσουμε την θεραπευτική διαδικασία. Εάν αισθανόσαστε λίγο περίεργα ή άβολα φανταστείτε ότι ανοίγετε τον εαυτό σας στο παιδικό κομμάτι και προσπαθήστε να σκεφτείτε ότι αυτό είναι μία διαδικασία στο να ανακαλύψετε τον εαυτό σας. Όταν αρχίσετε την διαδικασία να αναγνωρίζετε τις παιδικές σας εμπειρίες σίγουρα θα διαπιστώσετε ότι κάποιες ήταν πολύ ωραίες άλλες όμως, μπορεί να σας πλήγωσαν ή να σας στεναχώρησαν και ίσως ακόμα και σήμερα κουβαλάτε τον συναισθηματικό πόνο από τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Το να γνωρίζετε τι έχει συμβεί στην παιδική σας ηλικία είναι η αρχή να αποδεχθείτε πράγματα που σας προκάλεσαν πόνο. Φέρνοντας αυτές τις πληγές στο σήμερα, φανερώνοντας τες σας βοηθάει να δείτε και να καταλάβετε την επιρροή που έχουν στην σημερινή σας ζωή.

Αφουγκραστείτε τι έχει να σας πει το εσωτερικό σας παιδί. 

Αφού μπείτε σε αυτή τη διαδικασία θα αναγνωρίσετε ότι πολύ έντονα συναισθήματα έρχονται στην επιφάνεια, όπως μία δυσφορία από παλιές πληγές.  Ίσως παρατηρήσετε ότι νιώθετε:

Θυμό – Εγκατάλειψη ή απόρριψη – Ανασφάλεια – Ευαλωτότητα – Ενοχές ή ντροπή – ‘Αγχος

Θα παρατηρήσετε ότι αυτά που σας ενοχλούσαν στην παιδική ηλικία τα αντιμετωπίζετε και στην ενήλικη ζωή σας και έχετε τις ίδιες αντιδράσεις. Αν για παράδειγμα στο σήμερα ο/η σύντροφος σας ακυρώνει μία έξοδο που έχετε προγραμματίσει και την θέλετε πολύ, εσείς δεν καταλαβαίνετε ότι έτυχε κάτι πολύ σοβαρό και θυμώνετε. Αυτό το γεγονός εάν το δούμε μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και θυμηθούμε την εποχή που οι γονείς ακυρώνανε μέρες παιχνιδιού, πάρτυ, γενέθλια επειδή ήταν πολύ απασχολημένοι και νιώθοντας τα συναισθήματα εκείνου του παιδιού, και επιτρέψετε στον εαυτό σας να βιώσει εκείνο το παλιό γεγονός και να το μετατρέψει, να το θεραπεύσει, σήμερα θα μπορούσατε να διαχειριστείτε ένα ανάλογο περιστατικό χωρίς να θυμώνετε ή να χαλάει η διάθεση σας. Προσπαθήστε να μείνετε με τα έντονα συναισθήματα εκείνου του μικρού παιδιού, να σταθείτε δίπλα του και να το ρωτήσετε πως αισθάνεται, πως μπορείτε να το στηρίξετε, και τι χρειάζεται από εσάς σήμερα. 

Δώστε σήμερα στο παιδί εκείνο αυτά που δεν πήρε όταν τα χρειαζόταν. 

Τα παιδιά δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους είτε διότι τους απαγορευόταν είτε γιατί ήταν πολύ έντονα και δεν μπορούσαν να τα εκφράσουν. Γι’ αυτό σήμερα ενθαρρύνουμε τα παιδιά, τους επιτρέπουμε να εκφράζουν τα συναισθήματα τους χωρίς να τα τιμωρούμε και χωρίς να τα ελέγχουμε. Τα συναισθήματα θετικά ή αρνητικά τα έχουμε για να τα βιώνουμε και να τα εκφράζουμε. Τα καταπιεσμένα συναισθήματα συνήθως υπάρχουν κάπου στο σύστημα μας καταπιεσμένα και κάποτε με κάποιο τρόπο θα εκφραστούν, αλλά αυτό θα συμβεί με πολύ άσχημο και επώδυνο τρόπο. 

Συνδεθείτε με την χαρά της παιδικής ηλικίας.

Η ενήλικη ζωή μας σίγουρα έχει πολλές ευθύνες αλλά το να ξέρουμε να χαλαρώνουμε και να συνδεόμαστε με το παιχνιδιάρικο κομμάτι του εαυτού μας είναι και τα δύο ουσιαστικά συστατικά της καλής ψυχικής υγείας. Εάν η παιδική σας ηλικία δεν έχει θετικές εμπειρίες, με το να γυρίσετε πίσω και να συνδεθείτε με την παιχνιδιάρικη πλευρά εκείνης της εποχής και να δώσετε χρόνο για χαρά και παιχνίδι μπορούν να θεραπεύσουν τον πόνο που σαν παιδί είχατε ανάγκη και σας έλειψαν. Είναι επίσης σημαντικό να μάθετε να απολαμβάνετε τις μικρές χαρές όπως μία βόλτα, ένα παιχνίδι με τον/την σύντροφο ή τα παιδιά, να γελάτε με φίλους. και άλλα παρόμοια. Ο,τιδήποτε κάνετε για να δημιουργείτε μία ευχάριστη στιγμή χαράς και ευχαρίστησης στη ζωή σας μπορεί να βοηθήσει να διορθώσετε τα άσχημα συναισθήματα από το παρελθόν και να ξανά ενεργοποιήσετε τα θετικά  συναισθήματα της νεανικής σας ζωής. 

Θεραπεία δεν σημαίνει πάντοτε ότι φτάνω σε ένα συγκεκριμένο τέλος, μπορεί να είναι η αρχή ενός ταξιδιού. Ξεκινήσατε την διαδικασία και φτάσατε στο εσωτερικό παιδί σας.  Τώρα μπορείτε να ξετυλίξετε τα γεγονότα, να αποκτήσετε μια καινούργια συνειδητότητα για το πώς να βοηθήσετε το παιδί (το παιδικό σας κομμάτι) να κινηθεί μπροστά αφήνοντας πίσω τις επώδυνες εμπειρίες. 

Μπορείτε επίσης να μάθετε να είστε περισσότερο αυθόρμητοι και μ’ ένα παιχνιδιάρικο τρόπο να αντιμετωπίζετε την ζωή που έχει να σας προσφέρει πάρα πολλά μένοντας συντονισμένοι με το εσωτερικό παιδί. Μπορείτε να αποκτήσετε εμπιστοσύνη και ώθηση για καινούριες εμπειρίες. Ενδυναμώστε την σύνδεση που αποκτήσατε με το να συνεχίσετε να αφουγκράζεστε το παιδικό σας κομμάτι προσφέροντας του αγάπη και συμπόνια και δουλεύοντας να θεραπεύσετε οποιαδήποτε πληγή έχει μείνει ανοικτή. 

Το παλιό τραύμα μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Ο θεραπευτής που γνωρίζει δημιουργεί ένα ασφαλές πλαίσιο για το θεραπευόμενο ξεκινώντας αυτό το συναισθηματικό ταξίδι και μαθαίνοντάς τον βοηθητικές στρατηγικές για τη θεραπεία του μικρού παιδιού. Ο θεραπευτής αναγνωρίζει πως οι παιδικές εμπειρίες και άλλα γεγονότα του παρελθόντος μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή σας, τις σχέσεις και πρώτα απ’ όλα την ευεξία σας, όμως δεν είναι όλοι οι μέθοδοι θεραπείας ίδιες. Η θεραπεία που σέβεται το παιδικό κομμάτι του θεραπευόμενου και δεν το ξανά τραυματίζει αλλά το υποστηρίζει και του δείχνει καινούργιους δρόμους αυτοπραγμάτωσης μπορεί να βοηθήσει τον θεραπευόμενο να αποκτήσει καινούριες και χρήσιμες εμπειρίες για την καθημερινότητα του. 

Όταν η ανάγκη για αγάπη, αναγνώριση, συμπαράσταση και άλλες μορφές συναισθηματικής υποστήριξης δεν έχουν εκπληρωθεί στην παιδική ηλικία, τότε το τραύμα συνεχίζει να επηρεάζει την ενήλικη ζωή μας. Αλλά δεν είναι ποτέ αργά για να το θεραπεύσουμε μαθαίνοντας να φροντίζουμε το εσωτερικό παιδί. Μπορούμε να έχουμε μια ευτυχισμένη ενήλικη ζωή με καινούργιες όμορφες εμπειρίες, αυταξία, αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, ηρεμία και αγάπη για τον εαυτό μας. 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΟΣ;

ptsd
Πόνος, πρωτίστως, είναι ένα μήνυμα πού μας ειδοποιεί ότι έχουμε πληγωθεί ή ότι είμαστε άρρωστοι. Ο πόνος μπορεί επίσης να προέρχεται από ένταση και δυσαρέσκεια προκληθείσα από στρές. Όταν απειλούμαστε φυσικά, συναισθηματικά, πνευματικά και νοητικά το νευρικό μας σύστημα αυτόματα αντιδρά για να βεβαιωθεί ότι είμαστε προστατευμένοι από το κακό και το πλήγωμα. Στην πραγματικότητα, πόνος είναι το ουσιώδες κομμάτι του φυσικού συστήματος επιβίωσης, πού μας προειδοποιεί ότι κάτι είναι λάθος και μας παρακινεί να δώσουμε προσοχή στο σώμα μας. Πολλά τμήματα του εγκεφάλου μας εμπλέκονται έτσι ώστε ο πόνος να λειτουργήσει ως αντίδραση επιβίωσης, περιλαμβανομένου του τμήματος που κυβερνά μνήμες, συναισθήματα, διάθεση και μέλλον. Το παζλ του πόνου είναι ένας λαβύρινθος συναισθημάτων, αισθήσεων, πολιτισμού, εμπειριών, γενετικής και μερικοί ειδικοί λένε ότι οι χρόνιοι πόνοι για κάποιους ανθρώπους είναι πλέον ασθένεια από μόνοι τους. Μια έρευνα το 2011 από το Institute of Medicine (IOM) χαρακτήρισε τον πόνο ως «δημόσια κρίση υγείας» τονίζοντας ότι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από χρόνιους πόνους από ότι διαβήτη, καρκίνο και καρδιοπάθειες μαζί. Από την σκοπιά της Somatic Experiencing ψυχοθεραπείας, το μοναδικό χαρακτηριστικό της προσωπικής εμπειρίας πού δεν έχει επαρκώς ληφθεί υπ΄όψιν στις προσπάθειες να λυθεί το παζλ του πόνου είναι ο ρόλος του αθεράπευτου τραύματος το οποίο υπάρχει στο σώμα. Έρευνες έχουν δείξει ότι πολύ μεγάλο ποσοστό των ασθενών που υποφέρουν από χρόνιους πόνους, υποφέρουν επίσης από μετατραυματικό στρές. Οι χρόνιοι πόνοι μπορεί να προέρχονται όχι μόνο από βλάβη στο σώμα αλλά από στρές και συναισθηματική βλάβη. Με λίγα λόγια άνθρωποι με PTSD μπορεί να υποφέρουν από χρόνιους πόνους. Το πρωταρχικό αντίδοτο για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τον πόνο και το τραύμα είναι να μάθουν να ρυθμίζουν τις συναισθηματικές και αισθητηριακές εμπειρίες. Παρ΄όλο πού αυτή η διαδικασία είναι δύσκολη, έχουμε τις τεχνικές πλέον για την απαλλαγή και θεραπεία του πόνου.