Διαφορα

1. Τα όρια δεν είναι τιμωρίες

Μια κοινή παρανόηση σχετικά με τα όρια είναι ότι είναι τιμωρητικά μέτρα.

Αντίθετα, τα όρια είναι εποικοδομητικές κατευθυντήριες γραμμές που στοχεύουν στην προώθηση της θετικής συμπεριφοράς. Αντί να εστιάζετε σε περιοριστικές ενέργειες, δείτε τα όρια ως εργαλεία διδασκαλίας και διαμόρφωσης χαρακτήρα. Αυτή η αλλαγή προοπτικής μπορεί να προσφέρει μια πιο συνεργατική και θετική προσέγγιση στον καθορισμό των ορίων.

2. Μην βάζετε όρια για να ελέγχετε το παιδί σας

 Θυμηθείτε, ο στόχος του να θέσετε όρια δεν είναι να ελέγχετε το παιδί σας αλλά να το καθοδηγείτε ώστε να κάνει καλές επιλογές. Όταν τα όρια γίνονται υπερβολικά περιοριστικά, μπορεί να οδηγήσει σε αγώνες εξουσίας και δυσαρέσκεια, και αυτό δεν είναι ποτέ διασκεδαστικό για οποιονδήποτε εμπλέκεται, παιδιά και γονείς. Επιτρέψτε στο παιδί σας να έχει μια αίσθηση ελέγχου και εξουσίας λήψης αποφάσεων εντός των καθορισμένων ορίων για να αναπτύξει μια υγιή αίσθηση αυτονομίας.

3. Ελέγξτε τον εαυτό σας πριν καταστρέψετε τον εαυτό σας

Ακούστε με όταν λέω αυτό: Οι γονείς δεν εξαιρούνται από το να κάνουν λάθη. Μαθαίνουμε καθώς προχωράμε, και το να δίνετε λίγη χάρη στον εαυτό σας είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να ξεκινήσετε. Είναι απαραίτητο να αναλογιστείτε τον εαυτό σας και να αναγνωρίσετε τις ανάγκες και τα όριά σας πριν ασχοληθείτε με το παιδί σας.

Ανατρέξτε στους κανόνες σε ένα αεροπλάνο και βάλτε τη μάσκα οξυγόνου σας πριν απευθυνθείτε σε άλλους. Το να βάζετε όρια με τα παιδιά σας δεν πρέπει να αφορά αποκλειστικά τη συμπεριφορά τους αλλά και τα δικά σας όρια ως γονείς. Συντονιστείτε στα συναισθηματικά σας όρια (χρειάζεστε ένα λεπτό για να συλλέξετε τον εαυτό σας, αισθάνεστε πυροδοτημένοι κ.λπ.) και μετά επικοινωνήστε τα αποτελεσματικά για να δημιουργήσετε ένα περιβάλλον αμοιβαίου σεβασμού.

4. Ορίστε το όριο και δείτε την ανάγκη

Όταν θέτετε όρια, είναι σημαντικό να βρείτε μια ισορροπία μεταξύ σταθερότητας και ευελιξίας.

Λάβετε υπόψη την ηλικία και το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού σας, προσαρμόζοντας τα όρια ώστε να είναι κατάλληλα για την ηλικία του. Αξιολογήστε την κατάσταση (αν κινδυνεύει η σωματική ασφάλεια του παιδιού σας, αυτό το όριο έχει προτεραιότητα) και θέστε σαφείς προσδοκίες, αφήνοντας χώρο για προσαρμογές όταν είναι απαραίτητο. Αναγνωρίστε ότι τα παιδιά όλων των ηλικιών μπορεί να χρειάζονται καθοδήγηση και συνέπεια, ειδικά όταν αντιμετωπίζουν νέα όρια.

5. Εκφράστε συμπόνια, εξηγήστε το σκεπτικό

Η επικοινωνία είναι το κλειδί όταν πρόκειται για τη ρύθμιση ορίων. Εκφράστε τις προσδοκίες και τα όριά σας με σαφή και συμπονετικό τρόπο και δώστε μια λογική πίσω από τα όρια για να βοηθήσετε το παιδί σας να κατανοήσει τους λόγους για ορισμένους κανόνες. Αντί του ‘’μην τρέχεις στο σπίτι!’’, δοκιμάστε, «Περπάτα προσεκτικά, παρακαλώ. Το πάτωμα είναι ολισθηρό και δεν θέλεις να πέσεις ». Τα παιδιά σας θα εκτιμήσουν τη διαφάνεια και ενθαρρύνει επίσης την κριτική σκέψη και τη βαθύτερη κατανόηση της αιτίας και του αποτελέσματος.

Τι σημαίνει να βάλω όρια στα παιδιά.

Θα σας το κάνω πιο εύκολο όταν σας πω να φανταστείτε την οριοθέτηση σαν ένα προστατευτικό δίχτυ ασφαλείας που μαθαίνεις τα παιδιά πώς να συνυπάρχουν αρμονικά με τους γύρω τους, πως να αντιλαμβάνονται και να σέβονται τον προσωπικό τους χώρο και τον χώρο των άλλων αλλά και πως να εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους άμεσα και λειτουργικά 

Ακούγεται δύσκολο να το καταλάβουμε αλλά όταν το αναλύσουμε τότε πιστέψτε με θα γίνει ευκολότερο. 

Ο εγκέφαλος των παιδιών χρόνο με το χρόνο αναπτύσσεται και βγαίνοντας από την εγωκεντρική τους οπτική που κυριαρχεί στα πρώτα τους χρόνια ξεκινούν να συνειδητοποιούν ότι ζουν καθημερινά με άλλους ανθρώπους, όμως, δεν έχουν ακόμα τις δεξιότητες να διαχειριστούν την συμπεριφορά τους με τέτοιο τρόπο ώστε να εκφράζουν τις επιθυμίες τους και ταυτόχρονα να δίνουν χώρο στους άλλους και να καλλιεργούν αυτό που ονομάζουμε πειθαρχία. 

Άρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι λέγοντας την λέξη πειθαρχία σημαίνει να βάλω και να μάθω τα παιδιά μου να βάζουν όρια. Τους διδάσκουμε εκτός την πειθαρχία, το σεβασμό, την οργάνωση του προγράμματος τους, την ενσυναίσθηση να μπαίνουν δηλαδή στη θέση των άλλων, την ξεκάθαρη συνεννόηση του τι περιμένουμε από εκείνα και ποιες συμπεριφορές είναι κατάλληλες και αποδεκτές σε κάθε συνθήκη χωρίς αυτά τα παιδιά να αισθάνονται χαμένα και από διοργανωμένα. 

Τα παιδιά χάνονται γιατί δεν καταλαβαίνουν πως να αντιδράσουν σε διάφορες προκλήσεις, πώς να επικοινωνήσουν με τους άλλους, να αναγνωρίζουν τις επιθυμίες τους, να γνωρίζουν πως να μιλήσουν χωρίς να προσβάλλουν, πώς να εκφράσουν τα συναισθήματά τους χωρίς ακραίες συμπεριφορές. Με το να τους μάθουμε τι σημαίνει όριο, τους δείχνουμε αφενός την αγάπη μας και την ενεργή παρουσία μας στο μεγάλωμα τους και λειτουργούμε ως φωτεινή ένδειξη για το πώς να αντιλαμβάνονται την ζωή και την συνύπαρξη με τους γύρω τους. 

---

Πώς όμως μπορώ να βάλω όρια στα παιδιά πρακτικά; 

Τα παιδιά χρειάζονται ευγενικά, στοργικά όρια για να αισθάνονται ασφαλή και ήρεμα, κρατημένα στις σχέσεις τους και ασφαλή στον κόσμο τους.

Η φροντίδα ενός μικρού παιδιού είναι μια τεράστια ευκαιρία να μάθετε για τα δικά σας όρια, καθώς και να διαμορφώσετε τη σαφή, συνεπή φροντίδα για τα νήπια ή τα παιδιά προσχολικής ηλικίας στη ζωή σας.  Οι ενήλικες  αντιμετωπίζουν προκλήσεις όταν προσπαθούν να θέσουν όρια που τιμούν τις δικές τους ανάγκες και τις ανάγκες των παιδιών τους. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε γιατί τα όρια είναι υγιή για τα παιδιά και τους ενήλικες και πώς να θέσετε τα όρια συμπόνιας και καλοσύνης που τροφοδοτούν πραγματικά τις σχέσεις ενηλίκου-παιδιού.

Σημείωση: Αν και οι προτάσεις αυτές απευθύνονται σε παιδιά 18 μηνών – 5 ετών, μπορούν εύκολα να εφαρμοστούν σε άλλες ηλικιακές ομάδες.

8 Βήματα για να βάλετε συμπονετικά & ευγενικά όρια στα παιδιά

1. Αφήστε τα συναισθήματά σας να είναι ο οδηγός σας:

Το να αισθάνεστε ενοχλημένοι, αγανακτισμένοι ή κατακλυσμένοι με τη συμπεριφορά ενός παιδιού σηματοδοτεί ότι χρειάζεται ένα όριο. Τα παιδιά μας ευδοκιμούν όταν τα ευχαριστιόμαστε – κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε όταν αισθανόμαστε αρνητικά για τη συμπεριφορά τους. Συχνά, ο καθορισμός ορίων απαλλάσσει τα παιδιά από μια κολλημένη κατάσταση έντασης και ανησυχίας.

2. Αναπροσαρμόστε τις ανάγκες έναντι των επιθυμιών: Προκειμένου να τιμήσουμε τα συναισθήματά μας και να θέσουμε λογικά όρια ως απάντηση, μπορεί να είναι χρήσιμο να διαφοροποιήσουμε τις ανάγκες του παιδιού σας (όπως ύπνος, φαγητό, ποτό και αίσθηση ασφάλειας) και τις επιθυμίες (όπως π.χ. για να παίξετε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, να φάτε ένα αγαπημένο φαγητό ή να καθυστερήσετε την προετοιμασία). Ενώ ο ρόλος μας ως φροντιστές είναι να ικανοποιούμε τις ανάγκες των παιδιών ανεξάρτητα από το πώς νιώθουμε, δεν ωφελεί ούτε εμάς ούτε τα παιδιά μας να κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε να κάνουμε ως απάντηση στις απαιτήσεις των παιδιών που βασίζονται στις ανάγκες.

3. Μην αφήνετε τις ενοχές να σας εξουσιάζουν:

Οι ενοχές, η προσπάθεια να ευχαριστήσουμε και ο φόβος να απογοητεύσουμε τους άλλους είναι όλα κίνητρα που μας εμποδίζουν να θέσουμε τα όρια που χρειάζονται τα παιδιά μας (και συχνά χρειαζόμαστε απεγνωσμένα κι εμείς!).

Η επιτρεπτικότητα και η αμφιθυμία μας παίρνουν μακριά από τη δική μας διαίσθηση και σε μια άβολη κατάσταση εσωτερικής σύγκρουσης – την οποία τα παιδιά μπορούν να αισθανθούν και να αισθάνονται αναστατωμένα.

4. Να είστε ξεκάθαροι, σίγουροι, άνετοι και συνδεδεμένοι: Βάλτε σε δράση αυτές τις λέξεις – κλειδί των υγιών ορίων λέγοντας αυτό που εννοείτε με τους απλούστερους δυνατούς όρους, με πεποίθηση και αρκετή άνεση που δεν χρειάζεται να υψώνετε τη φωνή σας ή να είστε υπερβολικά σοβαρά για αυτό. Αυτό είναι πιο ισχυρό όταν γίνεται με αληθινή στοργή. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος για τη σύνδεση.

5. Εξισώνουμε τα όρια με το να βλέπουμε και να αγαπάμε ολόκληρο το παιδί: Για τα παιδιά, τα όριά που τους βάζουμε σημαίνει ότι τα βλέπουμε, τα αγαπάμε, νοιαζόμαστε αρκετά για να κάνουμε την προσπάθεια, μια προσπάθεια που τα παιδιά πάντα αισθάνονται και εκτιμούν. Ποτέ μην αμφιβάλλετε ότι.” Η επιστροφή σε αυτήν την αλήθεια μπορεί να μας βοηθήσει να νιώσουμε καλά όταν βάζουμε δύσκολα όρια με τα παιδιά που μας ενδιαφέρουν. Ένα παράδειγμα για το πώς να το κάνετε αυτό με το παιδί σας όταν δεν είναι πρόθυμο να κάνει κάτι αδιαπραγμάτευτο, όπως να πάει στο σχολείο ή να κάνει ντους, είναι – αντί να πείτε “πρέπει να το κάνεις!” θα μπορούσατε να πείτε “Λοιπόν, πρέπει να το κάνεις, αλλά πώς μπορώ να το κάνω πιο εύκολο ή καλύτερο για εσάς;” Θα μπορούσατε να δώσετε κάποιες προτάσεις όπως “μπορείτε να ακούσετε μουσική ενώ κάνετε ντους” ή “Μπορώ να σας βοηθήσω να λούσετε τα μαλλιά σας” ή “τι θα έλεγες να σταματήσουμε στην παιδική χαρά για 5 λεπτά πριν το σχολείο” ή “μπορείς να πάρεις το αγαπημένο σου μπουφάν στο σχολείο σήμερα».

6. Οραματιστείτε την επιτυχία: Φανταστείτε το παιδί να κάνει αυτό που του ζητάτε καθώς το λέτε. Αυτό τους δείχνει ότι πιστεύετε στα όρια που βάζετε, κάτι που βοηθά τα παιδιά να αισθάνονται πιο άνετα – και πιο πιθανό να συνεργαστούν.

7. Να περιμένετε και να αποδεχτείτε την απώθηση: Είναι δουλειά σας ως ενήλικας να θέσετε τα όρια και δουλειά του παιδιού να σας ενημερώσει για το πώς νιώθει γι’ αυτό. Συχνά, δεν θα τους αρέσει – αλλά αν περιμένετε μια αντίδραση, μπορείτε να είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε ήρεμα την καταιγίδα χωρίς να υποχωρήσετε. Μερικές φορές, τα παιδιά πιέζουν σκληρά εναντίον μας επειδή υποσυνείδητα αναζητούν μια συναισθηματική απελευθέρωση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αντίδρασή τους σε ένα όριο δεν είναι απλώς επικοινωνία – καθαρτική.

8. Δεσμευτείτε στη φροντίδα του εαυτού σας: Όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα και τα όριά σας αρχίζουν να ταλαντεύονται, επαναλάβετε την αποφασιστικότητά σας να γνωρίζετε ότι τα όρια είναι η απόλυτη αυτοφροντίδα που είναι τόσο καλή για τα παιδιά σας.

Είναι σημαντικό για τα παιδιά σας να γνωρίζουν ότι έχετε όρια και ότι αισθάνεστε ξεκάθαροι και καλοί με τις επιλογές που κάνετε. Και όταν φροντίζετε τον εαυτό σας, είναι πολύ πιο εύκολο για την αγάπη, τη στοργή και την απόλαυση στο παιδί σας να λάμψει!

Μπορεί να ακούτε συχνά τον ψυχολογικό όρο «όρια», αλλά τι σημαίνει και πώς ισχύει για εσάς;

Με απλά λόγια, τα όρια είναι η γραμμή μεταξύ του σημείου που τελειώνει το δικαίωμα μας για κάτι και αρχίζει το δικαίωμα του άλλου.

Τα υγιή όρια καθορίζουν ποιοι είμαστε σε σχέση με τους άλλους. Μας βοηθούν επίσης να γνωρίζουμε ποια είναι η θέση μας στο περιβάλλον και στη σχέση μας με τους άλλους. Τα προσωπικά όρια είναι πώς διδάσκουμε στους ανθρώπους ποιοι είμαστε και πώς θα θέλαμε να μας χειρίζονται στις σχέσεις. Τα όρια μας βοηθούν να πεις “Αυτός είμαι. Αυτό θέλω”.

Τα καλά προσωπικά όρια μας προστατεύουν.

Χωρίς αυτά η ζωή είναι τρομακτική και μπορεί να μας δημιουργήσει άγχος.

Η αίσθηση των ορίων μας βοηθά επίσης να συνδεθούμε με τον αληθινό μας εαυτό. Βασίζονται στις πεποιθήσεις, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αποφάσεις, τις επιλογές, τα θέλω, τις ανάγκες και τις διαισθήσεις μας. Είναι ξεκάθαρα, σταθερά, διατηρημένα και μπορούν να είναι μερικές φορές και ευέλικτα.

Τελικά, όταν δεν προστατεύουμε ή υπερπροστατεύουμε τα όριά μας, οι ανάγκες μας δεν ικανοποιούνται, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε άγχος ή καταναγκαστικές συμπεριφορές όπως η υπερκατανάλωση τροφής, οι εθισμοί ή η υπερβολική εργασία.

Ο καθορισμός υγιών ορίων μας επιτρέπει να συνδεθούμε με τον εαυτό μας, τα συναισθήματά μας και τις ανάγκες μας. Μας επιτρέπει να αισθανόμαστε ασφάλεια, να χαλαρώνουμε και να αισθανόμαστε τη δύναμη ότι μπορούμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας.

Τα χαλαρά όρια οδηγούν σε συναισθηματικές απώλειες

Όταν τα όρια είναι χαλαρά, μπορεί εύκολα να αναλάβουμε τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων.

Υπάρχει μια μικρή αίσθηση ότι φεύγουμε απο τον εαυτό μας και μπορεί να αντιμετωπίσουμε δυσκολία στο να αναγνωρίσουμε τα δικά μας συναισθήματα και ανάγκες. Τα άτομα με χαλαρά όρια είναι συχνά υπερευαίσθητα στα σχόλια και τις επικρίσεις των άλλων.

Τα κοινά σημάδια των χαλαρών ορίων περιλαμβάνουν:

• την υπερβολική εμπλοκή στις ζωές των άλλων,

• την τελειομανία και  

•το να ευχαριστούμε μόνο τις ανάγκες των άλλων.

---

Προσπαθώντας να διορθώσετε και να ελέγξετε τους άλλους με κρίσεις και συμβουλές, με το να μένετε σε ανθυγιεινές σχέσεις, να αναλαμβάνετε πάρα πολλή δουλειά ή πάρα πολλές δεσμεύσεις και αποφεύγοντας να μένουμε πολύ μόνοι μας.

Όταν τα όριά μας είναι πολύ χαλαρά αισθανόμαστε υπεύθυνοι για τα πάντα και για όλους, ανίσχυροι, επιβεβλημένοι και αγανακτισμένοι. Ασυνείδητα, τα χαλαρά όρια μπορεί να αντιπροσωπεύουν τη δική μας ανάγκη για φροντίδα.

Τελικά, όμως, μας αποσυνδέουν από τον εαυτό μας καθώς δεν είμαστε συνδεδεμένοι με τα δικά μας συναισθήματα και ανάγκες. Η αποσύνδεση μπορεί να οδηγήσει σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές όπως η υπερκατανάλωση τροφής και η υπερβολική εργασία.

Εδώ είναι μερικά σημάδια ότι τα όριά μας χρειάζονται προσαρμογή:

• Αισθανόμαστε ανίκανοι να πούμε όχι

• Νιώθουμε υπεύθυνοι για τα συναισθήματα των άλλων

• Ανησυχούμε για το τι σκέφτονται οι άλλοι σε σημείο να απορρίπτουμε τις δικές μας σκέψεις, απόψεις και διαίσθηση

• Η ενέργειά μας αποστραγγίζεται τόσο πολύ γιατί παραμελούμε τις δικές μας ανάγκες (συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης για φαγητό, ξεκούραση κ.λπ.)

• Να είμαστε πάντα ευχάριστοι στους ανθρώπους

• Αποφυγή στενών σχέσεων

• Αδυναμία λήψης αποφάσεων

• Πιστεύουμε ότι η ευτυχία μας εξαρτάται από τους άλλους

• Φροντίζουμε τις ανάγκες των άλλων, αλλά όχι τις δικές μας

• Οι απόψεις των άλλων είναι πιο σημαντικές από τις δικές μας

Τα άκαμπτα όρια οδηγούν σε μοναξιά 

Για μερικούς ανθρώπους, η υπερβολική εγγύτητα προκαλεί άγχος. Η οικειότητα μπορεί να είναι τρομακτική λόγω των φόβων ασφυξίας και της απώλειας της ανεξαρτησίας.

Μερικοί μπορεί επίσης να αποφύγουν τη σύνδεση με τον εαυτό τους λόγω ενός σκληρού εσωτερικού κριτή. Μπορεί να υπάρχουν αισθήματα κενού και κατάθλιψης, μαζί με δυσκολία παροχής και λήψης φροντίδας και ανησυχίας.

Τελικά, τα άκαμπτα όρια μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνια συναισθήματα μοναξιάς. Μπορεί να είναι ένα δίκοπο μαχαίρι – σύνδεση λαχτάρας ενώ φοβάσαι την εγγύτητα. Τα άκαμπτα όρια αντιπροσωπεύουν μια προστασία από την ευαλωτότητα, όπου μπορεί να προκύψουν πληγές, απώλειες και απόρριψη και να είναι ιδιαίτερα επώδυνες.

---

Πώς να θέσετε αποτελεσματικά όρια

Εάν διαπιστώσετε ότι μπορεί να έχετε χαλαρά ή άκαμπτα όρια, είναι εντάξει με την έννοια ότι το αναγνωρίζετε και προσπαθήστε να μην κρίνετε πού βρίσκεστε αυτή τη στιγμή. Αντιθέτως, προσεγγίστε το με περιέργεια και διαφάνεια.

Διαβάστε τις παρακάτω προτάσεις και βρείτε ένα πράγμα με το οποίο μπορείτε να ξεκινήσετε σήμερα. Δοκιμάστε το για να δείτε πώς νιώθετε.

Θυμηθείτε, μπορεί να είναι άβολο στην αρχή καθώς μαθαίνετε μια νέα δεξιότητα. Μείνετε με αυτό. Αξίζετε να σας αντιμετωπίζουν ως πολύτιμους, κάτι που επικοινωνούν τα υγιή όρια. Ίσως χρειαστεί να υπενθυμίσετε στον εαυτό σας ότι αυτή είναι μια μορφή αγάπης για τη φροντίδα του εαυτού σας και ότι κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε.

---

Δεν χρειάζεται να αισθάνεστε ένοχοι για αυτό που χρειάζεστε.

1. Γνωρίστε τον εαυτό σας. Αυτό σημαίνει να γνωρίζετε τις πιο εσωτερικές σας σκέψεις, πεποιθήσεις, συναισθήματα, επιλογές και εμπειρίες. Σημαίνει επίσης να γνωρίζετε και να συνδέεστε με τις ανάγκες, τα συναισθήματα και τις σωματικές σας αισθήσεις. Χωρίς να γνωρίζετε τον πραγματικό σας εαυτό, δεν μπορείτε πραγματικά να γνωρίζετε τα όρια και τις ανάγκες σας, δηλαδή τα όριά σας. Αυτό θα σας βοηθήσει επίσης να προσδιορίσετε με μεγαλύτερη σαφήνεια τις ανάγκες σας όταν ξεπερνιούνται τα όρια.

2. Να είστε ευέλικτοι. Το να έχεις υγιή όρια δεν σημαίνει να λες αυστηρά όχι σε όλα. Ούτε σημαίνει να αποσπάσεις τον εαυτό σου από τους άλλους. Διαρκώς μεγαλώνουμε, μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε ως άνθρωποι.

3. Μείνετε μακριά από την κρίση. Εξασκηθείτε να έχετε υγιή συμπόνια για τους άλλους χωρίς να το χρειάζεται «διορθώστε» τα.

4. Αφήστε την κρίση για τον εαυτό σας. Πιο εύκολο να το πεις παρά να το κάνεις, αλλά άρχισε να ασκείς τη συμπόνια και την αποδοχή. Όταν μπορείς να αποδεχτείς τον εαυτό σου για αυτό που είσαι, υπάρχει λιγότερη ανάγκη να κρύψεις τον πραγματικό σου εαυτό. Ένας πιο θετικός εσωτερικός κόσμος μπορεί να σας βοηθήσει να αισθάνεστε ασφαλείς με την ευαλωτότητα. Συνδεθείτε με τη φωνή κάποιου που αγαπά και φροντίζει και φανταστείτε τι θα σας έλεγε αυτή τη στιγμή.

5. Αποδεχτείτε την αλήθεια σε αυτά που λένε οι άλλοι και αφήστε τα υπόλοιπα. Νιώσε αυτό που νιώθεις και μην αναλαμβάνεις την ευθύνη ούτε αναλαμβάνεις τα συναισθήματα των άλλων. Δώστε πίσω τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις προσδοκίες τους.

6. Εξασκηθείτε στη διαφάνεια. Να είστε πρόθυμοι να ακούσετε τους άλλους για το πώς τους επηρεάζει η συμπεριφορά σας.

7. Προσέξτε την ασπρόμαυρη σκέψη. Δυσκολεύεστε να πείτε όχι; Προσπάθησε να πεις ‘’άσε με να το σκεφτώ και να επανέλθω σε σένα.” Πρέπει να κάνεις τα πράγματα αλλιώς; Προσπάθησε να βρεις τη μέση λύση.

8. Δώστε προσοχή στις δραστηριότητες και στους ανθρώπους που σας στραγγίζουν και σε αυτούς που σας δίνουν ενέργεια. Προστατέψτε τον εαυτό σας λέγοντας όχι σε εκείνους που σας καταπονούν ή βρίσκοντας τρόπους να τους μειώσετε μέσω της ανάθεσης, του καθορισμού ορίων ή της μείωσης των προτύπων τελειομανίας. Αντ’ αυτού, προσθέστε περισσότερες δυναμωτικές δραστηριότητες στην ημέρα σας.

9. Παύση. Όταν αισθάνεστε την επιθυμία (εισάγετε τον ψυχαναγκασμό εδώ), σταματήστε και ελέγξτε τον εαυτό σας. Τι νιώθεις; Μπορείτε να επιτρέψετε σε αυτό το συναίσθημα να είναι παρόν χωρίς να ενεργήσετε προς το παρόν; Τι χρειάζεσαι; Σκάψτε βαθιά και δείτε τι θα συμβεί για εσάς. Πάρτε πέντε ή 10 βαθιές αναπνοές εάν χρειάζεται, εστιάζοντας στην πλήρη εκπνοή.

10. Ξεκαθαρίστε τι εκτιμάτε και τι επιθυμείτε. Τι πραγματικά θέλετε ή τι λαχταράτε; Τι είναι πραγματικά σημαντικό για εσάς στη ζωή σας; Ξεκαθαρίστε τις πιο σημαντικές αξίες σας. Χρησιμοποιήστε τις αξίες σας για να καθοδηγήσετε τις αποφάσεις σας σε σχέση με τις απόψεις ή τις προσδοκίες των άλλων. Χρησιμοποιήστε αυτό για να σας βοηθήσει να βρείτε αυτό που λείπει από τη ζωή σας.

Χρόνο με το χρόνο την περίοδο των εορτών, οι οικογένειες και τα αγαπημένα τους πρόσωπα ανυπομονούν να περάσουν χρόνο μαζί και να εκτιμήσουν τις παραδόσεις τους και τις μοναδικές αναμνήσεις που δημιουργούν.

Μεταξύ των ευλογιών της ετήσιας οικογενειακής συγκέντρωσης είναι τα κοινά έθιμα, οι πεποιθήσεις και οι αξίες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Η περίοδος των γιορτών είναι μια περίοδος χαράς και γιορτής.

 Ωστόσο, μπορεί επίσης να προκαλέσει άγχος.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια οικογενειακών συγκεντρώσεων, όταν μπορεί να έχουμε έναν ή περισσότερους δύσκολους συγγενείς.

Η ενασχόληση με δύσκολους συγγενείς μπορεί να είναι δύσκολη και να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική μας υγεία. Μπορεί να αλλάξει μια χαρούμενη στιγμή σε μια γεμάτη άγχος και ανησυχία.

Πώς αντιμετωπίζεται αυτή η προοπτική;

Ακολουθούν 10 συμβουλές για να διαχειριστούμε τη δυναμική της οικογένειας κατά τη διάρκεια των διακοπών, να βοηθήσουμε να κάνουμε τις οικογενειακές συγκεντρώσεις πιο ήρεμες και να αντιμετωπίσουμε δύσκολους συγγενείς.

1. Προσαρμόστε τη στάση σας

Η ανησυχία για μια επερχόμενη συγκέντρωση μπορεί να προκαλέσει άγχος πριν καν ξεκινήσει.

Είναι καλύτερα να εστιάσετε σε συμπεριφορές που μπορούν να σας μειώσουν  το άγχος και να τονώσουν τη διάθεσή σας

Πριν από μια οικογενειακή εκδήλωση, κάντε κάτι χαλαρωτικό. Μπορείτε να δοκιμάσετε μια χαλάρωση ή να ακούσετε μουσική. Βλέποντας δύσκολους συγγενείς χωρίς να αισθάνεστε άγχος θα σας επιτρέψει να αντιδράσετε ήρεμα σε οτιδήποτε κάνουν ή πουν που μπορεί να σας ενοχλήσει.

Προσπαθήστε να εστιάσετε στα θετικά, στις θετικές ιδιότητες των μελών της οικογένειας πριν από τις συγκεντρώσεις, όχι στα αρνητικά.

Το να μοιράζεστε χαρούμενες αναμνήσεις ή διασκεδαστικές δραστηριότητες μπορεί να φέρει χαρά κατά τη διάρκεια των εορταστικών συγκεντρώσεων. Αυτό βοηθά στη δημιουργία μιας πιο ωραίας ατμόσφαιρας για εσάς και τους γύρω σας, μειώνοντας το άγχος των γιορτών.

2. Έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες

Θα ήταν ωραίο αν η δύσκολη θεία ή ο θείος σας δεν επέκρινε το ντύσιμό σας στο οικογενειακό δείπνο φέτος, αλλά μην το υπολογίζετε.

Δεν πρέπει να περιμένουμε από τους ανθρώπους να αλλάξουν τον τρόπο που συμπεριφέρονται εδώ και χρόνια. Προσπαθήστε να διατηρήσετε την διάθεση σας και κάποια συναισθηματική απόσταση.

Ελαχιστοποιήστε την επαφή σας με δύσκολους συγγενείς και αφιερώστε περισσότερο χρόνο αλληλεπιδρώντας με άτομα που σας αρέσουν.

3. Κρατήστε τα θέματα που ενδέχεται να φέρουν την κατάσταση εκτός ορίων

Η πολιτική και η θρησκεία είναι συνήθως θέματα για τα οποία οι άνθρωποι διαφωνούν και μπορούν να οδηγήσουν σε έντονες συζητήσεις. Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι μπορεί να αναφέρουν ευαίσθητα θέματα χωρίς να σκέφτονται πώς μπορεί να επηρεάσουν τους άλλους. 

Ένας δύσκολος συγγενής μπορεί να ρωτήσει: “Θα παντρευτείς ποτέ;” Μπορεί να φαίνεται ακίνδυνο, αλλά μπορεί επίσης να χτυπήσει ένα νεύρο και να σας κάνει να αισθάνεστε άβολα.

Θέστε όρια και μείνετε μακριά από θέματα που μπορούν να προκαλέσουν λογομαχίες. Εάν κάποιος το αναφέρει, προσπαθήστε να αλλάξετε το θέμα με ευγενικό τρόπο.

4. Αποδεχτείτε ότι το μόνο πράγμα που μπορείτε να ελέγξετε είναι η αντίδρασή σας

Λάβετε υπόψη ότι μπορείτε να αλλάξετε μόνο τον εαυτό σας. Δεν μπορείς να εμποδίσεις τους ανθρώπους να ρωτούν αγενείς ερωτήσεις, αλλά μπορείτε να παρακολουθείτε και να καταγράφετε τις δικές σας αντιδράσεις. Κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να ασχοληθείς με μια αρνητική συζήτηση.

Αντίθετα, πείτε απλώς, «Ας μην ασχοληθούμε τώρα με αυτό». Μετά αλλάξτε το θέμα. Αν αυτός ή αυτή επιμένει,  ζητάτε συγγνώμη και φεύγετε.

5. Μην πίνετε πολύ

Οι εορταστικές συγκεντρώσεις περιλαμβάνουν συχνά ποτά, αλλά είναι σημαντικό να είστε προσεκτικοί με το αλκοόλ. Αν επιλέγετε να πιείτε, βάλτε όρια πριν την εκδήλωση. Μπορείτε ακόμα να απολαύσετε τη διασκέδαση των συγκεντρώσεων χωρίς να χρειάζεστε αλκοόλ.

Το πρόβλημα με το αλκοόλ είναι ότι μερικές φορές οι άνθρωποι γίνονται επιθετικοί ή εριστικοί όταν έχουν πιει πάρα πολύ. Εάν πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να συμβεί σε εσάς, ελαχιστοποιήστε το ποτό σας, προσπαθήστε να εναλλάξετε τα αλκοολούχα ποτά με νερό ή να επιμείνετε σε μη αλκοολούχα ποτά.

Περιορίστε ή αποφύγετε την αλληλεπίδραση με άτομα που έχουν πιει πάρα πολύ και μην τους  αφήσετε να οδηγήσουν.

6. Δραστηριοποιηθείτε

Η σωματική δραστηριότητα είναι ένα ισχυρό φάρμακο για το στρες και το άγχος. Σκεφτείτε να πάτε μια βόλτα πριν ή μετά τα γεύματα. Μπορείτε επίσης να συμμετάσχετε σε δραστηριότητες φιλικές προς την οικογένεια που ενδιαφέρουν όλους ή παρακολουθήστε μια διασκεδαστική ταινία 

7. Ασκήστε την ευγνωμοσύνη

Μπορείτε να μειώσετε το άγχος εστιάζοντας σε πράγματα που απολαμβάνετε και εκτιμάτε. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να σκεφτείτε για τι είστε ευγνώμονες. Θα μπορούσε να είναι η οικογένεια και οι φίλοι σας, καλή υγεία, ένα ζεστό σπίτι, ένα ωραίο γεύμα ή μια ηλιόλουστη ημέρα.

8. Εξασκηθείτε στην ανεκτικότητα

Να είστε υπομονετικοί με τους ανθρώπους, ακόμα και αυτούς που σας ενοχλούν.

Όλοι κάνουμε πράγματα που εκνευρίζουν άλλους ανθρώπους και μάλλον δεν το γνωρίζουμε.

Προσπαθήστε να είστε ανεκτικοί με τις ιδιορρυθμίες των άλλων και τις εκνευριστικές συμπεριφορές και μην τις παίρνετε προσωπικά.

9. Φέρτε μια χαρούμενη υπενθύμιση

Το χαμόγελο σε μια αγαπημένη φωτογραφία ή ένα αστείο μήνυμα κειμένου από έναν φίλο μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του άγχους. Όταν τα πράγματα γίνονται πολύ αγχωτικά, σχεδιάστε να φύγετε κρυφά, κάντε ένα διάλειμμα και δείτε τη χαρούμενη υπενθύμισή σας.

10. Πάρτε μια βαθιά ανάσα

Εάν δεν μπορείτε να αφήσετε μια αγχωτική κατάσταση, δοκιμάστε να εστιάσετε στην αναπνοή σας. Η βαθιά αναπνοή είναι μια κατευναστική τεχνική που μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του στρες.

Μετά τις γιορτές, αφιερώστε χρόνο για να σκεφτείτε τι συνέβη. Σκεφτείτε ποιες στρατηγικές λειτούργησαν και τι μπορεί να είναι καλύτερο

την επόμενη φορά. Η εκμάθηση από κάθε εμπειρία σάς βοηθά να προετοιμαστείτε για μελλοντικές οικογενειακές εκδηλώσεις.

Βάλτε όρια, εξασκηθείτε στη φροντίδα του εαυτού σας και αγκαλιάστε τις χαρούμενες στιγμές.

Το άγχος που νιώθουμε όλοι…

Το άγχος των διακοπών…

Ω, το καταλαβαίνουμε απόλυτα. Είτε κάνετε σπριντ σε διαδρόμους δώρων, ζείτε από μπισκότα ζάχαρης ή προσπαθείτε να ξεπεράσετε το χαρτί περιτυλίγματος, είναι εύκολο να αισθάνεστε ότι όλα πρέπει να είναι τέλεια.

Spoiler alert: Δεν υπάρχει.

Ακολουθούν μερικές σκέψεις που θα σας βοηθήσουν να ανταλλάξετε το χάος με λίγη περισσότερη ηρεμία (και ίσως ακόμη και μερικά γέλια):

 #1: Δημιουργήστε μια ζώνη “χωρίς άγχος”.

Βρείτε έναν χώρο (ή ακόμα και έναν χρόνο) που είναι δικός σας. Θα μπορούσε να είναι η αγαπημένη σας γωνιά του καναπέ, το καφενείο με το καλό τσάι ή καφέ ή μια βόλτα γύρω από το τετράγωνο όπου κανείς δεν σας ρωτά πού είναι το ψαλίδι ή το οτιδήποτε. Φροντίστε την ώρα σαν να είναι η τελευταία σας φέτα πίτας – δεν επιτρέπονται οι ενοχλήσεις από κανέναν.

#2: Φροντίστε πρώτα τον εαυτό σας

Οι διακοπές είναι η πρωταρχική περίοδος απόλαυσης, αλλά μην ξεχνάτε να σας φροντίζετε. Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να ανταλλάξει το πέμπτο μπισκότο με κάτι που σας κάνει να νιώθετε καλά. (Μια γιορτινή σαλάτα μπορεί να είναι νόστιμη -υπόσχεση!)

#3: Δείτε πώς να πείτε «όχι» όταν έχει μεγαλύτερη σημασία:

• Διατροφικές ευαισθησίες: Αν είστε καλεσμένοι σε δείπνο και υπάρχουν φαγητά που δεν μπορείτε να φάτε, μη διστάσετε να πείτε: «Θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω, αλλά μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι υπάρχει κάτι χωρίς ένα γαλακτοκομικό προϊόν ή χωρίς γλουτένη – κτλ.) Επιλογή; μπορώ να φέρω το δικό μου!»

Τομείς για να πείτε «ναι»: 

Οι διακοπές δεν προκαλούν μόνο άγχος και υπερβολικές υποχρεώσεις – πείτε «ναι» σε αυτές τις στιγμές που σας χαροποιούν:

Αυτοφροντίδα: Αν νιώσεις την επιθυμία για ένα ζεστό μπάνιο και ένα βιβλίο, πες “ναι!” Μπόνους : αν ακούσετε και μια εορταστική λίστα μουσικής ή το αγαπημένο σας soundtrack της γιορτινής ταινίας. (Επαγγελματική συμβουλή: Τα κλασικά για τις γιορτές που αγαπάτε και σας κάνουν να γελάτε είναι βασικά στοιχεία αυτοφροντίδας.)

• Ώρα για οικογένεια: Λάβετε μέρος όταν μαγειρεύουν τα αγαπημένα σας πρόσωπα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει καμένες άκρες ή ακατάστατους πάγκους. Δεν είναι για το φαγητό – είναι για τα γέλια, τη συντροφικότητα και ίσως το να τσιμπήσεις κρυφά τον αγαπημένο σου μεζέ πριν φτάσει στο τραπέζι.

Συμβουλή μπόνους: Check in με τον εαυτό σας (και με τους αγαπημένους σας)

Για πολλούς, οι διακοπές μπορεί να είναι στενάχωρες γιατί λείπουν κάποια από τα αγαπημένα σας πρόσωπα, περνώντας τις ημέρες των εορτών. Εάν είστε εσείς, να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας. Ανάψτε ένα κερί, ακούστε την αγαπημένη σας μουσική και κάντε κάτι που σας φέρνει χαρά. Και αν γνωρίζετε ότι κάποιος άλλος νιώθει το ίδιο, ένα γρήγορο μήνυμα ή μια κλήση θα μπορούσε να φωτίσει τη μέρα του και την δική σας

Ενώ οι διακοπές και οι οικογενειακές συγκεντρώσεις προορίζονται να είναι μια διασκεδαστική και ξεχωριστή στιγμή, μερικές φορές μπορεί δυστυχώς να είναι μια αγχωτική εμπειρία.

Ίσως τώρα είναι η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα και να δοκιμάσουμε κάτι νέο για να κάνουμε αυτές τις γιορτές την καλύτερη μέχρι τώρα.

Για όσους έχουν χάσει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο, η περίοδος των διακοπών μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αλλά γι’ αυτό ακριβώς είναι πιο σημαντικό από ποτέ να στηρίζετε ο ένας τον άλλον και να είστε μαζί.

Ακολουθούν μερικές χρήσιμες συμβουλές για να κάνετε πιο ήρεμο τον  χρόνο που περνάτε με την οικογένεια κάτι που σίγουρα θα επιθυμούσατε.

Είναι εύκολο να πείσεις τον εαυτό σου ότι πρέπει να δουλεύεις όλο και περισσότερο. Αλλά αν έχετε σκεφτεί ποτέ  ότι η εργασία και το να κερδίζετε χρήματα είναι πιο πολύτιμη από το να περνάτε χρόνο με την οικογένεια, κάνετε πολύ λάθος.

Το να περνάς χρόνο με την οικογένεια είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο, και να γιατί.

1. Δεσμός με την οικογένεια

Το τι σημαίνει οικογένεια έχει αλλάξει με τα χρόνια, αλλά ένα πράγμα που θα παραμένει πάντα είναι η σημασία της οικογένειας. Ο χρόνος για την οικογένεια είναι η στιγμή που τα παιδιά σας μαθαίνουν πώς να αντιμετωπίζουν κάθε είδους καταστάσεις ζωής και όπου μαθαίνουν αναρίθμητα μαθήματα. Χωρίς αυτόν τον κρίσιμο χρόνο, τα παιδιά σας μπορούν να μείνουν πολύ χαμένα. Ο χρόνος για την οικογένεια είναι κάτι που πρέπει να γίνει και να μπει στο πρόγραμμά σας, όσο γεμάτο και αν είναι.

Όλοι πρέπει να έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν, νιώθοντας ότι έχουν ένα ασφαλές μέρος που μπορούν να εμπιστευτούν. Τα παιδιά συχνά εντάσσονται σε συμμορίες για να αισθάνονται σαν να είναι μέλη κάτι παρόμοιο με μια οικογένεια. Έχοντας έναν ισχυρό οικογενειακό δεσμό, είναι πιθανό να τους εμποδίσει να εμπλακούν σε επικίνδυνες δραστηριότητες και να αναζητήσουν αυτή τη σύνδεση αλλού.

2. Μιλήστε και ακούστε

Όλοι χρειαζόμαστε επίσης ένα μέρος όπου μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά και να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας, και γι’ αυτό είναι μια οικογένεια. Η συζήτηση με τα παιδιά ή τα μικρότερα αδέρφια σας μπορεί να τους βοηθήσει να μην εμπλακούν σε επικίνδυνες δραστηριότητες και να υποκύψουν στην πίεση των συνομηλίκων.

3. Διδάσκοντας στα παιδιά σας πολύτιμα μαθήματα

Ως γονέας ή μεγαλύτερος αδελφός, είναι δική σας ευθύνη να διδάξετε στα παιδιά και την οικογένειά σας το σωστό από το λάθος. Και αν δεν το μάθουν αυτό στο σπίτι, θα το μάθουν κάπου αλλού, ίσως όχι με τον τρόπο που θα  ήθελε ένας γονιός.

4. Δείξτε Στοργή

Η στοργή εκδηλώνεται διαφορετικά από τον καθένα. Για κάποιους σημαίνει να κρατιόμαστε χέρι χέρι, άλλους να δίνουμε αγκαλιές και μερικές φορές σημαίνει απλώς να κάνουμε μια ωραία χειρονομία. Το να περνάς χρόνο με την οικογένεια δίνει σε όλους την ευκαιρία να εκφράσουν τη στοργή τους. Έχει βρεθεί ότι οι έφηβοι που δείχνουν στοργή είναι πιο πιθανό να τα πάνε καλύτερα στο σχολείο σε σύγκριση με εκείνους που δεν λαμβάνουν αυτού του είδους την οικογενειακή προσοχή.

5. Οικογενειακές παραδόσεις

Οι οικογενειακές αξίες προέρχονται από το να περνάμε χρόνο με την οικογένεια. Τα παιδιά αντιγράφουν αυτό που βλέπουν στο σπίτι. Εάν ένας γονιός δεν είναι κοντά, τότε αυτό ακριβώς θα μάθουν να κάνουν όταν αποκτήσουν τα παιδιά τους. Το να περνάτε χρόνο με την οικογένεια όσο το δυνατόν περισσότερο μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη θετικών οικογενειακών αξιών.

6. Αποδεχτείτε ο ένας τον άλλον

Ο χρόνος για την οικογένεια είναι ζωτικής σημασίας για να μάθετε πώς να αποδέχεστε τις διαφορές του άλλου και να εκτιμάτε κάθε μέλος της οικογένειας για τις μοναδικές του ιδιότητες.

7. Μοιραστείτε δουλειές

Το να μοιράζεστε τις δουλειές μεταξύ των μελών της οικογένειας είναι ένας τρόπος για να μάθουν τα παιδιά να φροντίζουν τον εαυτό τους με έναν υγιή και ασφαλή τρόπο. Αποδεικνύει το γεγονός ότι είστε οικογένεια και ότι μοιράζεστε έναν κοινό στόχο που πρέπει να εργαστείτε μαζί για να τον πετύχετε.

8. Συνδεθείτε με τα παιδιά σας

Έχει διαπιστωθεί ότι όταν οι γονείς εμπλέκονται στις σπουδές των παιδιών τους, τα βοηθά να πάρουν καλύτερους βαθμούς και αυξάνει τις πιθανότητές τους να αποφοιτήσουν, καθώς και τις πιθανότητές τους να παρακολουθήσουν τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ακόμη και ένας αδερφός ή ένας ξάδερφος που βοηθάει εάν ο γονέας δεν είναι κοντά μπορεί επίσης να είναι εξαιρετικά επωφελής. Έχει επίσης βρεθεί ότι η γονική εμπλοκή ενθαρρύνει τα παιδιά να έχουν πιο θετική στάση απέναντι στη μάθηση. Μπορεί να είναι τόσο απλό όσο το να διαβάσετε μια ιστορία πριν τον ύπνο, να ελέγξετε την εργασία ή ακόμα και να ρωτήσετε το παιδί σας πώς ήταν η μέρα του.

9. Χτίζοντας αυτοεκτίμηση

Το να περνάς χρόνο με την οικογένεια βοηθά τα παιδιά να αποκτήσουν μεγαλύτερη αίσθηση αυτοεκτίμησης. Το να περνάς χρόνο με την οικογένεια δεν χρειάζεται να είναι δαπανηρό, το πιο σημαντικό είναι απλώς να είσαι μαζί.

10. Χτίζει θετικές συμπεριφορές

Όσοι περνούν περισσότερο χρόνο με τις οικογένειές τους είναι λιγότερο πιθανό να ασχοληθούν με επικίνδυνες δραστηριότητες. Όσοι τρώνε γεύματα με τις οικογένειές τους τείνουν να έχουν καλύτερες δίαιτες σε σύγκριση με εκείνους που δεν τρώνε, και είναι επίσης λιγότερο πιθανό να καταναλώνουν καπνό και αλκοόλ.

11. Ενθαρρύνει την επικοινωνία

Το να περάσετε χρόνο με την οικογένεια προωθεί ένα υγιές περιβάλλον που επιτρέπει την ανοιχτή επικοινωνία. Τα παιδιά σας χρειάζονται ένα μέρος όπου μπορούν να αισθάνονται ασφαλή και άνετα για να μιλήσουν για τα πάντα.

12. Τα παιδιά γίνονται καλοί φίλοι

Τα παιδιά μαθαίνουν από αυτό που βλέπουν και αν τους δείξουν τη σημασία του οικογενειακού χρόνου, τότε είναι πιθανό να μεταφέρουν αυτό το παράδειγμα σε άλλα μέρη της ζωής τους. Το να περνάτε οικογενειακό χρόνο μαζί μπορεί να σας βοηθήσει να κάνετε το παιδί σας καλύτερο φίλο.

13. Δημιουργήστε αναμνήσεις

Το να περνάτε χρόνο με την οικογένεια είναι μια ευκαιρία να χτίσετε αναμνήσεις μαζί και να μοιραστείτε τα καθημερινά τους σκαμπανεβάσματα.

14. Το δέσιμο της οικογένειας είναι υγιές

Το να βρίσκεστε κοντά στα μέλη της οικογένειάς σας τείνει να σας ενθαρρύνει να τρώτε πιο θρεπτικά γεύματα και γενικά να ακολουθείτε έναν υγιεινό τρόπο ζωής, καθώς μοιράζεστε μαζί σπιτικά γεύματα, αντί να τρώτε επεξεργασμένα και παρασκευασμένα τρόφιμα έξω.

15. Η σύνδεση με την οικογένεια μειώνει το άγχος

Το να έχετε την ευκαιρία να εκφράσετε τα συναισθήματά σας στην οικογένειά σας μπορεί να σας βοηθήσει να μειώσετε το άγχος και να βρείτε λύσεις στα προβλήματά σας.

Τα κινητά τηλέφωνα, η τηλεόραση, οι υπολογιστές, οι κονσόλες βίντεο παιχνιδιού και οι ψηφιακές ταμπλέτες αποτελούν πλέον αναπόσπαστα κομμάτια της καθημερινής ζωής μας. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί σήμερα ένα σοβαρό ζήτημα επιστημονικής αντιπαράθεσης.

 Μήπως η έκθεση σε τόσες οθόνες καταστρέφει τον εγκέφαλο μας; 

Τι συνέπειες θα έχει αυτό στην ιστορία της ανθρωπότητος ;

Πρώτα ήρθαν οι τηλεοράσεις και οι υπολογιστές και τώρα έχουμε τα κινητά και τα τάμπλετ. Οι οθόνες έχουν κατακλύσει τις ζωές μας εδώ και μια δεκαετία με αποτέλεσμα το 1/3 της ημέρας μας αφιερώνεται στο διαδίκτυο, τα βιντεογκέιμς και τα μέσα δικτύωσης. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας ξοδεύουν κατά μέσον όρο 4 με 6 ώρες μπροστά στην οθόνη. Σχεδόν σε όλο τον κόσμο τα παιδιά περνούν με αυτές πολύ περισσότερο χρόνο από τον ενδεικνυόμενο και οι ανησυχητικές σχετικές μελέτες διαρκώς πολλαπλασιάζονται.

 Παρατηρείται σε πειράματα που γίνονται, τεράστιες αλλαγές στον εγκέφαλο και την συμπεριφορά των ποντικιών. Αυτό πρέπει να μας προβληματίζει γιατί οι νευρώνες μας ενδέχεται να κινδυνεύουν.

Οι έφηβοι εθίζονται και οι δομικές αλλαγές που εντοπίζονται στον εγκέφαλο των ανθρώπων με εθισμό στα βιντεογκέιμς είναι όμοιες με αυτές ενός ναρκομανή.

Μήπως η γενιά της οθόνης ζει ανθυγιεινά;

Υπάρχουν πολλά ερωτήματα για το αν πειράζουν οι οθόνες, για το πόση ώρα είναι εντάξει, πόση ώρα είναι υπερβολική για τα παιδιά μας. Πως θα καλλιεργήσουμε υγιής ψηφιακές συνήθειες;

Τι μας λένε τα επιστημονικά δεδομένα; Εργαστήρια από όλο τον κόσμο μελετούν τις επιπτώσεις που έχουν οι ψηφιακές συσκευές στην συμπεριφορά του εγκεφάλου και την υγεία αλλά αυτός ο τομέας ερευνών είναι ακόμη πολύ νέος.  

Οι συσκευές μπήκαν στην αγορά πρωτού εξεταστούν επιστημονικά, ενώ θα ήταν προτιμότερο να είχαν μελετηθεί πρώτα για να κριθεί η ασφάλεια τους. Τον κώδωνα του κινδύνου έκρουσαν πρώτοι οι ψυχολόγοι, οι ψυχίατροι και παιδίατροι μετά από συνεδρίες με παιδιά. 

Έχει πολλαπλασιαστεί η χρήση των οθονών και έχουν αρχίσει να φαίνονται τα προβλήματα που προκαλούν στην ζωή των παιδιών. Όλα αυτά τα παιδιά έχουν πρόβλημα με την επικοινωνία και με την συμπεριφορά τους, κι ενώ πάντα υπήρχαν τέτοια παιδιά παρατηρείται πλέον ότι έχει αυξηθεί ο αριθμός των παιδιών που δεν έχουν αίσθηση του ορίου, που απογοητεύονται εύκολα, που έχουν εκρήξεις θυμού και προβλήματα στην επικοινωνία. Οι οθόνες έχουν αντικαταστήσει την επικοινωνία με τους γονείς και με το περίγυρό τους. Στα σχολεία παρατηρείται αύξηση σε παιδιά με συναισθηματικές και γλωσσικές διαταραχές, εκ των οποίων πολλές από αυτές αποδίδονται στην υπέρμετρη έκθεση σε οθόνες και πολλές επιδημιολογικές μελέτες επιβεβαιώνουν τις απόψεις αυτές. Μια άλλη επίπτωση είναι ότι διαταράσσεται ο ύπνος, η συγκέντρωση, το βάρος αλλά και η μάθηση. Αυτό το οποίο παρατηρείται επίσης, είναι ότι ολοένα και μικρότερες ηλικίες δελεάζονται με την χρήση των οθονών. Τη δεκαετία του ’70 τα περισσότερα παιδιά άρχισαν να βλέπουν τηλεόραση στα 4 τους χρόνια, σήμερα παρακολουθούν οθόνες από 4 μηνών.

Το 1/3 των παιδιών κάτω των 2 ετών εκτίθεται σε οθόνες πάνω από 90’  την ημέρα φτάνοντας αργότερα τις 3 ή και τις 6 ώρες.

Έρευνες έδειξαν ότι όσο περισσότερη τηλεόραση έβλεπαν πριν τα 3 χρόνια τους τόσο περισσότερες ήταν και οι πιθανότητες τους να αναπτύξουν προβλήματα συγκέντρωσης στο σχολείο. 

Πιστεύεται πως η ταχύτητα των προγραμμάτων ευθύνεται για τα προβλήματα στον εγκέφαλο των παιδιών. Η θεωρία  ήταν ότι η παρατεταμένη έκθεση σε τόσο γρήγορα εναλλασσόμενο περιεχόμενο συνηθίζει τον εγκέφαλο σε αυτό το ρυθμό ερεθισμάτων οδηγώντας σε μειωμένη προσοχή στην πορεία της ζωής τους. Ένας νεαρός εγκέφαλος που εκτίθεται συστηματικά σε πολλές εικόνες και ήχους ίσως αντιμετωπίσει μακροπρόθεσμα δυσκολίες συγκέντρωσης σε ασχολίες που απαιτούν χρόνο όπως το διάβασμα και το γράψιμο. 

Αυτό που παρατηρούμε σε ανθρώπινες μελέτες είναι ότι η έκθεση σε νεαρή ηλικία σε γρήγορα προγράμματα μειώνει την προσοχή και αυξάνει την παρορμητικότητα. 

Στις έρευνες έχει εντοπισθεί ότι τα έντονα ερεθίσματα φωτός τα οποία δεν μπορεί να ερμηνεύσει ένα βρέφος καλλιεργούν μέσα του ένα έντονο αίσθημα ανασφάλειας, κατακλύζουν το παιδί με άγχος, φόβο και αποσταθεροποίηση. Αργότερα το παιδί θα λαχταρά διαρκώς παρόμοια ερεθίσματα για να τιθασεύσει, χωρίς όμως να το καταφέρει ποτέ. Η τηλεόραση δεν είναι πλέον η μοναδική συσκευή που προκαλεί τέτοιες ανησυχίες. Τα κινητά τηλέφωνα και τα ταμπλετ έχουν κατακλύσει τις ζωές μας. Μπαίνουν ανάμεσα στις πιο βασικές μας σχέσεις και σήμερα πλέον έχουμε διαπιστώσει ότι οι οθόνες βλάπτουν τις σχέσεις γονέων και παιδιών. Στην αρχή γινόταν λόγος για τις τηλεοράσεις που έμεναν συνεχώς ανοιχτές εκθέτοντας τα μικρά παιδιά σε ακατάλληλες για αυτά εκπομπές διαβρώνοντας την σχέση μεταξύ παιδιού και γονέα. Σήμερα το πρόβλημα έχει να κάνει με την χρήση των κινητών τηλεφώνων και πόσο μπορεί αυτή η συσκευή που κρατάμε πάντα δίπλα μας και μας κλέβει την προσοχή να βλάψει την επικοινωνία μας με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Στη Σουηδία το εργαστήρι παιδιών και βρεφών προσπαθεί να δώσει απάντηση γι’ αυτό συλλέγουν ακριβή στοιχεία για τις ψηφιακές τους συνήθειες και την επίδραση που έχουν αυτές στην γνωστική ανάπτυξη των παιδιών. Οι μελέτες έδειξαν ότι όσο νωρίτερα έρθουν τα κινητά στη ζωή τους τόσο πιο πολύ αργούν να μιλήσουν,  όπως επίσης η ομιλία τους επιβραδύνεται και από την συνεχή χρήση του κινητού από τους γονείς. Εκτός από τα στοιχεία που δίνουν οι γονείς, το πανεπιστήμιο θα συλλέξει  την πρώτη φορά στοιχεία για το ψηφιακό τους περιβάλλον τοποθετώντας μικρόφωνα στα ρούχα των μωρών για να υπάρχει η πρόσβαση στους ήχους του σπιτιού για να μετρηθεί ο αριθμός των λέξεων που εκφέρουν οι γονείς και τα μωρά και πόσες φορές επικοινωνούν μεταξύ τους στη διάρκεια της ημέρας. Ανάλογα τον αριθμό των λέξεων που ακούν τα βρέφη αναπτύσσουν την ομιλία τους.

Οι επιστήμονες εντόπισαν, όμως, άλλο ένα επιβαρυντικό στοιχείο. Ο εγκέφαλος των παιδιών κάτω των δύο ετών δεν μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει στην οθόνη. Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν πόσο δύσκολο είναι για τα παιδιά να μεταβούν από τον δισδιάστατο στον τρισδιάστατο κόσμο. Δυσκολεύονται να επεξεργαστούν τις πληροφορίες αυτές και να καταλάβουν ότι όσα βλέπουν υπάρχουν και στον αληθινό κόσμο. Η δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα βρέφη με τις οθόνες αποκαλύφθηκε μέσα από πειράματα στο πανεπιστήμιο του Τένεσι.

Υπολογίζεται ότι μαθαίνουν 50% λιγότερο από μια οθόνη από ότι μέσα από μια διαζώσης επικοινωνία και αυτή η διαφορά ονομάστηκε ‘’το έλλειμμα της μεταφοράς’’.

Πριν τα δύο έτη τα παιδιά δεν μπορούν να μεταφέρουν στην πραγματική ζωή αυτά που βλέπουν στην οθόνη και οι έρευνες δείχνουν το νευρολογικό αίτιο της δυσκολίας αυτής.  

Παρατηρήθηκε ότι η δραστηριότητα του εγκεφάλου με την επικοινωνία μέσω μιας οθόνης δεν ερεθίζει το ίδιο όσο μια διά ζώσης επικοινωνία το κέντρο του εγκεφάλου που αφορά στην  μάθηση. Ο πρόσθιος βρεγματικός φλοιός ενεργοποιείται περισσότερο όταν ένα μωρό μαθαίνει από μια ζωντανή επικοινωνία από ότι μέσα από ένα video.

Γιατί ο εγκέφαλος αντιδρά αλλιώς στις ψηφιακές πληροφορίες ; 

Έχει βρεθεί ότι όταν ένας γονιός καθοδηγεί το παιδί του πως να συνδέσει λέξεις με τα όσα βλέπει στην οθόνη, το έλλειμμα μάθησης ελαττώνεται.

Η τηλεοπτική δράση παραμένει λιγότερο ερεθιστική από την ζωντανή για τους νεαρούς εγκεφάλους, συνεπώς η ώρα που περνάνε τα μικρά παιδιά μπροστά σε μια οθόνη είναι ουσιαστικά χαμένος χρόνος. Ένα παιδί κάτω των τριών ετών δεν είναι ξύπνιο για πολλή ώρα, ο χρόνος αυτός θα έπρεπε να αξιοποιείται για να αναπτύσσει γνωστικές και κοινωνικές δεξιότητες. Πρέπει να αποφεύγουμε τις οθόνες στα παιδιά κάτω των τριών ετών όπως αποφεύγουμε να βάζουμε μπριζόλα στα μπιμπερό, όπως το στομάχι του μωρού δεν μπορεί να χωνέψει στερεά έτσι και το μυαλό του δεν μπορεί να επεξεργαστεί τις οθόνες. Απαγορεύονται οι οθόνες μέχρι την ηλικία των τριών ετών και αυτό προτείνουν οι περισσότερες επιστημονικές και ιατρικές ακαδημίες παγκοσμίως. Μέχρι τα έξι προτείνετε το όριο της 1 ώρας ανά ημέρα κατά προτίμηση συνοδεία του γονιού. Η ώρα του φαγητού και του ύπνου δεν πρέπει να περιλαμβάνει οθόνη.

Τι συμβαίνει όμως αργότερα στα 6, στα 10 ή στα 15;

Με την ηλικία, το ψηφιακό περιβάλλον γίνεται πιο περίπλοκο, με κινούμενα σχέδια, video games, κινητά τηλέφωνα. 

Τι προφυλάξεις χρειάζονται για τα μεγάλα παιδιά; Στην Αμερική τα παιδιά κάτω των 12 ετών περνούν 4 ώρες και 40’ / ημέρα μπροστά στην οθόνη. Μετά τα 13 έτη ο μέσος όρος φτάνει τις 6 ώρες και 40’. Κυρίως παρακολουθούν βίντεο αλλά περνούν χρόνο και στα μέσα δικτύωσης, σε video games και το διαδίκτυο. Σε μία σχολική χρονιά ένας έφηβος περνά περισσότερο χρόνο με οθόνες παρά με τους καθηγητές του.

Είναι όλα αυτά κατάλληλα για την εφηβεία μια κρίσιμη περίοδο για την εγκεφαλική ανάπτυξη;

Σε μια μελέτη που πήραν μέρος 12.000 παιδιά, την μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ, έδωσαν στοιχεία για το πόσο χρονικό διάστημα και πως χρησιμοποιούν τα ηλεκτρονικά μέσα. Στην δεύτερη δεκαετία της ζωής του ανθρώπου παρατηρούνται μεγάλες αλλαγές στον εγκέφαλο. Ο εγκέφαλος συνεχίζει να ωριμάζει εκείνη την περίοδο και μεταμορφώνεται από εγκέφαλος ενός παιδιού σε εγκέφαλο ενός ενήλικα. Όσο ο εγκέφαλος αναπτύσσεται, οι νευρώνες μετακινούνται και βλέπουμε πολλές αλλαγές ειδικά στην προσωπικότητά μας στον έλεγχο των παρορμήσεων, την λήψη αποφάσεων και την συναισθηματική ρύθμιση.

Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά σε αυτή την περίοδο. Αν το παιδί παρουσιάζει εκρήξεις θυμού, κρίσεις άγχους, μειωμένες σχολικές επιδόσεις ή απομόνωση τότε πρέπει να ανησυχήσουμε. Κάτι άλλο που ανησυχεί τους γονείς και εξετάζουν οι επιστήμονες είναι ο εθισμός των παιδιών για τις οθόνες. Τι είναι αυτό που τις καθιστά τόσο ελκυστικές και τα παιδιά νιώθουν υπνωτισμένα με αυτές; Στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας εξετάζουν το πως αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος τα κοινωνικά δίκτυα. Πιστεύει ότι οι εφαρμογές αυτές είναι έτσι φτιαγμένες ώστε να μονοπωλούν το χρόνο και την προσοχή των χρηστών καθημερινά. Όταν ανταμειβόμαστε δεκάδες φορές από τις διαπροσωπικές μας επαφές το ίδιο συμβαίνει αλλά σε πολλαπλάσιο βαθμό και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γιατί εκεί έχουμε χιλιάδες φίλους που επικοινωνούν μαζί μας και μας επιβραβεύουν με like, σχόλια και αναδημοσιεύσεις των αναρτήσεων μας κι έτσι νιώθουμε καλά. Χάρη σε εγκεφαλογραφήματα έχει εντοπιστεί ο μηχανισμός με τον οποίο τα μέσα δικτύωσης μονοπωλούν τους νευρώνες μας. Αυτή όπως και κάθε άλλη εθιστική συμπεριφορά έχει να κάνει με το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου το οποίο είναι μία μικρή περιοχή στο κέντρο του εγκεφάλου που ελέγχει το αίσθημα της ευχαρίστησης. Ενεργοποιείται όταν τρώμε, όταν κάνουμε έρωτα και όταν παίρνουμε ναρκωτικά. Η μελέτη μας έδειξε ότι ενεργοποιείται όταν μπαίνουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και βλέπουμε like  και ο εγκέφαλός μας έτσι αποζητά ακόμη περισσότερα και με τον χρόνο γίνεται υπερευαίσθητος αντιδρώντας αυτόματα σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δυστυχώς δεν μπορεί να ελέγξει αυτή τη συμπεριφορά επειδή είναι πολύ γρήγορη. 

Ο εγκέφαλος ζητάει να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του και δεν προλαβαίνεις καν να σκεφτείς ή να το σταματήσεις. Τα μέσα δικτύωσης επηρεάζουν το σύστημα ανταμοιβής για να μονοπωλήσουν όλη μας την προσοχή και το φαινόμενο αυτό είναι πιο καταστροφικό από ότι φαίνεται. Τα likes εμφανίζονται ανά πάσα στιγμή προσφέροντας στον εγκέφαλο μας αναπάντεχες ανταμοιβές. 

Όπως έδειξε ο καθηγητής Σκίνερ με το διάσημο πείραμα του έτσι ενεργοποιείται μια ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Έδειξε ότι αν εκθέσουμε περιστέρια σε ένα πρόγραμμα αμοιβών δίνοντας τους φαγητό όποτε χτυπούν το ράμφος τους με προκαθορισμένο τρόπο συνεχίζουν αυτή τη συμπεριφορά αλλά δεν τρελαίνονται.

Αντιθέτως, όταν τα εκθέτουμε σε μεταβαλλόμενο πρόγραμμα δίνοντας τους φαγητό άλλοτε στα 5 και άλλοτε στα 20 τσιμπήματα τα περιστέρια τρελαίνονται ζητώντας την ανταμοιβή τους πολύ πιο συχνά και τσιμπούν παραπάνω ακόμη και μετά το τέλος της ανταμοιβής. Οι  τυχαίες ανταμοιβές είναι σύνηθες φαινόμενο στο ζωικό βασίλειο ,συναντάται σε ποντίκια, μαϊμούδες και ιδιαίτερα στους ανθρώπους. Η βιομηχανία βίντεο παιχνιδιών βασίζεται εδώ και καιρό σε αυτή την ψυχολογική αδυναμία. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανακυκλώνουν την ίδια συνταγή για να κερδίσουν το χρόνο και την προσοχή μας. Μήπως έχουμε γίνει τα περιστέρια του internet άθελά μας; Μήπως ο κόσμος είναι ένα τεράστιο κουτί του καθηγητή Σκίνερ όπου ψάχνουμε την ανταμοιβή στο αχανές πεδίο του διαδικτύου; Το πείραμα με τα περιστέρια μπορεί να μοιάζει χαριτωμένο αλλά το πρόβλημα που αναδεικνύει είναι πολύ σοβαρό. Η στρατηγική της ψηφιακής βιομηχανίας για να κλέψει την προσοχή μας είναι πλήρως αποτελεσματική. Πιάνουμε το κινητό μας γύρω στις 200 φορές την ημέρα. 

Για τους χρήστες βιντεοπαιχνιδιών το φαινόμενο έχει ακόμα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Για μερικούς τα παιχνίδια είναι σαν τα ναρκωτικά, είναι ένα ιατρικό πρόβλημα αναγνωρισμένο από τον Ιούνιο του 2018. 

Ο εθισμός στα βιντεοπαιχνίδια έχει χαρακτηριστεί από τον ΠΟΥ ως ασθένεια όμοια με τον εθισμό στην κοκαΐνη και τα τυχερά παιχνίδια. Πρόκειται για μια κοινή απόφαση των ειδικών παγκοσμίως. Κάποιος που παίζει παιχνίδια μια φορά στο τόσο δεν υποφέρει από αυτή την διαταραχή.

 Πολλά μέρη του κόσμου ζητούν κάποια θεραπεία για την ασθένεια. Ο ΠΟΥ ορίζει ότι η διάγνωση αφορά τους ανθρώπους των οποίων η πνευματική ή η επαγγελματική ζωή πλήττεται λόγω των παιχνιδιών επί τουλάχιστον 12 μήνες. Ιδρύονται κέντρα απεξάρτησης για αυτή την νέα μορφή εθισμού. Η Κίνα τα έχει ανακηρύξει πρόβλημα δημόσιας υγείας γιατί οι εθισμένοι παίκτες κυμαίνονται από το 3,5% έως 5% του συνόλου. Στην Ευρώπη είναι το 2,5% των παικτών που καταλήγουν εξαρτημένοι. Η στατιστική αυτή ποικιλία αντικατοπτρίζει τις πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των δύο περιοχών. Στην Κίνα υπάρχουν πολλά κέντρα αποκατάστασης στα οποία διδάσκονται ο διαλογισμός, η ενδοσκόπηση και η πειθαρχία. Αντίθετα στις ΗΠΑ στα αντίστοιχα κέντρα, τους εθισμένους τους φέρνουν σε επαφή με δραστηριότητες στην ύπαιθρο. Οι γονείς των εθισμένων παιδιών τα θέλουν να δουλεύουν σκληρά για να τους κάνουν περήφανους λόγω των υψηλών προσδοκιών που οι ίδιοι έχουν για τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις. Τα παιδιά νιώθουν τεράστια πίεση, επομένως καταφεύγουν στα βίντεο παιχνίδια και το ίντερνετ για να εκτονωθούν. Η πίεση προκαλεί ένταση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά. Τα παιδιά είναι στην άρνηση σε ότι τους λένε οι γονείς τους, με αυτή τη νοοτροπία των γονιών όμως ένα παιδί μπορεί να χάσει κοινωνικές δεξιότητες αν είναι συνέχεια στο internet. Οι ανήλικοι μπορούν να παίζουν μέχρι μιάμιση ώρα την ημέρα που είναι επιστημονικώς και ιατρικώς αποδεκτό. Ότι οι απαγορεύσεις και η πειθαρχία δεν θα λύσουν το πρόβλημα είναι βέβαιο καθώς πίσω από την εξάρτηση στα βιντεοπαιχνίδια κρύβεται πολλές φορές κάτι άλλο σοβαρό. Σήμερα λέγεται ότι για να θεραπευτεί ο εθισμός πρέπει να επικεντρωθούμε όχι μόνο στην συμπεριφορά αλλά και τα αίτια της. Μπορεί πίσω από τον εθισμό να κρύβεται απλά ένα ευαίσθητο παιδί που βρίσκει καταφύγιο στα βιντεοπαιχνίδια για να εκτονώσει  την πίεση που δεν μπορεί να διαχειριστεί.

 Τα πιο επικίνδυνα βιντεοπαιχνίδια είναι αυτά που ο παίκτης καλείται να σκοτώσει πολλούς εχθρούς.

Οι οθόνες και το διαδίκτυο δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά, όμως, εξαρτάται από το ποιος θα τα χρησιμοποιεί, για πόση ώρα και κυρίως με ποιον τρόπο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, σε μεγάλη δόση οι οθόνες μπορούν να καθυστερήσουν την εξέλιξη των παιδιών γι’αυτό απαγορεύονται οι οθόνες πριν την ηλικία των τριών ετών, ούτε για να δουν παιδικά προγράμματα !!!!!

Μετά τα τρία ενδείκνυται η χρήση μόνο με συνοδεία γονιών.  Οι εθιστικές δυνάμεις των οθονών καθιστούν  έναν ήδη ευαίσθητο έφηβο ακόμη πιο ευάλωτο και επίσης επιδεινώνουν ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Με την πρωταγωνιστική θέση που έχουν οι οθόνες στη ζωή μας συστήνεται το μέτρο στην χρήση τους. 

Η εξάπλωση του δικτύου  5G είναι σίγουρο ότι θα εντείνει την δίψα του κόσμου για καθετί ψηφιακό.

Δήλωσε την συμμετοχή σου στο δωρεάν online σεμινάριο: «ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΟΣΑ ΘΕΛΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ», με την Μαρία Αλεξάνδρου, Ψυχοθεραπεύτρια, Πρόεδρο της ΑΜΚΕ ‘’ ΒΙΟΕΞΕΛΙΞΗ’’.

Γιατί να παρακολουθήσεις το σεμινάριο;

Θα μάθουμε:

· Για την σημαντική επίδραση του τραύματος στην υγεία και την ευημερία μας.

· Πως το τραύμα αλλάζει τον εγκέφαλο μας και επηρεάζει τις σκέψεις και αποφάσεις μας;

· Γιατί δεν έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας;

· Τι μας ‘’κρατάει πίσω’’ ενώ θέλουμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας και να αναπτυχθούμε ή να την ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ;

· Γιατί δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα συναισθήματα μας;

Σχετικά με τη Μαρία Αλεξάνδρου

Με την 30χρονη εμπειρία της στη θεραπεία του τραύματος με πρωτοπόρες μεθόδους, έχει μετατρέψει τις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων με το να συνειδητοποιήσουν τι τους εμπόδιζε να έχουν την καθημερινότητα που ονειρευόντουσαν.

Είναι Πρόεδρος της ΑΜΚΕ ‘’ ΒΙΟΕΞΕΛΙΞΗ’’ που σκοπό έχει την προώθηση της ψυχικής υγείας για παιδιά, εφήβους και ενήλικες.

Πληροφορίες για τη μέρα και ώρα διεξαγωγής

• Ημερομηνία: Σάββατο 7/12
• Ώρα: 19:00
• Τοποθεσία: Online (μετά την εγγραφή, θα λάβεις το link).
• Διάρκεια: 90 λεπτά

Υπάρχουν τόσες πολλές συμβουλές εκεί έξω σχετικά με την αναβλητικότητα: απλώς σήκω νωρίς, πίεσε τον εαυτό σου, κάνε αυτό που θέλεις.

Όλα αυτά χρησιμοποιούν ένα πράγμα: το μυαλό.

Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι το μυαλό είναι εκτός σύνδεσης όταν χρονοτριβούμε, επειδή η αναβλητικότητα είναι στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός αντιμετώπισης ή μια απάντηση τραύματος.

Αυτό που μας οδηγεί είναι ένα παλιό μοτίβο από το παρελθόν. Ένα σώμα γεμάτο με δύσκολα συναισθήματα που δεν έχουμε ακόμη την ικανότητα να περάσουμε.

Κάθε δραστηριότητα περιλαμβάνει πολλά παλιά τραύματα για μας.

Μερικές φορές, αναβάλλουμε μια μεμονωμένη εργασία ή δραστηριότητα ως μοναδικό μηχανισμό αντιμετώπισης, και άλλες φορές, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική αντιμετώπισης της αναβλητικότητας για τη ζωή!

Με την αναβλητικότητα δεν αποφεύγουμε την δραστηριότητα , αποφεύγουμε ένα δυσάρεστο συναίσθημα.

Κινηθείτε αργά. Κινηθείτε απαλά. Κινηθείτε με αγάπη. Εάν πιέσετε ή κινηθείτε πολύ γρήγορα, θα ενισχύσετε περισσότερο αυτό το μοτίβο.

Η κατάσταση που πραγματικά βρίσκεται το νευρικό μας σύστημα είναι του παγώματος. Όσο πιο πολύ προσπαθούμε να το αλλάξουμε νοητικά τόσο πιο πολύ βυθιζόμαστε στο ‘’πάγωμα’’.

Αντ’ αυτού, αντιμετωπίζουμε με περιέργεια την κατάσταση ενεργοποίησης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος που προηγείται του ‘’παγώματος’’

Με απλά λόγια, είμαστε περίεργοι για τον φόβο που πραγματικά νιώθουμε και δεν θέλουμε να τον αντιμετωπίσουμε και έτσι οδηγούμαστε στο ‘’πάγωμα’’

Συνδεόμαστε με το φοβισμένο κομμάτι μας και με περιέργεια και συμπόνια το ρωτάμε : Τι φοβάσαι; Πως μπορώ να σε υποστηρίξω; Τι φοβάσαι να αισθανθείς;

Όσο ρυθμίζουμε το νευρικό μας σύστημα, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα βαθύτερα συναισθήματα μας, φόβο, θυμό, λύπη, θλίψη και να τα αισθανθούμε πλήρως.

Έτσι και καταφέρουμε αυτό, τοτε δεν χρειάζεται πλέον να αναβάλλουμε να κάνουμε αυτά που θέλουμε.