Ευτυχία

Μόνο 4; Θα αναρωτιόταν κάποιος. 

Σίγουρα υπάρχουν περισσότεροι. Άλλους μπορούμε να τους διαχειριστούμε και να τους αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι και άλλους όχι. Αν, όμως, μάθουμε να διαχειριζόμαστε τον εαυτό μας τότε θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε και ότι άλλο συμβαίνει στο περιβάλλον μας. Γι’ αυτό χρειάζεται να έχουμε την συνειδητότητα τι πραγματικά συμβαίνει σε μας και όχι να λέμε ότι φταίει κάποιος εξωτερικός παράγοντας. Με αυτό τον τρόπο καταλαβαίνουμε ποιοι είμαστε εμείς κι έτσι μπορούμε να κάνουμε την καθημερινότητα μας ευκολότερη.

Η ευτυχία είναι στιγμές. Εκτός αυτού, ο πολιτισμός σε κάθε εποχή μας ζητάει διαφορετικά πρότυπα κι έχει εναλλασσόμενες απαιτήσεις. Αυτό δημιουργεί άγχος για να επιτύχουμε όλα αυτά τα οποία είναι και εφήμερα.

Η ευχαρίστηση προέρχεται όχι από αυτά καθεαυτά που έχουμε, αλλά από αυτό που είμαστε, το που είμαστε και αν ευχαριστιόμαστε με αυτά που έχουμε.

Στα χρόνια που δουλεύω ως ψυχοθεραπεύτρια οι πιο συχνοί λόγοι που κάποιος δεν αισθάνεται ευτυχής είναι:

1. Μένει κολλημένος στη μη αποδοχή: Η μη αποδοχή είναι αναπόσπαστη αντίδραση σε δυσμενείς συνθήκες, σε απροσδόκητα γεγονότα της ζωής. Αυτοί οι άνθρωποι ρωτούν συνέχεια “Γιατί μου συνέβη αυτό;’’ “Γιατί το περνάω αυτό;’’. Δεν υπάρχουν επαρκείς απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις. Όταν, όμως, η ερώτηση γίνει ως εξής: “Τι έχω να μάθω από αυτό που μου συμβαίνει;’’ “Πως θα προχωρήσω μπροστά στη ζωή μου;’’,  “Ποιές είναι οι δυνατότητες που έχω κατά την διάρκεια των δύσκολων συνθηκών;’’. Όταν ρωτήσω: “Ποιος θα μπορούσε να με υποστηρίξει και ποιος με καταλαβαίνει;’’ τότε μπορώ κι εγώ να νιώσω ευκολότερα την αποδοχή και να δυναμώσω.
2. Επιρρίπτουν ευθύνες: Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να δουν ή να πάρουν την ευθύνη τους γι’ αυτά που τους συμβαίνουν, έχουν πρόβλημα με τις σχέσεις τους, ειδικά τις πιο κοντινές στις οποίες οι προκλήσεις είναι μοιραίες. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά που τους συμβαίνουν τα έχουν προκαλέσει οι ίδιοι με αποτέλεσμα να νοιώθουν χάλια. Έχουν την πεποίθηση ότι δεν είναι δικό τους λάθος ό,τι τους συμβαίνει. Σίγουρα στις σχέσεις υπάρχει το ενδεχόμενο να μη φταίει ο ένας. Το να αισθάνεται αβοήθητος λόγω της διαμάχης, όμως, δείχνει την πεποίθηση του ότι δεν αναγνωρίζει το δικό του μερίδιο ευθύνης.
3. Συνεχής σύγκριση: Όποιος είπε ότι η σύγκριση είναι ο κλέφτης της χαράς ήταν σοφός. Δεν νοιώθουμε ευχαριστημένοι όταν συνεχώς βάζουμε σε σύγκριση τον εαυτό μας ή αυτά που κάνουμε με άλλους ή με τα επιτεύγματα τους. Επειδή το φάσμα της σύγκρισης είναι ευρύ, πάντα θα βρίσκουμε ότι κάπου υστερούμε. Αντ’ αυτού, η ερώτηση που οφείλουμε να κάνουμε στον εαυτό μας είναι η ακόλουθη “Σε τι είμαι καλός;’’ “Τι είναι καλό τώρα στη ζωή μου;’’. Με την αναγνώριση και ευγνωμοσύνη για το τι είμαστε και τι έχουμε θα μας κάνει να αισθανθούμε καλύτερα και πληρέστερα.
4. Απόσπαση από την ζωή μας: Οι περισσότεροι από εμάς παλεύουμε σε ένα επίπεδο με τον περισπασμό με τα ίδια διαβρωτικά αποτελέσματα που έχει η σύγκριση. Η συνεχής αλλαγή σκέψης οδηγεί σε άγχος, μείωση της παραγωγικότητας και εξάντληση. Συνεχής απόσπαση δεν μας επιτρέπει να βιώνουμε το εδώ και τώρα. Είναι καλό να βάζουμε στόχους αλλά η αναζήτησή συνεχώς νέων στόχων μας απομακρύνει από εμάς και την παρούσα στιγμή. Όταν συνειδητοποιούμε τι κάνουμε τότε θα βρίσκουμε την ηρεμία, τον σκοπό μας και την πληρότητα που αναζητάμε στο παρόν. 

Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που μας κάνουν να μη νιώθουμε ευτυχισμένοι. Και αναφέραμε αυτούς που αν τους συνειδητοποιήσουμε και τους αλλάξουμε με θεραπεία θα έχουμε τη ζωή που ονειρευόμαστε.