Πόνος, πρωτίστως, είναι ένα μήνυμα πού μας ειδοποιεί ότι έχουμε πληγωθεί ή ότι είμαστε άρρωστοι. Ο πόνος μπορεί επίσης να προέρχεται από ένταση και δυσαρέσκεια προκληθείσα από στρές. Όταν απειλούμαστε φυσικά, συναισθηματικά, πνευματικά και νοητικά το νευρικό μας σύστημα αυτόματα αντιδρά για να βεβαιωθεί ότι είμαστε προστατευμένοι από το κακό και το πλήγωμα.
Στην πραγματικότητα, πόνος είναι το ουσιώδες κομμάτι του φυσικού συστήματος επιβίωσης, πού μας προειδοποιεί ότι κάτι είναι λάθος και μας παρακινεί να δώσουμε προσοχή στο σώμα μας.
Πολλά τμήματα του εγκεφάλου μας εμπλέκονται έτσι ώστε ο πόνος να λειτουργήσει ως αντίδραση επιβίωσης, περιλαμβανομένου του τμήματος που κυβερνά μνήμες, συναισθήματα, διάθεση και μέλλον. Το παζλ του πόνου είναι ένας λαβύρινθος συναισθημάτων, αισθήσεων, πολιτισμού, εμπειριών, γενετικής και μερικοί ειδικοί λένε ότι οι χρόνιοι πόνοι για κάποιους ανθρώπους είναι πλέον ασθένεια από μόνοι τους.
Μια έρευνα το 2011 από το Institute of Medicine (IOM) χαρακτήρισε τον πόνο ως «δημόσια κρίση υγείας» τονίζοντας ότι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από χρόνιους πόνους από ότι διαβήτη, καρκίνο και καρδιοπάθειες μαζί.
Από την σκοπιά της Somatic Experiencing ψυχοθεραπείας, το μοναδικό χαρακτηριστικό της προσωπικής εμπειρίας πού δεν έχει επαρκώς ληφθεί υπ΄όψιν στις προσπάθειες να λυθεί το παζλ του πόνου είναι ο ρόλος του αθεράπευτου τραύματος το οποίο υπάρχει στο σώμα.
Έρευνες έχουν δείξει ότι πολύ μεγάλο ποσοστό των ασθενών που υποφέρουν από χρόνιους πόνους, υποφέρουν επίσης από μετατραυματικό στρές. Οι χρόνιοι πόνοι μπορεί να προέρχονται όχι μόνο από βλάβη στο σώμα αλλά από στρές και συναισθηματική βλάβη.
Με λίγα λόγια άνθρωποι με PTSD μπορεί να υποφέρουν από χρόνιους πόνους. Το πρωταρχικό αντίδοτο για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τον πόνο και το τραύμα είναι να μάθουν να ρυθμίζουν τις συναισθηματικές και αισθητηριακές εμπειρίες. Παρ΄όλο πού αυτή η διαδικασία είναι δύσκολη, έχουμε τις τεχνικές πλέον για την απαλλαγή και θεραπεία του πόνου.