fbpx

ΜΑΡΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ – ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ

7 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ

Οι άνθρωποι είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να αναπτυσσόμαστε και να εξελισσόμαστε διαρκώς. Κάθε τι πάνω στον πλανήτη αναπτύσσεται και αλλάζει. Ακόμη και ο ίδιος ο πλανήτης μας αλλάζει.

Η αλλαγή στη ζωή έχει να κάνει με την μεταμόρφωση, δηλαδή να αλλάζει κάτι τόσο που να  φαίνεται ότι είναι εντελώς καινούργιο. Με αυτό εννοώ, ότι η μεταμόρφωση δεν είναι το ίδιο πράγμα με την ατελείωτη αναζήτηση ανταμοιβής ή επιτεύγματος. Υπάρχει διαφορά.

Η αναζήτηση του αποτελέσματος συνήθως υποδηλώνει ένα ‘’τέλος’’. Κερδίζει κάποιος ένα βραβείο, ένα έπαθλο και τελειώνει εκεί. Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο γιατί μόλις πείς το ‘’έγινε’’, πλέον δεν βάζεις τον εαυτό σου στη διαδικασία να πάει παρά πέρα, το οποίο σημαίνει ότι σταματάς να εξελίσσεσαι.

Με το να θέλεις να γίνεις η καλύτερη έκδοση του εαυτού σου, όμως, αφήνεις την προοπτική της περαιτέρω εξέλιξης ανοικτή, πράγμα που είναι πολύ καλό. Η διάθεση για ανακάλυψη είναι αυτή που σου επιτρέπει να έχεις ατελείωτες ευκαιρίες να συνεχίσεις να εξερευνάς καινούργια κομμάτια του εαυτού σου. 

Η εξερεύνηση είναι ανάπτυξη και η ανάπτυξη υπό αυτή την έννοια δεν είναι προς τα έξω αλλά προς τα μέσα.

Όποτε βρίσκεις κάτι στον εαυτό σου που θέλεις να αλλάξεις, χρειάζεται να βρεις ένα τρόπο για να το αλλάξεις.

  1. Παρατήρησε τον εαυτό σου σαν να είσαι κάποιος άλλος

Φαντάσου ότι είσαι ένας γλύπτης. Ένας γλύπτης κοιτάζει ένα κομμάτι μαρμάρου και σκέφτεται ατελείωτους τρόπους για να του δώσει μορφή. Και όταν βρει τον τρόπο δεν αισθάνεται καμία συναισθηματική σύνδεση. Απλώς κάνει αυτό που έχει σχεδιάσει.  Με αυτό τον τρόπο θα βλέπεις τον εαυτό σου, σαν έργο τέχνης πάντα σε εξέλιξη. Δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι, να κρίνεις τον εαυτό σου όταν κάτι δεν σου αρέσει. Αντιθέτως, σαν καλλιτέχνης, απλά άρχισε να εργάζεσαι.

2. Βρες μια δραστηριότητα που να σχετίζεται με αυτό που θέλεις να αλλάξεις

Πολύ συχνά οι άνθρωποι εστιάζουμε πολύ σε αυτό που θέλουμε να αλλάξουμε αντί να υιοθετήσουμε τις συνήθειες που σχετίζονται με αυτό που θέλουμε να πετύχουμε. Για παράδειγμα, εάν θέλω να αδυνατίσω εκτός από γυμναστική πρέπει να έχω την κατάλληλη διατροφή. Η συνήθεια που σχετίζεται με την επιθυμητή αλλαγή αν αποτυπωθεί μέσα μου τότε θα έχω την πραγματική μεταμόρφωση μου.

3. Κάνε πρακτική κάθε μέρα σε αυτό που θέλεις

Η αλλαγή δεν είναι κάτι που κάνεις μερικές μέρες και άλλες μέρες δεν το κάνεις. Η αλλαγή είναι αλλαγή στον τρόπο ζωής. Χρειάζεται καθημερινή αφοσίωση έτσι ώστε να φτάσεις στο σημείο που το καινούργιο θα πάρει την θέση του παλιού και δεν θα χρειάζεται πλέον συνειδητή προσπάθεια.

4. Βάλε ρεαλιστικούς στόχους

Δεν μπορείς να ξυπνήσεις ένα πρωί και να πεις: ‘’ Βαρέθηκα να προσπαθώ!’’. Ναι, θα συνεχίσεις να προσπαθείς γνωρίζοντας ότι μια κακιά συνήθεια δεν αλλάζει αμέσως. Αντιθέτως, κάνε το στόχο σου τέτοιον που να σου είναι ευχάριστο να το κάνεις κάθε μέρα. Και μετά από μέρες, εβδομάδες πήγαινε λίγο πιο πέρα κάθε φορά ώσπου να πετύχεις το στόχο σου.

5. Συνέχεια να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη

Τα πράγματα δυσκολεύουν όσο προχωράς. Υπάρχει ένα σημείο που είσαι έτοιμος να τα παρατήσεις. Τότε είναι η στιγμή να κοιταχτείς στον καθρέφτη, να δεις τις όποιες αλλαγές πέτυχες ως εδώ και ώσπου να νιώσεις την δυσκολία το μονοπάτι αλλαγής μειώνεται και χωρίς να το καταλάβεις έφτασες στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

6. Κάνε παρέα με ανθρώπους που σου λένε την αλήθεια

Εάν όλοι γύρω σου σου λένε ‘’Ναι’’, τότε έχεις σοβαρό πρόβλημα. Χρειάζεσαι ανθρώπους που να σου δίνουν προκλήσεις και να σου δημιουργούν ερωτηματικά. Χρειάζεσαι ανθρώπους που δεν θα φοβούνται να σου πουν την αλήθεια. Η κριτική που μας φαίνεται ότι είναι σκληρή μας βοηθάει να έχουμε προσωπική ανάπτυξη.

7. Πρέπει να ριψοκινδυνεύσεις

Ποτέ δεν θα γίνεις το πρόσωπο που θέλεις να γίνεις συνεχίζοντας να είσαι αυτό που είσαι συνέχεια. Η απαίτηση της εξέλιξης που θέλεις να έχεις είναι να βγεις από το βόλεμα σου. Αυτό είναι όλο. Και μόνο αν είσαι διατεθειμένος να ρισκάρεις και να κάνεις το άλμα στο άγνωστο, θα γίνεις το άτομο που θέλεις να είσαι.

Η ανακάλυψη, λοιπόν, του ποιοι είμαστε πραγματικά στην ουσία μας, και όχι αυτό που γίναμε με τις άμυνες και τις θωρακίσεις που βάλαμε για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, είναι μία διαδικασία διαρκής και όχι στιγμιαία και γρήγορη. Είναι, όμως, απελευθερωτική και μας φέρνει σε επαφή με τον πραγματικό μας εαυτό.

ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΣΑΣ

Όλοι μας έχουμε ένα εσωτερικό παιδί. Και των περισσοτέρων από εμάς αυτό το παιδί είναι ανικανοποίητο. 

Μπορεί να βλέπετε το εσωτερικό παιδί σαν άμεση παρουσίαση του εαυτού σας στην παιδική σας ηλικία, είτε ως μια συλλογή από τα αναπτυξιακά στάδια που περάσατε ή ένα σύμβολο των νεανικών σας ονείρων και αυτό να είναι και παιχνιδιάρικο. 

Η συνειδητοποίηση του εσωτερικού παιδιού μπορεί να σας βοηθήσει να σκεφτείτε τι συνέβη στο παρελθόν και με πιο ανάλαφρο τρόπο να ελευθερώσετε την επίδραση από τα γεγονότα εκείνων των χρόνων. Το να είμαστε σε επαφή με τις χαρές της παιδικής ηλικίας μπορεί να είναι ένας υπέροχος τρόπος να διαπραγματευτούμε και να διαχειριστούμε τους προκλητικούς καιρούς που ζούμε. 

Δεν συμβαίνει στον καθένα να συνδέει την παιδική ηλικία με το παιχνίδι και την χαρά όμως εάν έχετε βιώσει εγκατάλειψη ή τραύμα ή άλλο συναισθηματικό πόνο το εσωτερικό σας παιδί μπορεί να μοιάζει μικρό, ευάλωτο και ότι έχει ανάγκη προστασίας. Μπορεί να έχετε θάψει αυτό τον πόνο βαθιά μέσα σας για να προστατευτείτε αλλά μαζί με τον σημερινό σας εαυτό συνυπάρχει και το παιδί που είναι παρόν ανά πάσα στιγμή. Με το να κρύβουμε τον πόνο δεν σημαίνει ότι τον έχουμε θεραπεύσει. Αντιθέτως τον βιώνουμε εσωτερικά, και έρχεται στην επιφάνεια με την κατάλληλη ευκαιρία, δηλαδή εμφανίζεται στην ενήλικη ζωή δείχνοντάς μας ότι υπάρχει και επηρεάζει τις προσωπικές μας σχέσεις και τη δυνατότητα να ικανοποιήσουμε τις δικές μας ενήλικες ανάγκες. Ενώ δουλεύοντας με το εσωτερικό παιδί μας μπορούμε να βοηθήσουμε κάποια από τα θέματα και τις δυσκολίες που έχουμε στο σήμερα.

Το να να θεραπεύσουμε το εσωτερικό παιδί μπορεί να πάρει καιρό αλλά υπάρχουν ορισμένοι τρόποι που μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεκινήσουμε. 

Καταρχάς να αναγνωρίσουμε το εσωτερικό παιδί.

Για να ξεκινήσουμε τη θεραπεία το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να γνωρίσουμε και να αναγνωρίσουμε την παρουσία του εσωτερικού παιδιού μας. Όλοι μας μπορεί να έρθει σε επαφή με το δικό του εσωτερικό παιδί εάν είμαστε ανοιχτοί στην εξερεύνηση αυτής της σχέσης.  Πολλές φορές η αμφιβολία και η αντίσταση στην ιδέα να εξερευνήσουμε το παρελθόν αυτό θα μας κάνει δυσκολότερο το να ξεκινήσουμε την θεραπευτική διαδικασία. Εάν αισθανόσαστε λίγο περίεργα ή άβολα φανταστείτε ότι ανοίγετε τον εαυτό σας στο παιδικό κομμάτι και προσπαθήστε να σκεφτείτε ότι αυτό είναι μία διαδικασία στο να ανακαλύψετε τον εαυτό σας. Όταν αρχίσετε την διαδικασία να αναγνωρίζετε τις παιδικές σας εμπειρίες σίγουρα θα διαπιστώσετε ότι κάποιες ήταν πολύ ωραίες άλλες όμως, μπορεί να σας πλήγωσαν ή να σας στεναχώρησαν και ίσως ακόμα και σήμερα κουβαλάτε τον συναισθηματικό πόνο από τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Το να γνωρίζετε τι έχει συμβεί στην παιδική σας ηλικία είναι η αρχή να αποδεχθείτε πράγματα που σας προκάλεσαν πόνο. Φέρνοντας αυτές τις πληγές στο σήμερα, φανερώνοντας τες σας βοηθάει να δείτε και να καταλάβετε την επιρροή που έχουν στην σημερινή σας ζωή.

Αφουγκραστείτε τι έχει να σας πει το εσωτερικό σας παιδί. 

Αφού μπείτε σε αυτή τη διαδικασία θα αναγνωρίσετε ότι πολύ έντονα συναισθήματα έρχονται στην επιφάνεια, όπως μία δυσφορία από παλιές πληγές.  Ίσως παρατηρήσετε ότι νιώθετε:

Θυμό – Εγκατάλειψη ή απόρριψη – Ανασφάλεια – Ευαλωτότητα – Ενοχές ή ντροπή – ‘Αγχος

Θα παρατηρήσετε ότι αυτά που σας ενοχλούσαν στην παιδική ηλικία τα αντιμετωπίζετε και στην ενήλικη ζωή σας και έχετε τις ίδιες αντιδράσεις. Αν για παράδειγμα στο σήμερα ο/η σύντροφος σας ακυρώνει μία έξοδο που έχετε προγραμματίσει και την θέλετε πολύ, εσείς δεν καταλαβαίνετε ότι έτυχε κάτι πολύ σοβαρό και θυμώνετε. Αυτό το γεγονός εάν το δούμε μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και θυμηθούμε την εποχή που οι γονείς ακυρώνανε μέρες παιχνιδιού, πάρτυ, γενέθλια επειδή ήταν πολύ απασχολημένοι και νιώθοντας τα συναισθήματα εκείνου του παιδιού, και επιτρέψετε στον εαυτό σας να βιώσει εκείνο το παλιό γεγονός και να το μετατρέψει, να το θεραπεύσει, σήμερα θα μπορούσατε να διαχειριστείτε ένα ανάλογο περιστατικό χωρίς να θυμώνετε ή να χαλάει η διάθεση σας. Προσπαθήστε να μείνετε με τα έντονα συναισθήματα εκείνου του μικρού παιδιού, να σταθείτε δίπλα του και να το ρωτήσετε πως αισθάνεται, πως μπορείτε να το στηρίξετε, και τι χρειάζεται από εσάς σήμερα. 

Δώστε σήμερα στο παιδί εκείνο αυτά που δεν πήρε όταν τα χρειαζόταν. 

Τα παιδιά δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους είτε διότι τους απαγορευόταν είτε γιατί ήταν πολύ έντονα και δεν μπορούσαν να τα εκφράσουν. Γι’ αυτό σήμερα ενθαρρύνουμε τα παιδιά, τους επιτρέπουμε να εκφράζουν τα συναισθήματα τους χωρίς να τα τιμωρούμε και χωρίς να τα ελέγχουμε. Τα συναισθήματα θετικά ή αρνητικά τα έχουμε για να τα βιώνουμε και να τα εκφράζουμε. Τα καταπιεσμένα συναισθήματα συνήθως υπάρχουν κάπου στο σύστημα μας καταπιεσμένα και κάποτε με κάποιο τρόπο θα εκφραστούν, αλλά αυτό θα συμβεί με πολύ άσχημο και επώδυνο τρόπο. 

Συνδεθείτε με την χαρά της παιδικής ηλικίας.

Η ενήλικη ζωή μας σίγουρα έχει πολλές ευθύνες αλλά το να ξέρουμε να χαλαρώνουμε και να συνδεόμαστε με το παιχνιδιάρικο κομμάτι του εαυτού μας είναι και τα δύο ουσιαστικά συστατικά της καλής ψυχικής υγείας. Εάν η παιδική σας ηλικία δεν έχει θετικές εμπειρίες, με το να γυρίσετε πίσω και να συνδεθείτε με την παιχνιδιάρικη πλευρά εκείνης της εποχής και να δώσετε χρόνο για χαρά και παιχνίδι μπορούν να θεραπεύσουν τον πόνο που σαν παιδί είχατε ανάγκη και σας έλειψαν. Είναι επίσης σημαντικό να μάθετε να απολαμβάνετε τις μικρές χαρές όπως μία βόλτα, ένα παιχνίδι με τον/την σύντροφο ή τα παιδιά, να γελάτε με φίλους. και άλλα παρόμοια. Ο,τιδήποτε κάνετε για να δημιουργείτε μία ευχάριστη στιγμή χαράς και ευχαρίστησης στη ζωή σας μπορεί να βοηθήσει να διορθώσετε τα άσχημα συναισθήματα από το παρελθόν και να ξανά ενεργοποιήσετε τα θετικά  συναισθήματα της νεανικής σας ζωής. 

Θεραπεία δεν σημαίνει πάντοτε ότι φτάνω σε ένα συγκεκριμένο τέλος, μπορεί να είναι η αρχή ενός ταξιδιού. Ξεκινήσατε την διαδικασία και φτάσατε στο εσωτερικό παιδί σας.  Τώρα μπορείτε να ξετυλίξετε τα γεγονότα, να αποκτήσετε μια καινούργια συνειδητότητα για το πώς να βοηθήσετε το παιδί (το παιδικό σας κομμάτι) να κινηθεί μπροστά αφήνοντας πίσω τις επώδυνες εμπειρίες. 

Μπορείτε επίσης να μάθετε να είστε περισσότερο αυθόρμητοι και μ’ ένα παιχνιδιάρικο τρόπο να αντιμετωπίζετε την ζωή που έχει να σας προσφέρει πάρα πολλά μένοντας συντονισμένοι με το εσωτερικό παιδί. Μπορείτε να αποκτήσετε εμπιστοσύνη και ώθηση για καινούριες εμπειρίες. Ενδυναμώστε την σύνδεση που αποκτήσατε με το να συνεχίσετε να αφουγκράζεστε το παιδικό σας κομμάτι προσφέροντας του αγάπη και συμπόνια και δουλεύοντας να θεραπεύσετε οποιαδήποτε πληγή έχει μείνει ανοικτή. 

Το παλιό τραύμα μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Ο θεραπευτής που γνωρίζει δημιουργεί ένα ασφαλές πλαίσιο για το θεραπευόμενο ξεκινώντας αυτό το συναισθηματικό ταξίδι και μαθαίνοντάς τον βοηθητικές στρατηγικές για τη θεραπεία του μικρού παιδιού. Ο θεραπευτής αναγνωρίζει πως οι παιδικές εμπειρίες και άλλα γεγονότα του παρελθόντος μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή σας, τις σχέσεις και πρώτα απ’ όλα την ευεξία σας, όμως δεν είναι όλοι οι μέθοδοι θεραπείας ίδιες. Η θεραπεία που σέβεται το παιδικό κομμάτι του θεραπευόμενου και δεν το ξανά τραυματίζει αλλά το υποστηρίζει και του δείχνει καινούργιους δρόμους αυτοπραγμάτωσης μπορεί να βοηθήσει τον θεραπευόμενο να αποκτήσει καινούριες και χρήσιμες εμπειρίες για την καθημερινότητα του. 

Όταν η ανάγκη για αγάπη, αναγνώριση, συμπαράσταση και άλλες μορφές συναισθηματικής υποστήριξης δεν έχουν εκπληρωθεί στην παιδική ηλικία, τότε το τραύμα συνεχίζει να επηρεάζει την ενήλικη ζωή μας. Αλλά δεν είναι ποτέ αργά για να το θεραπεύσουμε μαθαίνοντας να φροντίζουμε το εσωτερικό παιδί. Μπορούμε να έχουμε μια ευτυχισμένη ενήλικη ζωή με καινούργιες όμορφες εμπειρίες, αυταξία, αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, ηρεμία και αγάπη για τον εαυτό μας. 

4 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΕΥΤΥΧΕΙΣ

Μόνο 4; Θα αναρωτιόταν κάποιος. 

Σίγουρα υπάρχουν περισσότεροι. Άλλους μπορούμε να τους διαχειριστούμε και να τους αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι και άλλους όχι. Αν, όμως, μάθουμε να διαχειριζόμαστε τον εαυτό μας τότε θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε και ότι άλλο συμβαίνει στο περιβάλλον μας. Γι’ αυτό χρειάζεται να έχουμε την συνειδητότητα τι πραγματικά συμβαίνει σε μας και όχι να λέμε ότι φταίει κάποιος εξωτερικός παράγοντας. Με αυτό τον τρόπο καταλαβαίνουμε ποιοι είμαστε εμείς κι έτσι μπορούμε να κάνουμε την καθημερινότητα μας ευκολότερη.

Η ευτυχία είναι στιγμές. Εκτός αυτού, ο πολιτισμός σε κάθε εποχή μας ζητάει διαφορετικά πρότυπα κι έχει εναλλασσόμενες απαιτήσεις. Αυτό δημιουργεί άγχος για να επιτύχουμε όλα αυτά τα οποία είναι και εφήμερα.

Η ευχαρίστηση προέρχεται όχι από αυτά καθεαυτά που έχουμε, αλλά από αυτό που είμαστε, το που είμαστε και αν ευχαριστιόμαστε με αυτά που έχουμε.

Στα χρόνια που δουλεύω ως ψυχοθεραπεύτρια οι πιο συχνοί λόγοι που κάποιος δεν αισθάνεται ευτυχής είναι:

  1. Μένει κολλημένος στη μη αποδοχή: Η μη αποδοχή είναι αναπόσπαστη αντίδραση σε δυσμενείς συνθήκες, σε απροσδόκητα γεγονότα της ζωής. Αυτοί οι άνθρωποι ρωτούν συνέχεια “Γιατί μου συνέβη αυτό;’’ “Γιατί το περνάω αυτό;’’. Δεν υπάρχουν επαρκείς απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις. Όταν, όμως, η ερώτηση γίνει ως εξής: “Τι έχω να μάθω από αυτό που μου συμβαίνει;’’ “Πως θα προχωρήσω μπροστά στη ζωή μου;’’,  “Ποιές είναι οι δυνατότητες που έχω κατά την διάρκεια των δύσκολων συνθηκών;’’. Όταν ρωτήσω: “Ποιος θα μπορούσε να με υποστηρίξει και ποιος με καταλαβαίνει;’’ τότε μπορώ κι εγώ να νιώσω ευκολότερα την αποδοχή και να δυναμώσω.
  2. Επιρρίπτουν ευθύνες: Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να δουν ή να πάρουν την ευθύνη τους γι’ αυτά που τους συμβαίνουν, έχουν πρόβλημα με τις σχέσεις τους, ειδικά τις πιο κοντινές στις οποίες οι προκλήσεις είναι μοιραίες. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά που τους συμβαίνουν τα έχουν προκαλέσει οι ίδιοι με αποτέλεσμα να νοιώθουν χάλια. Έχουν την πεποίθηση ότι δεν είναι δικό τους λάθος ό,τι τους συμβαίνει. Σίγουρα στις σχέσεις υπάρχει το ενδεχόμενο να μη φταίει ο ένας. Το να αισθάνεται αβοήθητος λόγω της διαμάχης, όμως, δείχνει την πεποίθηση του ότι δεν αναγνωρίζει το δικό του μερίδιο ευθύνης.
  3. Συνεχής σύγκριση: Όποιος είπε ότι η σύγκριση είναι ο κλέφτης της χαράς ήταν σοφός. Δεν νοιώθουμε ευχαριστημένοι όταν συνεχώς βάζουμε σε σύγκριση τον εαυτό μας ή αυτά που κάνουμε με άλλους ή με τα επιτεύγματα τους. Επειδή το φάσμα της σύγκρισης είναι ευρύ, πάντα θα βρίσκουμε ότι κάπου υστερούμε. Αντ’ αυτού, η ερώτηση που οφείλουμε να κάνουμε στον εαυτό μας είναι η ακόλουθη “Σε τι είμαι καλός;’’ “Τι είναι καλό τώρα στη ζωή μου;’’. Με την αναγνώριση και ευγνωμοσύνη για το τι είμαστε και τι έχουμε θα μας κάνει να αισθανθούμε καλύτερα και πληρέστερα.
  4. Απόσπαση από την ζωή μας: Οι περισσότεροι από εμάς παλεύουμε σε ένα επίπεδο με τον περισπασμό με τα ίδια διαβρωτικά αποτελέσματα που έχει η σύγκριση. Η συνεχής αλλαγή σκέψης οδηγεί σε άγχος, μείωση της παραγωγικότητας και εξάντληση. Συνεχής απόσπαση δεν μας επιτρέπει να βιώνουμε το εδώ και τώρα. Είναι καλό να βάζουμε στόχους αλλά η αναζήτησή συνεχώς νέων στόχων μας απομακρύνει από εμάς και την παρούσα στιγμή. Όταν συνειδητοποιούμε τι κάνουμε τότε θα βρίσκουμε την ηρεμία, τον σκοπό μας και την πληρότητα που αναζητάμε στο παρόν. 


Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που μας κάνουν να μη νιώθουμε ευτυχισμένοι. Και αναφέραμε αυτούς που αν τους συνειδητοποιήσουμε και τους αλλάξουμε με θεραπεία θα έχουμε τη ζωή που ονειρευόμαστε.