Πώς ορίζεται η ευτυχία; Είναι αποτυπωμένη στο DNA; Κληροδοτείται; Κληρονομείται;
Τα χρήματα φέρνουν την ευτυχία;
Η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη αποτελούν ουσίες οι οποίες γενικώς αντιμετωπίζονται ως νευροδιαβιβαστές που προκαλούν ευφορία. Πέρα από τους νευροεπιστήμονες, βιολόγους, ψυχολόγους στις μέρες μας ο κλάδος των οικονομολόγων έχει μπεί στο κυνήγι της εξήγησης της ευτυχίας.
Ο οικονομολόγος Ρίτσαρντ Ιστερλιν δημοσίευσε τη μελέτη του με θέμα «Βελτιώνει η οικονομική ανάπτυξη την ανθρώπινη θέση;». Κύριο εύρημα της μελέτης αποτελεί το γεγονός ότι σε κάθε χώρα, κάθε στιγμή, οι πιο ευκατάστατοι είναι κατά μέσο όρο περισσότερο ευτυχισμένοι από τους φτωχότερους. Ωστόσο, ο Ιστερλιν, ανακάλυψε ότι καθώς οι χώρες και οι άνθρωποι πλουτίζουν, τα επίπεδα ευτυχίας τους δεν παρουσιάζουν αύξηση. Εκεί λοιπόν είναι το περίεργο, ότι το χρήμα δεν φέρνει ευτυχία αλλά η ευτυχία προυποθέτει χρήμα.
Μετέπειτα, όμως, έρευνα έδειξε ότι η ευτυχία εξαρτάται από το πώς συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. Επί πλέον αν προσαρμοζόμαστε σε οποιοδήποτε επίπεδο πλούτου κατακτήσουμε. Αλλά επειδή, λόγω διαφόρων παραγόντων που θα αναλύσουμε άλλη φορά, είμαστε ανικανοποίητοι, θέλουμε πάντοτε περισσότερα και καλύτερα.
Ένας άλλος οικονομολόγος, Ρίτσαρντ Λέιαρντ, προτείνει 7 σημεία που πρέπει να εστιάζει κάποιος : οικογενειακές σχέσεις, φίλοι, εργασία, υγεία, προσωπική ελευθερία, προσωπικές αξίες και οικονομική κατάσταση.
Έρευνες έδειξαν ότι οι Έλληνες δεν είμαστε ευτυχισμένοι και την κατάθλιψη μας την καταπιέζουμε εκφράζοντας προς τα έξω, ως άμυνα, το κέφι, το χορό και τις φωνές.
Όταν το 1972 ο βασιληάς του Μπουτάν καθιέρωσε την «Ακαθάριστη Εθνική ευτυχία», όλοι τον κοροίδεψαν. Σήμερα όμως που τα οικονομικά στοιχεία παγκοσμίως άλλαξαν, οι ερωτήσεις της ΑΕΕ του Μπουτάν είναι στην επικαιρότητα.
-Σε πόσους ανθρώπους μπορείς να βασιστείς όταν είσαι άρρωστος ;
-Πόσο συχνά συζητάς για πνευματικά ζητήματα με τα παιδιά σου;
-Πότε ήταν η τελευταία φορά πού πέρασες χρόνο μαζί με τους γείτονες σου;
-Πόσο ικανοποιημένος είσαι με το επίπεδο του οικογενειακού σου χρέους;
Το αμερικάνικο Time σε άρθρο του αναφέρει ότι η ευτυχία δεν οικοδομείται πάνω στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν αλλά σε κάτι δύσκολα μετρήσιμο κι εξωφρενικά άυλο. Ευτυχία είναι να μπορείς να αγαπάς κάτι. Η εποχή της κουλτούρας της κατανάλωσης πού την ευτυχία την έθεσε στο πλαίσιο αυτοκίνητο –τηλεόρας –ηλεκτρονικές συσκευές έχει παρέλθει. Οι καταναλωτές πρέπει να μάθουν να επιλέγουν και να ζούν συνειδητά και ν’αρχίσουν να βρίσκουν αξία σε τομείς της ζωής πού δεν έχουν σχέση με την οικονομία. Πρέπει να μάθουμε ότι το χρήμα είναι μέσον και δεν πρέπει να μας απομακρύνει από το νόημα της ζωής και τα συναισθήματα μας. Γιατί το χρήμα πού λειτουργεί ως αυτοσκοπός φέρνει δυστυχία. Δεν έχει νόημα να ζούμε για να καταναλώνουμε!!