Βιοσύνθεση είναι μίας ήπιας μορφής ψυχοσωματική θεραπεία, η οποία αναπτύχθηκε από τον David Boadella 40 χρόνια πριν. Όπως υποδηλώνει και το όνομα σχετίζεται με την «ενοποίηση της ζωής». Βασίζεται στις έρευνες του Wilhelm Reich περί σωματικών θωρακίσεων των νευρώσεων, θεωρίες της εμβρυολογίας και τις προ και περιγενετικές διαδικασίες των Francis Mott, Frank Lake και Otto Hartman. Κάποια ένταση κατά την διάρκεια της ενδομήτριας, παιδικής ή ενήλικης ζωής μπορεί να διακόψει τη ροή των τριών ενεργειακών ρευμάτων που σχηματίζουν τα διαφορετικά οργανικά συστήματα. Αυτά τα ρεύματα εκφράζονται ως ροή κίνησης, αντίληψης, σκέψεων και εικόνων μέσα από το νευροαισθητηριακό σύστημα.
Σε ένα μεγάλο ποσοστό η θεραπεία μέσω της Βιοσύνθεσης έχει να κάνει με την επεξεργασία του παρελθόντος. Ή έχουμε εμπειρίες καταστάσεων που δεν θέλαμε ή δεν ζήσαμε κάτι που θέλαμε. Και οι δύο καταστάσεις συνδέονται με πόνο. Αν ο πόνος έγινε δυνατός, περιορίσαμε την αναπνοή μας, ώστε να μη νοιώθουμε πια τον πόνο. Αν αυτό συνέβαινε συχνά, ο περιορισμός της αναπνοής μας με τις ανάλογες συσπάσεις μυών στο τέλος έγινε χρόνιος. Έτσι, όμως, δεν περιορίσαμε μόνο τον πόνο μας αλλά και τα άλλα αισθήματα και όλη μας την ζωτικότητα.
Στη Βιοσύνθεση, η θεραπευτική αποκατάσταση επιτυγχάνεται με την απελευθέρωση της αναπνοής  και το συναισθηματικό κεντράρισμα, καθώς και την αντιμετώπιση της τραυματικής εμπειρίας και την διαμόρφωση της μέσω της λεκτικής επικοινωνίας και οπτικής επαφής. Ο S. Keleman χρησιμοποίησε τον όρο « σωματική συνήχηση» για να αναφερθεί στη σχέση θεραπευτή – θεραπευομένου. Η σωματική συνήχηση των χεριών, της φωνής και της παρουσίας του θεραπευτή αποτελεί το οργανωτικό πεδίο στο οποίο λαμβάνουν χώρα οι διαδικασίες αποκατάστασης ανάμεσα στο σώμα, το μυαλό και το πνεύμα.
Στο τέλος μπορούμε να μεταμορφώσουμε το πόνο μας και στο τέλος αυτός διαλύεται από μόνος του. Μπορούμε και πάλι να βιώνουμε όλα τα αισθήματα μας και να είμαστε σε επαφή με τον πραγματικό εαυτό μας, τον πυρήνα μας και από εκεί σε επαφή και με τους άλλους ανθρώπους και τον κόσμο.